Χθες ,στα Σαρλάτα, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και συγχωριανοί αποχαιρετήσαμε τον Κοσμά Βουτσινά. 

  Σπάνια πια τα χαρίσματα του Κοσμά, τον καθιστούν ξεχωριστό στις καρδιές μας. Η ευγένεια, η ακεραιότητα, η ευσυνειδησία, η ανιδιοτέλεια, η ευαισθησία, η μετριοπάθεια ,η δοτικότητα,η ενσυναίσθηση, η σεμνότητα ήταν αρετές που κράτησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μαζί με αυτά,  η βαθιά επιστημονική του κατάρτιση,η ευρυμάθειά του,  η πολύπλευρη κουλτούρα του,το χιούμορ,  η αγάπη του για την τέχνη, τη φύση, τον αθλητισμό, η δημοκρατικότατη συνείδησή του, τον κατέστησαν έναν αξιόλογο επιστήμονα, έναν πολύτιμο φίλο,  έναν οραματιστή σοσιαλιστή, έναν υπέροχο συνομιλητή. Στη ζωή του ο Κοσμάς δεν απέκτησε πλούτη. Το αντίθετο.. Έζησε ταπεινά κάνοντας πλούσιους εμάς που είχαμε την ευλογία να τον συναναστραφούμε.  Ως πολιτικός μηχανικός δεν ενστερνίστηκε ποτέ τακτικές γρήγορου πλουτισμού ούτε έκανε εκπτώσεις,όπως άλλοι του χώρου του. Ήταν ανυποχώρητος  στις αξίες του. Όχι χωρίς κόστος, μα ο Κοσμάς ήταν η επιτομή της αξιοπρέπειας.  Σιωπηλά, διακριτικά, σεμνά προσέφερε και βοηθούσε,αντιστεκόταν σε ό,τι θεωρούσε ευτελές.

Ανήκε σε εκείνη την υπό εξαφάνιση κατηγορία ανθρώπων που κοκκκινίζουν από σεβασμό και συστολή. Αυτό δεν του στερούσε την παρρησία, όταν επρόκειτο να υπερασπιστεί το δίκιο.

  Ακόμη και την ασθένειά του την αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια. 

Ένας γίγαντας με ψυχή παιδιού και καλλιέργεια βαθύτατη μας άφησε. Φτώχυνε το χωριό μας, φτώχυνε η ευγένεια, φτώχυνε η ανθρωπιά. 

Αγαπημένε, ξεχωριστέ φίλε και συγχωριανέ δικαίως κατέκτησες την υστεροφημία. Γιατί είναι αλήθεια πως το καλό, όσο και αν πολεμιέται, πάντα αναγνωρίζεται. Κι εσύ ανέβασες πολύ ψηλά τον πήχυ. Θα σε θυμόμαστε με αγάπη, σεβασμό και ευγνωμοσύνη. 

Σοφία Δημ. Νεοφύτου