Σιμώνει ξανά, σε πείσμα των θλιμμένων τούτων ημερών, η γέννηση του Χριστού … Ναι … θα γεννηθεί ξανά ο Χριστός και ας τον περιμένει ξανά η Σταύρωση … θα γεννηθεί για να διαλύσει το ζοφερό σκοτάδι ….

Θα γεννηθεί ξανά ο Χριστός στις καρδιές των παιδιών, στις βασανισμένες ψυχές των αθώων, στις αδύναμες ελπίδες των κατατρεγμένων, στα ματωμένα όνειρα των πληγωμένων … 

Και για άλλη μια φορά το αστέρι της Βηθλεέμ θα διατρέξει το σκοτεινό ουρανό … το φως του θα διασχίσει γοργά το σκότος, και θα σταθεί πάνω από την φάτνη, συμβολίζοντας ότι υπάρχει ελπίδα … ενώ ολόγυρα γονατισμένοι πια πολλοί, βουβοί, όχι από κατάνυξη αλλά εξαιτίας μιας ανείπωτης απογοήτευσης … απόγνωσης … ενώ ολόγυρα εξοντωτικοί πόλεμοι μαίνονται, βομβαρδισμοί ανηλεείς, θάνατος … ενώ συνάμα ως τραγικό άκουσμα ηχεί: ¨ … και επί γης ειρήνη …¨. 

… και η νοσταλγία να πληγώνει ολάκερη την ύπαρξη όλων … ακόμη και του άστεγου, με το τρεμάμενο, από το κρύο, χέρι … του στρατιώτη, που χαράσσει τις τελευταίες αράδες στην αγαπημένη του, πριν τον βρει η σφαίρα … ακόμη και του ναυαγού που, αδύναμος πιά, βλέπει μακριά τα φώτα μιας στεριάς, που φαντάζει θαρρείς όλο και πιο απόμακρη ….

Νοσταλγία: λέξη σύνθετη, από τις λέξεις ¨Νόστος¨, που σημαίνει επιστροφή, και ¨άλγος¨, που σημαίνει πόνος … Νοσταλγία: πόνος για την επιστροφή … 

… και νυν όλοι ως ναυαγοί σε ανταριασμένη θάλασσα – σε έναν απύθμενο ωκεανό ψεμάτων, ψευδαισθήσεων και ψεύτικων υποσχέσεων – επιζητούντες όλοι ¨νόστιμον ήμαρ ιδέσθαι¨ … την επιστροφή στα μονοπάτια της αθωότητας, πριν αυτή προδοθεί, ίνα αποτραπεί τούτη τη φορά η προδοσία … 

Είθε λοιπόν με τη γέννηση του Χριστού, και το ξεκίνημα του Νέου Έτους, να γίνουν όλα όσα, από τα κατάβαθα της ύπαρξής μας, νοσταλγούμε ….

Ταπεινά

γεράσιμος βασ. θεοδωράτος