Δείξε πως πρέπει να σε αγαπούν γιατί δεν ξέρουν όλοι να αγαπούν. Κάποιοι ένιωσαν και έζησαν μέσα από βιωματικές εμπειρίες πόνο και δυστυχία. Σαν παιδιά δεν πήραν αυτά που πρέπει να παίρνουν τα παιδιά σε τρυφερή ηλικία.

Έζησαν εγκατάλειψη, κακοποίηση σε διάφορες μορφές και άνευ συνειδήσεως αμέλεια από τους γονείς ή κηδεμόνες τους. Μεγάλωσαν πριν την ώρα τους σε ένα βίαιο περιβάλλον αδιάφορο προς την ψυχική υγεία αυτών των παιδικών ψυχών. Έβαλαν πάθη και λάθη μπροστά και κοίταξαν το εγώ τους. Γονείς ακατάλληλοι, εθισμένοι σε ουσίες, εγκλωβισμένοι σε εξωσυζυγικές σχέσεις, ακόμη και κάποιες φορές με ακατάλληλη παιδαγωγική συμπεριφορά τραυματίζουν την παιδική ηλικία των ίδιων τους των παιδιών. Κάποια άλλα, ανάμεσα σε διεκδικήσεις δικαστηρίων με αγωγές και μηνύσεις, εγωιστές γονείς που δεν βλέπουν τα παιδιά τους αλλά πως θα χορτάσουν τον εγωισμό τους έναντι στον αντίδικο γονέα.

Πως ισχυρίζεσαι ότι αγαπάς το παιδί σου όταν το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να το χειραγωγείς και να το ανεβάζεις στο ρίνγκ μαζί σου απέναντι στην μάνα ή τον πατέρα του;

Αντί να γίνεσαι εσύ η ασπίδα για το παιδί που έφερες στον κόσμο, κάνεις εκείνο ασπίδα για εσένα και σπαθί για τον άλλο γονέα του, μόνο και μόνο για να είναι το μέσο εκδίκησης σου.

Όταν δεν έχουν ήθος, αξίες , αρχές και αξιοπρέπεια οι άνθρωποι που μεγαλώνουν ένα μικρό αγγελούδι, όταν η ζωή τους δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση πως να γίνει καλύτερη η πραγματικότητα της κοινωνίας.

Ότι και να λέγεται εκεί έξω η μητέρα και ο πατέρας είναι η αρχή ενός παιδιού που μεγαλώνοντας γίνεται ενήλικας.

Ας φροντίσουμε να είναι υγιής η κοινωνία που βγαίνουν τα μικρά αυτά όντα.  Εάν δεν προστατεύουν τα ομορφότερα πλάσματα στον κόσμο, εσύ είσαι υπεύθυνος για την ασχήμια τούτου του κόσμου.  Καημένε άνθρωπε που οραματίζεσαι ένα καλύτερο μέλλον χωρίς να προστατέψεις τους αυριανούς κατοίκους αυτού του πλανήτη. Πρώτα από όλα και πάνω από όλα αυτό που θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητα σου είναι αυτό που του έδωσες την ελάχιστη σημασία.

Στέλλα Παζάλου
Λογοτέχνιδα
Αρθρογράφος
Συντάκτρια