ΟΠΟΥ ΑΡΓΟΥΝ ΟΙ ΑΙΡΕΤΟΙ !!!
Από το 2022 είχα επισημάνει σε σχετική ερώτηση στο δημοτικό συμβούλιο ότι τα δημοτικά ακίνητα, που θα έπρεπε να είναι μέλημα της πρώτης στιγμής της διοίκησης του νέου δήμου Σάμης, θα μετατρέπονταν σε βραδυφλεγή βόμβα όσο δεν καταγράφονταν και δεν αποκτούσαν σχέδιο αξιοποίησης.
Η κίνηση αυτή, ο καθένας καταλαβαίνει ότι, θα είχε καταλυτική επίδραση στη χρηματοδοτική προοπτική του δήμου, στην ανάπλαση των χώρων και αναβάθμιση της καθημερινότητας των δημοτών και δημοτισσών, αλλά και το σημαντικότερο που προέκυψε τελευταία, θα κατοχύρωνε το δημόσιο χαρακτήρα και την κοινή χρήση από τους πολίτες, αποφεύγοντας ΤΑΙΠΕΔ και ιδιώτες επενδυτές ….
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν σε πρόσφατο προηγούμενο χρόνο είχα αναφερθεί δημόσια στην κοινότητά μου, την κοινότητα Γριζάτων δ.ε.Σάμης, με έντονο προβληματισμό για τις επιλογές χωροθέτησης έργων αναβάθμισης από τη Νέα Δημοτική αρχή παρακάμπτοντας την άποψη των κατοίκων και παραβλέποντας προτάσεις που θα έδιναν ενδεχομένως ικανότερες λύσεις.
Φτάνοντας στο τέλος της διοικητικής περιόδου στην οποία οι συγχωριανοί μου με τίμησαν εκλέγοντάς με πρώτο μεταξύ των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων στην κοινότητα Γριζάτων, απευθύνω σήμερα προς το δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Σάμης τις ερωτήσεις ·
Γιατί… για τα έργα αναβάθμισης δεν έγινε ανοιχτή ενημέρωση και συζήτηση με τους κατοίκους της κοινότητας ; Από προσωπική έρευνα φαίνεται να μην έχουν ενημερωθεί τα περισσότερα μέλη του δημοτικού συμβουλίου !
Γιατί…. δεν αναφέρεται πουθενά στα πλάνα αξιοποίησης δημόσιων χώρων της κοινότητας….. ο κοινόχρηστος χώρος πρασίνου Τζανετάτων ;
Γιατί…. παραμένει ερμητικά περιφραγμένος χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στους κατοίκους αλλά και στους επισκέπτες ;
Έχει αλλάξει κάτι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που επηρέασε το χαρακτήρα του ακινήτου;
Οι ερωτήσεις αυτές ζητώ να αποτελέσουν κύριο θέμα στον πίνακα ημερήσιας διάταξης της άμεσα επόμενης συνεδρίασης, δια ζώσης ασφαλώς, καθώς είναι καθήκον και υποχρέωση αυτής της δημοτικής αρχής να δώσει δημόσιες απαντήσεις ώστε οι συζητήσεις των κατοίκων με την νεοεκλεγμένη δημοτική αρχή να εκκινήσουν σε «καθαρό τραπέζι» τη νέα διοικητική περίοδο.
Επισημαίνω καταλήγοντας ότι τα στοιχεία που παραθέτω για ενημέρωση των συμπολιτών αποτελούν με πρωτοβουλία μου γνώση των αρχηγών των παρατάξεων του δημοτικού συμβουλίου που αναμένω αντιδράσεις τους…..
Όντας ακόλουθος των λόγων μου παραθέτω την απόφαση του ΣτΕ το 1997 που αφορά το συγκεκριμένο ακίνητο…. και φωτογραφία από δορυφόρο που αποτυπώνεται ακριβώς για να υπάρχει σωστή αντίληψη του χώρου….
ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΔΙΓΑΛΕΤΟΣ 9/11/2023
Κείμενο Απόφασης
Αριθμός 4735/1997
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ε’
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 21η Μαϊου 1997, με την εξής σύνθεση
: Ι. Μαρή, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου
του Τμήματος και του αρχαιοτέρου της Συμβούλου, που είχαν κώλυμα, Σ. Ρίζος, Ν.
Ρόζος, Σύμβουλοι, Ελ. Τσούμπα – Δαρζέντα, Β. Καμπίτση, Πάρεδροι. Γραμματέας ο
Β. Μαντζουράνης.
Α. Δ ι ά να δικάσει την από 4 Ιουνίου 1996 αίτηση :
τ ω ν : 1) Δ. Γ. Τ., κατοίκου Τζανετάτων – Κ. και 2) Χ. Δ. Τ., κατοίκου της
PANAMA CITY της Δημοκρατίας του Παναμά, οι οποίοι παρέστησαν με την δικηγόρο
Μαρία Παπαγεωργίου (Α.Μ. 8289), που την διόρισαν με πληρεξούσιο,
κ α τ ά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων, ο οποίος
παρέστη με τον Β. Σουλιώτη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες ζητούν να ακυρωθεί η σιωπηρή άρνηση του
αρμοδίου διοικητικού οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και
Δημοσίων Εργων να εκδώση πράξη ανακλήσεως και άρσεως της με το από 17-5-1955
Β.Δ. “Περί εγκρίσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Ζ. Κ. και καθορισμού των όρων και
περιορισμών δομήσεως” (ΦΕΚ 228 Α’) επιβληθείσης, κατά τους ισχυρισμούς τους,
αναγκαστικής απαλλοτριώσεως σε ακίνητό τους ευρισκόμενο στο χωριό Τζανετάτα της
Κοινότητος Γριζάτα Κ.
Β. Δ ι ά να δικάσει στην από 27 Φεβρουαρίου 1997 αίτηση :
τ ω ν : 1) Δ. Γ. Τ., κατοίκου Τζανετάτων Κ. και 2) Χ. Δ. Τ., κατοίκου της
PANAMA CITY της Δημοκρατίας του Παναμά, οι οποίοι παρέστησαν την δικηγόρο Μαρία
Παπαγεωργίου (Α.Μ. 8289), που την διόρισαν με πληρεξούσιο,
κ α τ ά των : 1) Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων και 2)
Υπουργού Οικονομικών, οι οποίοι παρέστησαν με τον Β. Σουλιώτη, Πάρεδρο του
Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες ζητούν να ακυρωθεί η σιωπηρά άρνηση του
αρμοδίου διοικητικού οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και
Δημοσίων Εργων να εκδώση πράξη ανακλήσεως και άρσεώς της με τις υπ’ αριθμ. Ε.
26302/2-7-1955 (ΦΕΚ 86/1956 παράρτημα) και Ε. 36171/10-8-1955 (ΦΕΚ 131/1956
παράρτημα) κοινές αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών και του Υφυπουργού
Οικισμού και Σεισμοπλήκτων Νήσων επιβληθείσης αναγκαστικής απαλλοτριώσεως στο
ακίνητό των.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγητού, Παρέδρου Ελ.
Τσούμπα – Δαρζέντα.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσια των αιτούντων, η οποία ανέπτυξε
και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνουν δεκτές
οι αιτήσεις και τον αντιπρόσωπο των Υπουργών, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή
τους.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του
δικαστηρίου,
Ε ί δ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α κ α ι
ε σ κ έ φ θ η κ α τ ά τ ο ν ό μ ο
- Επειδή, με την πρώτη από τις υπό κρίση αιτήσεις, για την άσκηση της οποίας
έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη (διπλότυπα υπ’ αριθμ. 4398214 – 5/1996 της
Δ.Ο.Υ. Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (ειδικά έντυπα παραβόλου
υπ’ αριθμ. 6259757, 2255628/1996), ζητείται η ακύρωση της σιωπηράς αρνήσεως του
αρμοδίου δι
οικητικού οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων
να εκδώση πράξη ανακλήσεως και άρσεώς της με το από 17-5-1955 Β.Δ. “Περί
εγκρίσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Ζερβάτων Κεφαλληνίας και καθορισμού των όρων
και περιορισμών δομήσεως” (ΦΕΚ 228 Α’) επιβληθείσης, κατά τους ισχυρισμούς των
αιτούντων, αναγκαστικής απαλλοτριώσεως σε ακίνητο αυτών, ευρισκόμενο στο χωριό
4/9/22, 9:17 π.μ. Αναζήτηση Νομολογίας
www.adjustice.gr/webcenter/portal/ste/ypiresies/nomologies?_adf.ctrl-state=e2vltk9zi_4&_afrLoop=41270122863796486#! 3/4
Τζανετάτα της κοινότητος Γριζάτα Κεφαλληνίας. Η σιωπηρά άρνηση εκδηλώθηκε με
την πάροδο απράκτου τριμήνου από την υποβολή (21-2-1996) σχετικής αιτήσεως των
αιτούντων στο προαναφερόμενο Υπουργείο. - Επειδή, εξ άλλου, με τη δεύτερη από τις υπό κρίση αιτήσεις, για την άσκηση
της οποίας έχουν καταβληθή τα νόμιμα τέλη (διπλότυπα υπ’ αριθμ. 5871453 –
4/1997 της Δ.Ο.Υ. Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (ειδικά έντυπα
παραβόλου υπ’ αριθμ. 2469560, 7625256/1997), ζητείται η ακύρωση της σιωπηράς
αρνήσεως του αρμοδίου διοικητικού οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος,
Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων να εκδώση πράξη ανακλήσεως και άρσεώς της με τις
υπ’ αριθμ. Ε. 26302/2-7-1955 (ΦΕΚ 86/1956 παράρτημα) και Ε. 36171/10-8-1955
(ΦΕΚ 131/1956 παράρτημα) κοινές αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών και του
Υφυπουργού Οικισμού και Σεισμοπλήκτων Νήσων επιβληθείσης αναγκαστικής
απαλλοτριώσεως στο ακίνητο των αιτούντων, το οποίο αναφέρεται στην προηγούμενη
σκέψη. Η σιωπηρά άρνηση εκδηλώθηκε και εν προκειμένω με την πάροδο απράκτου
τριμήνου από την υποβολή (21-2-1996) σχετικής αιτήσεως των αιτούντων στο ίδιο
Υπουργείο. - Επειδή, αμφότερες οι υπό κρίση αιτήσεις, ασκούμενες από τους αυτούς
αιτούντες, αποβλέπουν στην ακύρωση της σιωπηράς αρνήσεως, ως προελέχθη,
ανακλήσεως και άρσεως από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων
Εργων που εκδηλώθηκε με την πάροδο απράκτου τριμήνου από την υποβολή
(13-11-1996) σχετικής αιτήσεως των αιτούντων στο εν λόγω Υπουργείο περί
ανακλήσεως και άρσεως της επιβληθείσης στο εκτάσεως 3.500 τ.μ. οικόπεδο και της
επ’ αυτού ισογείου οικίας που ευρίσκεται στο χωριό Τζανετάτα της κοινότητος
Γριζάτα Κεφαλληνίας και, δοθέντος ότι με τις αιτήσεις αυτές προβάλλονται κοινοί
λόγοι ακυρώσεως, στηριζόμενοι στην ίδια νομική και πραγματική βάση, οι δύο
αιτήσεις είναι συνεκδικαστέες. - Επειδή, εξ άλλου, οι αιτούντες, εις αμφότερες τις αιτήσεις ακυρώσεως
φερόμενοι, ο μεν πρώτος, ως επικαρπωτής, ο δε δεύτερος ως έχων την ψιλή
κυριότητα του απαλλοτριωθέντος ακινήτου, περί του οποίου γίνεται λόγος στην
προηγούμενη σκέψη, παραδεκτώς ομοδικούν, ενούμενοι στα δύο υπό εξέταση
δικόγραφα αιτήσεως ακυρώσεως και προβάλλοντες κοινούς λόγους ακυρώσεως, που
στηρίζονται στην ίδια νομική και πραγματική βάση. - Επειδή, οι διατάξεις του άρθρου 11 παρ. 2 του Ν.Δ. 797/71 (Α’ 1), όπως
αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 1 του Ν. 212/75 (Α’ 252) και ίσχυαν πριν από την
επελθούσα με το άρθρο 36 του Ν. 1337/1983 (Α’ 33) μεταβολή, προβλέπουν την
αυτοδίκαιη ανάκληση των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων μετά την πάροδο ορισμένου
χρόνου από την κήρυξή τους χωρίς να έχει καθορισθεί η οφειλόμενη αποζημίωση και
συγκεκριμένα, για τις απαλλοτριώσεις που κηρύσσονται κατ’ εφαρμογή της
νομοθεσίας περί σχεδίων πόλεων, μετά την πάροδο οκταετίας. Οι διατάξεις, όμως,
αυτές, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 212/75, η έννοια του οποίου έχει αποδοθεί
αυθεντικώς με τις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 2 και 3 του Ν.
653/77 (Α’ 214), δεν έχουν εφαρμογή επί αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, οι οποίες
έχουν κηρυχθεί πριν από την έναρξη της ισχύος του ν.δ/τος 797/71 και οι οποίες,
συνεπώς, εξακολοθούν να διέπονται, ως προς το θέμα αυτό, από τις διατάξεις που
ίσχυαν μέχρι το εν λόγω Ν.Δ/γμα (Σ.τ.Ε. 1237/1978 Ολομ., 419/1986, 698/1987,
κ.α.). Εξάλλου, οι απαλλοτριώσεις που είχαν κηρυχθεί πριν από το Ν.Δ/γμα 797/71
κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί σχεδίων πόλεων, μη καταλαμβανόμενες από τη
νέα ρύθμιση του άρθρου 36 του νόμου 1337/1983, το οποίο, κατά τη διατύπωσή του,
δεν αφορά και σε αυτές, δεν υπάγονται στον κανόνα του άρθρου 2 παρ. 2 και 3 του
Κ.Ν. 1731/39 “περί αναγκαστικών απαλλοτριώσεων” (Β.Δ. της 29/30-4-53 Α’ 109)
που ίσχυε τότε και κατά τον οποίο οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που δεν
συντελούνται σε πέντε έτη (Β.Δ. της 9/10-3-56 – Α’ 85) από την κήρυξή τους διά
καταβολής ή παρακαταθέσεως στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων της σχετικής
αποζημιώσεως αίρονται αυτοδικαίως, διότι οι απαλλοτριώσεις κατά τη νομοθεσία
περί σχεδίων πόλεων εξαιρέθηκαν ρητώς από τον κανόνα αυτό με το άρθρο 17 του
Α.Ν. 2003/1939 (Α’ 428). Αλλά και αυτές οι απαλλοτριώσεις
εφόσον μετά την κήρυξή τους διατηρούνται χωρίς την κατά νόμο συντέλεσή τους επί
μακρό χρόνο, που υπερβαίνει κατά την κρίση του δικαστηρίου, ενόψει και των
συντρεχουσών ιδιαιτέρων συνθηκών κάθε περιπτώσεως, τα εύλογα όρια, αποτελούν
νομικό και οικονομικό βάρος αντιβαίνον προς τη συνταγματική προστασία της
ιδιοκτησίας (άρθρο 17 Συντ.) και συνεπαγόμενο την υποχρέωση της Διοικήσεως να
άρει αυτές. - Επειδή, στη προκειμένη περίπτωση, οι αιτούντες φερόμενοι, ο μεν πρώτος ως
επικαρπωτής, ο δε δεύτερος ως έχων την ψιλή κυριότητα ενός οικοπέδου εμβαδού
3.500 τ.μ. και της επ’ αυτού ισογείου οικίας στο χωριό Τζανετάτα της κοινότητος
“Γριζάτα” Κεφαλληνίας, εζήτησαν με τις από 21-2-1996 και από 13-11-1996
αιτήσεις τους προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων
την άρση της επιβληθείσης εν έτει 1955 στο ακίνητο αυτό απαλλοτριώσεως, λόγω μη
συντελέσεώς της. Οι εν λόγω αιτήσεις αυτών απερρίφθησαν δις σιωπηρώς από τη
Διοίκηση με την πάροδο απράκτου τριμήνου από της ημερομηνίας υποβολής εκάστης.
Αλλά, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλλου, που συνοδεύουν τις υπό κρίση
αιτήσεις, ο πρώτος των αιτούντων, ο οποίος είχε τότε την πλήρη κυριότητα του
επιδίκου ακινήτου, προέβη με την από 12-3-1958 υπεύθυνη δήλωσή του σε
διαβεβαίωση των αρχών ότι “κατόπιν της καταβολής εις αυτόν παρά του Ταμείου
Παρακαταθηκών και Δανείων του ποσού των δραχμών τριάκοντα τριών χιλιάδων εκατόν
πέντε και 50% (33.105,50), ως εξόφλησιν απαιτήσεώς του λόγω απαλλοτριώσεως
ακινήτου του εν καταποδάτοις Τζανετάτοις – Κεφαλληνίας … παραιτείται πάσης
ετέρας αξιώσεώς του διά την περί ης η παρούσα πληρωμή αιτίαν, θεωρών εαυτόν
πλήρως και τελείως ικανοποιημένον εκ της χορηγηθείσης εις αυτόν κατά τα ως άνω
αποζημιώσεως”. Υπό τα δεδομένα αυτά η μεν Διοίκηση θεωρεί ότι έχει συντελεσθή η
απαλλοτρίωση, η οποία ανεκλήθη μερικώς με την υπ’ αριθμ. Δ. 3207/1842 Ν.
1837/8-7-1982 (ΦΕΚ Δ’ 396/82) απόφαση των Υπουργών Δημοσίων Εργων και
Οικονομικών, αντιθέτως δε οι αιτούντες αμφισβητούν με τις υπό κρίση αιτήσεις
και τα δικόγραφα των προσθέτων λόγων και των υπομνημάτων, που τις συνοδεύουν,
4/9/22, 9:17 π.μ. Αναζήτηση Νομολογίας
www.adjustice.gr/webcenter/portal/ste/ypiresies/nomologies?_adf.ctrl-state=e2vltk9zi_4&_afrLoop=41270122863796486#! 4/4
Αρχική (/webcenter/portal/ste) Διοικητικά Δικαστήρια (/webcenter/portal/ste/dikastiria) Όροι Χρήσης (/webcenter/portal/ste/terms)
Επικοινωνία (/webcenter/portal/ste/contact)
(http://ec.europa.eu/regional_policy/index.cfm/el/funding/erdf/) (http://www.infosoc.gr/infosoc/el-GR/)
(https://2007-2013.espa.gr/el/Pages/Default.aspx)
Σύνδεση (http://www.adjustice.gr:80/webcenter/wcAuthentication?_adf.ctrl-state=e2vltk9zi_4&success_url=%2Fportal%2Fste%2Fypiresies%2Fnomologies%3F_adf.ctrl-state%
© 2015 www.adjustice.gr website by Unisystems (http://www.unisystems.gr)
την συντέλεση της απαλλοτριώσεως, προβάλλοντες λόγους σχετικούς με την
πληρότητα της αποζημιώσεως. Πλην, η “πλήρης” αποζημίωση, ως συνταγματική
εγγύηση προστασίας της ιδιοκτησίας, η οποία απαλλοτριώνεται αναγκαστικώς,
ορίζεται κατά το ισχύον Σύνταγμα του 1975 (άρθρ. 17 παρ. 4) αποκλειστικά και
μόνον από τα πολιτικά δικαστήρια, στα οποία δύνανται να απευθυνθούν οι
αιτούντες σύμφωνα με τους ειδικώτερους ορισμούς προσδιορισμού της αποζημιώσεως,
όπως αυτοί θεσπίζονται από τον κοινό νομοθέτη. - Επειδή, από όσα αναφέρονται στην προηγουμένη σκέψη, συνάγεται ότι οι
αιτούντες αποβλέποντες στην ανάκληση και άρση της αναγκαστικής απολλοτριώσεως
του επιδίκου ακινήτου, η οποία φέρεται συντελεσθείσα (ως προς τον πρώτο απ’
αυτούς), μετά την καταβολή εις αυτόν της αποζημιώσεως από το Ταμείο
Παρακαταθηκών και Δανείων, (την οποία αυτός απεδέχθη με την από 12-3-1958
υπεύθυνη δήλωσή του, παραιτηθείς από κάθε άλλη αξίωση), πλήττουν αληθώς την
αποζημίωση που αρμοδίως καθωρίσθηκε από την υπ’ αριθμ. 52/1957 απόφαση της κατά
τις διατάξεις του άρθρου 37α του Κωδικοποιημένου Νόμου 1731/39 “περί
αναγκαστικών απαλλοτριώσεων” Επιτροπής της περιφερείας του Πρωτοδικείου
Κεφαλληνίας, διορθωθείσα από την υπ’ αριθμ. 108 απόφαση της ιδίας Επιτροπής,
έτσι, ώστε να ανατραπεί η συντέλεση της απαλλοτριώσεως, που έγινε με βάση
αυτήν. Δηλαδή, οι αιτούντες ισχυρίζονται και στις δύο υπό κρίση αιτήσεις, ότι η
καταβληθείσα ως ανωτέρω στον πρώτο από αυτούς (ο δεύτερος απέκτησε την ψιλή
κυριότητα του περί ου ο λόγος ακινήτου την 23-1-1982) αποζημίωση δεν ήταν
“πλήρης” και, κατ’ ακολουθίαν δεν έχει συντελεθεί η αναγκαστική απαλλοτρίωση
του ως άνω ακινήτου. Δοθέντος, όμως, ότι κατά συνταγματικήν επιταγή (άρθρ. 17
παρ. 4) τα πολιτικά (τακτικά) δικαστήρια είναι τα μόνα αρμόδια για τον
προσδιορισμό της αποζημιώσεως της απαλλοτριουμένης εκτάσεως, η παρούσα διαφορά
υπάγεται στην δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, οι δε υπό κρίσιν αιτήσεις
πρέπει ν’ απορριφθούν ως απαράδεκτες.
Δ ι ά τ α ύ τ α
Συνεκδικάζον αμφότερες τις αιτήσεις, κατά το σκεπτικό.
Απορρίπτει αυτές, ως απαράδεκτες.
Διατάσσει τη κατάπτωση των παραβόλων και
Επιβάλλει σε βάρος των αιτούντων τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου, ανερχομένη
στο ποσό των δέκα τεσσάρων χιλιάδων (14.000) δραχμών.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου 1997
Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Ο Γραμματέας
Ι. Μαρή Β. Μαντζουράνης
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 14ης Νοεμβρίου 1997.
Ο Πρόεδρος του Ε’ Τμήματος Η Γραμματέας του Ε’ Τμήματος
Μ. Δεκλερής Γ. Σακελλαρίου
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
Παρακολούθηση Υπόθεσης (/webcenter/portal/ste/ypiresies/ypotheseis
