Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος*

Ο Μπαμπούλας έρχεται… Ποιος δεν θυμάται τον αείμνηστο Μπαμπούλα, ο τρόμος και ο φόβος των ατίθασων παιδικών μας χρόνων. Ένα δημιούργημα της λαϊκής φαντασίας παίρνοντας διάφορες μορφές, βάζοντας μας όλους σε τάξη… “αν δεν φας όλο σου το φαγητό θα φωνάξω τον Μπαμπούλα” ή κάτσε φρόνιμος κακομοίρη/ρα μου γιατί θα έρθει ο Μπαμπούλας να σε πάρει” αθάνατες ατάκες απ’ τους γονείς μας… τα χρόνια πέρασαν… ο Μπαμπούλας συνταξιοδοτήθηκε και ήρθε η εποχή ενός νέου Μπαμπούλα. 

Πιο τρομακτικός από τον προηγούμενο, δεν παραμονεύει μόνο στις μικρές συνοικίες, στις γειτονιές και στις αλάνες μήτε πίσω από ένα μπολάκι φαγητού. 

Περιθωριοποιημένος με μοναδικό όραμα να ξεδιψάσει την αρρωστημένη του φαντασία κρυμμένος μέσα σε έναν υπολογιστή, σε ένα tablet, σε ένα κινητό. Η βασική διαφορά του νέου είναι ότι δεν αποτελεί μία φαντασίωση, αλλά μία πραγματικότητα. Φοράει μία ψυχοπαθολογική διαταραχή σε ένα σώμα που σε πολλές περιπτώσεις αυτό το σώμα έχει καλόγουστη όψη. Πολύ καλά οργανωμένος δημιουργώντας χιλιάδες προφίλ γεμάτα ιστούς καραδοκεί για την υποψήφια λεία του ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία να συνευρεθεί απο κοντά μαζί της πριν επιτεθεί το τέρας που κυβερνά το σώμα του. Δημαγωγός μιας προσπάθειας παραπλάνησης με απατηλό και δεινό λόγο, οπλισμένος με υπομονή, πειθώ εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες του ανυπεράσπιστου ανηλίκου θύματος που εντοπίζει σπέρνει τον φόβο, τον πανικό ανοίγοντας τεράστιες ψυχολογικές και σωματικές πληγές στο πέρασμα του. Για να υψώσουμε μία ασπίδα προστασίας και σωτηρίας στην νέα γενιά μας πρέπει να βρισκόμαστε δίπλα στα παιδιά μας. 

Δεν αρκεί μόνο το μάθημα να αποφεύγουμε τις καραμέλες του Μπαμπούλα και το “μην ανοίγετε την πόρτα σε ξένους”. Χρειάζονται δραστικά μέτρα, συνεχής ενημέρωση και σίγουρα θα βοηθούσαν περισσότερο κάποια σεμινάρια στις σχολικές αίθουσες. 

Δυστυχώς ή ευτυχώς τα παιδιά απο πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν πολύ γρήγορα να κολυμπούν στα βαθιά νερά του internet. Όσο καλός και να είναι ένας νέος κολυμβητής καραδοκούν πολλοί κίνδυνοι που δεν γνωρίζει όπως πχ.τα απότομα ρεύματα που θα εμφανιστούν απότομα μπροστά του, η απότομη αλλαγή του καιρού κτλ. χρειάζεται γνώσεις, εμπειρίες και πολύ συζήτηση με άτομα που ασχολούνται χρόνια με αυτό το άθλημα.

Οφείλουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά μας ώστε να νιώθουν ένα είδος ελευθερίας που χρειάζεται η εκάστοτε ηλικία, πρέπει όμως να έχουμε τον νου μας στην επισκεψιμότητα του παιδιού στο διαδίκτυο χωρίς να νιώσει καταπίεση. Εδώ πιστεύω ότι η γνώμη ενός ειδικού είναι απαραίτητη να μας συμβουλέψει πως θα δράσουμε σε αυτό το λεπτό ζήτημα γιατί οφείλουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά όχι απέναντι τους. Πάντα θα υπάρχει ένας νέος Μπαμπούλας να περιπλανιέται στις εποχές του χρόνου ψάχνοντας για εύκολα θύματα αλλά πρέπει και εμείς να θυμόμαστε πως κάθε εποχή θα έχει τα δικά της προβλήματα και θα απαιτεί τις κατάλληλες λύσεις… μία νέα ασθένεια για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται νέο φάρμακο και το φάρμακο κατά του Μπαμπούλα είμαστε εμείς.

*Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος ασχολείται με την ποίηση την συγγραφή, και είναι συντάκτης στο kefaloniastatus.gr και σε site της ομογένειας.