Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
19 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Επιστρέψαμε (αφού επιβιώσαμε απ’ το “τρενάκι του τρόμου”)!

Editorial

Κάθε χρόνο στις γιορτές, αλλά και κάθε στιγμή, άνθρωποι φεύγουν και άνθρωποι έρχονται στη ζωή. Κάποιες φορές το αντιλαμβανόμαστε περισσότερο γιατί τυχαίνει αυτό να συμβαίνει στον περίγυρό μας. Άλλες πάλι δεν το νιώθουμε γιατί συμβαίνει σε “άλλους”… Αυτές τις γιορτές αποχαιρετήσαμε, ανάμεσα σε άλλους, τρεις συμπολίτες μας που έτυχε να γνωρίζουμε, τον αγαπητό οφθαλμίατρο Γιώργο Ζερβό, τον αυτοκινητιστή Ηλία Καππάτο και τον μόλις 61 ετών Παναγή Λιβιεράτο. Ευχόμαστε καλό ταξίδι στους αγαπητούς συμπολίτες μας και Δύναμη στους αγαπημένους τους που μένουν πίσω να τους νοσταλγούν.

Γιάννης Βαρούχας

Κατά τα άλλα η εορταστική περίοδος κύλησε μέσα σε μία ιδιότυπη άνοιξη που θύμιζε περισσότερο Πάσχα παρά Χριστούγεννα, και με μερικές απόπειρες να νιώσουμε ένα γιορτινό κλίμα. Η αλήθεια είναι ότι όλοι όσοι παραμείναμε στα νησιά μας για να κάνουμε γιορτές, δεν είχαμε και πολλά ερεθίσματα που να μας πάνε κάπου αλλού! Λείπει εκείνο το μεράκι, εκείνη η φαντασία, εκείνη η μαγεία… Οι συμπολίτες μας που επέστρεφαν από άλλες πόλεις της Ελλάδας ή του εξωτερικού είχαν τόσα να μας διηγηθούν! Εμείς είχαμε να τους πούμε για το… τρενάκι του τρόμου!

Τι το θέλαμε! Παραμονή Χριστουγέννων και αδράξαμε την ευκαιρία να πάμε βόλτα στο κέντρο της πόλης, να δούμε φίλους και συγγενείς, να ανταλλάξουμε ευχές και, κυρίως, να ελευθερώσουμε τα παιδιά μας στον ήλιο και την απλωσιά για να τρέξουν και να παίξουν! Στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου γινόντουσαν κάποιες δραστηριότητες με μουσική για παιδιά ενώ παράλληλα το τρενάκι, που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το καλοκαίρι να πηγαίνει βόλτες τους τουρίστες, έκανε δωρεάν δρομολόγια για όλους. Κάναμε λοιπόν το “λάθος” να μπούμε στα βαγόνια του…

Ένας πλήρης πανζουρλισμός κατά την επιβίβαση που, αλίμονο, συνεχίστηκε μέχρι τέλους. Ο ιδιοκτήτης του τρένου έντρομος διέτρεχε τα βαγόνια μήπως και προλάβει κάποια ζημιά. Μαζί με τους γονείς με μικρά παιδιά, μεταξύ τους κι εμείς στην ίδια κατάσταση, επιβιβάστηκαν και νεολαίοι της εφηβείας… προφανώς για να κάνουν “χαβαλέ”! Οι συνθήκες ήταν ό,τι έπρεπε για χαβαλέ μιας και η ξεναγός του τρένου είχε πιάσει το μικρόφωνο και δεν έλεγε να το αφήσει! Φωνάζοντας στο μικρόφωνο(sic!) νόμιζε ότι προκαλούσε εορταστικό κλίμα ενώ το μόνο που κατάφερνε ήταν να μας ξεκουφαίνει και τα μικρά παιδιά να κλείνουν τα αυτάκια τους με τα χέρια. Αυτοί δε που είχαν την ατυχία να καθίσουν κάτω από το ηχείο, τράβηξαν των παθών τους τον τάραχο και δεν ήξεραν από που να φύγουν!!!

Η διαδρομή ξεκίνησε με την παρότρυνση να πούμε όλοι μαζί τα κάλαντα αλλά πώς να τα πεις με όλη αυτήν την ηχορρύπανση; Οι κραυγές άνευ περιεχομένου στη διαπασών δε νομίζουμε να προκαλούν εορταστικό κλίμα, χριστουγεννιάτικη αγαλλίαση ή οποιοδήποτε θετικό συναίσθημα. Οι νεολαίοι άδραξαν την ευκαιρία και φώναζαν ο καθένας ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι… Άλλος έλεγε τα κάλαντα με αυτοσχεδιασμούς, άλλος έκραζε οπαδικά συνθήματα και άλλοι έβριζαν γενικά και απροσδιόριστα… Να τους έκανε κάποιος την παρατήρηση; Ούτε λόγος! Είχαν επιβληθεί εντελώς και τους σεγοντάριζε η κυρία με το μικρόφωνο…

Από τις 10 προτάσεις που έλεγε η ο-θεός-να-την-κάνει-ξεναγός μας οι 8 αφορούσαν το Δήμαρχο Αργοστολίου, κ. Θεόφιλο Μιχαλάτο! Μα καλά, δεν την άκουσε κάποιος συνεργάτης του να τον πάρει τηλέφωνο και να τον ενημερώσει για να σώσει τον εαυτό του απ’ αυτήν τη δυσφήμιση; Ή μήπως το θεώρησαν κολακευτικό; Η ξεναγός ξεφώνιζε στο μικρόφωνο: “Η βόλτα που κάνουμε είναι μία προσφορά του Δημάρχου μας, του κ. Μιχαλάτου, ένα χειροκρότημα για τον όμορφο Δήμαρχό μας“…!!! Ύστερα συμπλήρωνε “Ένα χειροκρότημα ξανά για τον όμορφο Δήμαρχό μας που μας έκανε όλα αυτά (ποια δε μας είπε) για την πόλη μας“…!!! Μετά πάλι “Ας πούμε τα κάλαντα για τον όμορφο Δήμαρχό μας να τον ευχαριστήσουμε για όλα όσα κάνει για εμάς“…!!!

Δεν ακούσαμε ούτε μία χρήσιμη πληροφορία. Δεν ανέφερε ούτε ένα λαογραφικό στοιχείο. Δεν ειπώθηκε το παραμικρό για το πνεύμα και το νόημα των εορτών. Δε νιώσαμε τίποτα γιορτινό, ζεστό ή άξιο λόγου!

Το ρεζιλίκι και η κιτσαρία δεν είχε τέλος… Ενώ εμείς προσπαθούσαμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τις βωμολοχίες της γαλαρίας και τα ξεφωνίσματα των ηχείων, η ξεναγός άρχισε να απευθύνεται στα καταστήματα και τους καταστηματάρχες που περνούσαμε. “Εσένα σε αγαπάω” φώναζε στον έναν… “Εδώ πίνω τον καλύτερο καφέ” φώναζε όταν περνούσαμε απ’ τον άλλο… “Σας αγαπάμε εσάς” έλεγε προς το ακροατήριο κάποιας καφετέριας που κοιτούσε αμήχανα… Και η διαδρομή να μην τελειώνει!!

Λίγο πριν φτάσουμε στο Λιμεναρχείο, κάποιοι νεολαίοι άρχισαν να φωνάζουν στον οδηγό να σταματήσει για να κατέβουν! Είχαν βαρεθεί ως φαίνεται να φωνάζουν και είπαν να αποχωρήσουν… Κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν όμως με αποτέλεσμα οι έφηβοι να αρχίσουν ένας προς ένας να πηδάνε από το τρένο ενώ αυτό βρισκόταν σε κίνηση! Στρέψαμε τα βλέμματα των παιδιών μας προς άλλη κατεύθυνση για να μη δουν το θέαμα και έτρεμε το φυλλοκάρδι μας μήπως κάποιο απ’ αυτά τα παιδιά χτυπούσε απ’ αυτήν την απίθανη κατάσταση… η ξεναγός μας δε νομίζουμε να πήρε ποτέ χαμπάρι!!!

Κάποια στιγμή έκανε η Θεία Πρόνοια το θαύμα της και φτάσαμε στην πλατεία Βαλλιάνου οπότε το “τρενάκι του τρόμου” σταμάτησε. Κατεβήκαμε με ανακούφιση και τρέξαμε προς την παιδική χαρά για να αλλάξουμε παραστάσεις άμεσα!

Σε μία μίνι απολογιστική σκέψη αντιληφθήκαμε αφενός το ναυάγιο του εγχειρήματος που μπορεί σα σκέψη να ήταν ωραία αλλά κατέληξε σε μία ψυχοφθόρα διαδικασία, κι αφετέρου ότι ακόμη κι αν εξέλειπαν οι δυσμενείς συνοδευτικές συνθήκες που μας κούρασαν, το τρενάκι περιηγήθηκε ανάμεσα από ερμητικά χτισμένα οικοδομικά τετράγωνα, χωρίς αξιοθέατα, έξω από ένα αρχαιολογικό μουσείο κλειστό και “στολισμένο” με ικριώματα(!), ανάμεσα σε διπλοπαρκαρίσματα σε όλο το μήκος της λεωφόρου Βεργωτή και με μόνη “παρηγοριά” το έργο της λαχαναγοράς με τη γέφυρα Δεβοσέτου και τη φυσική ομορφιά! Αυτά έχουν να δουν οι επισκέπτες μας κι ας είναι καλά το φυσικό κάλλος γιατί από πολεοδομική ομορφιά δε νομίζουμε να συγκρατούν και πολλά!

Εν κατακλείδι θέλουμε να πούμε ότι συγκρατήσαμε τη δυσφορία μας κατά την εορταστική περίοδο, για να μη χαλάσουμε την όποια καλή διάθεση και ατμόσφαιρα, μα την καταθέτουμε εκ των υστέρων για να προλάβουμε μελλοντικά ατυχήματα και για να προκαλέσουμε μία συζήτηση για το πως θα μπορούσε ο Δήμος μας να προσφέρει ένα άλλο “κλίμα” μέσα στις γιορτές. Μέσα από μία συνεργασία με Δασκάλους-Νηπιαγωγούς, σκηνοθέτες, μουσικούς και άλλους ανθρώπους του πολιτισμού θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας που να μαθαίνει πράγματα στα παιδιά μας, να τους μεταδίδει θετικά συναισθήματα και νοήματα επιλογής, να εξιτάρει τη φαντασία τους, να τους προκαλεί αξιομνημόνευτες εμπειρίες και που να μπορεί να αποτελέσει ένα πόλο έλξης για χειμερινούς επισκέπτες. Ας ανοίξει αυτή η συζήτηση και μόνο καλό μπορεί να κάνει!

Γιάννης Βαρούχας

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ