Ενισχύθηκε η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη!
Σήμερα διάβασα ένα πολύ ευχάριστο νέο, την ενίσχυση της δημόσιας βιβλιοθήκης του Ληξουρίου με έναν ακόμη υπάλληλο. Δηλαδή πέραν της κ. Βάσως Μαθιουδάκη, που ήταν αποσπασμένη τα περασμένα χρόνια, θα είναι πλέον ως 2ος υπάλληλος της Ιακωβατείου ο κ. Αντώνης Κουρούκλης. Αμφότεροι είναι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί.
Δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι η σύσσωμη διεκδίκηση της τοπικής κοινωνίας έφερε αποτέλεσμα!
Παράλληλα, πίεση για την επιτυχή έκβαση έφερε και το γεγονός από μόνο του ότι η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη έχει παράξει την τελευταία δεκαετία ένα πρωτοφανές πολιτιστικό έργο και έχει καταστεί κεντρικός πυλώνας παραγωγής πολιτισμού των νησιών μας.
Θερμά συγχαρητήρια στην Θεοδώρα Ζαφειράτου, στον Πέτρο Πετράτο, στη Βάσω Μαθιουδάκη, σε όλους τους φίλους της Ιακωβατείου αλλά και σε όλους ανεξαιρέτως που με τον λόγο ή τις ενέργειές τους βοήθησαν στο να ενισχυθεί μία ομάδα που Πραγματικά αξίζει τον κόπο!
Καλή συνέχεια λοιπόν, με περισσότερη Δύναμη και με την ηθική ικανοποίηση της επιβράβευσης που ήταν αναγκαία από καιρό!
Φουντάρισαν αγελάδες στο Ιόνιο!
Απόκοσμες είναι οι εικόνες στον τύπο με ψόφιες αγελάδες στις ακρογιαλιές της Λευκάδος. Την αλλοκοτιά συμπληρώνει το γεγονός ότι βρέθηκαν με δεμένα βαρίδια στα πόδια που σημαίνει ότι τις φουντάρισαν από πλοία…
Κάποτε ο Κουστό είχε πει ότι η θάλασσα έχει γίνει ο παγκόσμιος υπόνομος της ανθρωπότητας. Οι εξελίξεις τον έχουν προσπεράσει!
Υπό ποιες συνθήκες ρίχτηκαν αυτά τα ζώα στο πέλαγος;
Ζωντανά ή ψόφια τα έριξαν;
Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βρεθούν στο πιάτο μας…
Πώς μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να γινόμαστε τόσο αυτοκαταστροφικοί και απάνθρωποι στο όνομα του κέρδους;
Να μην πάει χαμένη η δωρεά της κυρίας Ρουμπίνας Λιοσάτου Αλεξοπούλου!
Διαβάσαμε όλοι με συγκίνηση τη σημαντική δωρεά που πραγματοποίησε στο νοσοκομείο μας η κ. Ρουμπίνα. Μία Ελληνίδα από την ομογένεια της Αυστραλίας που θεώρησε ως ηθική της υποχρέωση και αποστολή να ενισχύσει τις υπηρεσίες υγείας της ιδιαίτερης πατρίδας της. Την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε για τη γενναιοδωρία της!
Ωστόσο, αυτή η δωρεά δεν πρέπει να πάει χαμένη διότι τότε θα είναι προσβολή προς την ευεργέτιδα.
Υπάρχει άραγε ικανός αριθμός οδηγών προκειμένου να λειτουργούν όλα τα ασθενοφόρα τις ώρες αιχμής και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του νησιού (πχ Έρισσος) ή μας το δώρισαν για να το έχουμε ως διακοσμητικό στοιχείο και να το καίει ο ήλιος έξω από το ΚΕΦΙΑΠ;
Υπάρχει ακτινολόγος που να μπορεί να χρησιμοποιήσει τον ψηφιακό μαστογράφο και να γνωρίζει να κάνει τις αναγκαίες διαγνώσεις;
Αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα δεν τα βάζουμε για να χαλάσουμε την πανηγυρική διάθεση της δωρεάς, αλλά διότι το πρόσφατο παρελθόν μας έχει δείξει ότι πλούσιες δωρεές κατέληξαν στα αζήτητα και καταστράφηκαν λόγω μη χρήσης και συντήρησης.
Παράδειγμα αποτελούν τα ακριβά κρεβάτια της ΜΕΘ, που πήγαν ή γύρισαν ή Kύριος είδε που βρίσκονται μετά τη μεταφορά τους στο Ρίο λόγω της πανδημίας του COVID-19. Υπάρχουν κι άλλα μηχανήματα μέσα στο νοσοκομείο μας που καταστράφηκαν από τη μη χρήση με τις ζελατίνες ακόμη επάνω τους!
Η ισχυρή πράξη αλληλεγγύης της κ. Λιοσάτου Αλεξοπούλου θα έχει νόημα μόνο εφόσον αξιοποιηθεί και δεν αφεθεί στη νομοτελειακή φθορά του χρόνου και του παροπλισμού.
Σε ενάντια περίπτωση θα έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη περίπτωση εγκληματικής αδιαφορίας του κράτους προς τους πολίτες του και τους ευεργέτες του.
Σήμερα το τελευταίο αντίο στη Ρόζα Ραζή.
Αποχαιρετήσαμε για τελευταία φορά τη Ρόζα Ραζή την οποία εγώ γνώρισα ως γιαγιά Ρόζα μέσα από τα εγγόνια της. Οι οικογενειακές αλληλεπιδράσεις ξεκινούν πολύ νωρίτερα, όταν ζούσε ακόμη ο μακαρίτης ο άνδρας της και ο παππούς μου, Ντίνος Ποδηματάς, τον μετέφερε με το ταξί στην Αθήνα για τις θεραπείες του. Η γιαγιά Ρόζα χήρεψε πολύ νωρίς αλλά στάθηκε βράχος και σημείο αναφοράς για τα δύο της παιδιά και τα πέντε εγγόνια της. Αργότερα η μητέρα μου, όταν τελείωσε το σχολείο, είχε επισκεφτεί τη γιαγιά Ρόζα για να τη συμβουλευτεί καθώς θα πήγαινε στην Ιταλία και στη Νάπολη για να σπουδάσει τη νομική επιστήμη. Η μοίρα, ωστόσο, εξύφαινε άλλα σχέδια…
Τελικά ευτύχησα να γνωρίσω ο ίδιος τη γιαγιά Ρόζα μέσα από τη φιλία μου με τις υπέροχες εγγονές της, την Μπάρμπαρα και τη Ρόζα Βασιλάτου. Με την Μπάρμπαρα μάλιστα δεθήκαμε και μέσω κουμπαριάς καθώς είναι, προς μεγάλη μας χαρά και υπερηφάνεια, η πνευματική μητέρα της Ειρήνης μας. Όταν πηγαίναμε στο σπίτι της γιαγιάς Ρόζας για ελληνικό (μόνο) καφέ, μας ορμήνευε συνεχώς για τις “παγίδες” της ζωής και ανέτρεχε στο παρελθόν τις στιγμές που τη συγκινούσαν. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά της είχε η επιστολή του γιού της, Νικολάου Ραζή, ο οποίος έφυγε, αλίμονο, πολύ νωρίς… Η γιαγιά Ρόζα ήπιε ένα πικρό ποτήρι που κανένας γονιός δεν πρέπει να πίνει, την απώλεια του παιδιού του. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συγκίνηση με την οποία μας διάβαζε τα λόγια του γιου της ο οποίος την ευχαριστούσε που τον μεγάλωσε με τις τόσες δυσκολίες, τη σκληρότητα της εποχής και τον έκανε επιστήμονα.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όμως, να ανταμώσει με το παιδί της και να φύγει για το τελευταίο της ταξίδι. Θα την αποχαιρετήσουμε έχοντας στα μάτια μας την εικόνα της με το ποδήλατο, τα σοφά της λόγια και τη σημαντική παρακαταθήκη δυναμισμού και αξιοπρέπειας που αφήνει στις εγγονές και τον εγγονό της. Εκεί ψηλά που θα βρεθεί, θα πρέπει να είναι πολύ περήφανη για τα σπουδαία παιδιά και εγγόνια που ανέστησε, τα οποία αφήνει πίσω για να τιμούν τη μνήμη της, το όνομά της και να την θυμούνται πάντοτε με αγάπη.
Εικόνα: Η γιαγιά Ρόζα πριν από επτά χρόνια στα 88α γενέθλιά της. Από το χρονολόγιο του εγγονού της, Δαμιανού Βασιλάτου.
Μήπως η πατρίδα μας χρειάζεται (επειγόντως) εισαγωγή σε κέντρο απεξάρτησης;
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την πρόσφατη παρέμβαση του Ηλία Μπεριάτου σχετικά με τον υπερτουρισμό και τις προεκτάσεις του.
Σταχυολογώ ορισμένα σημεία:
-“Το ένα τρίτο του εισοδήματος στην Ελλάδα προέρχεται από τον τουρισμό. Στην Κεφαλονιά το 70% !”
-“Στη χώρα μας το ποσοστό του ανθρώπινου δυναμικού που εργάζεται στον τουρισμό σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων είναι τριπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπερδιπλάσιο από εκείνο των τουριστικών χωρών της Μεσογείου όπως η Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία. (Η Καθημερινή 28-7-24)”
-“Για την Ελλάδα ο υπερτουρισμός είναι πιο επώδυνος αφού η χώρα μας έχει σαθρή παραγωγική βάση. Παράγει ελάχιστα και εισάγει τα πάντα. Είναι προτελευταία στην λίστα των 27 χωρών της ΕΕ ως προς την παραγωγικότητα, με τελευταία τη Βουλγαρία. Και διαρκώς πέφτει τα τελευταία χρόνια.”
– “Τα ξενοδοχεία αγοράζουν τρόφιμα που παράγονται σε περιοχές εκτός περιφέρειας.”
-“Η μέση δαπάνη ανά ταξίδι σε επίπεδο χώρας βρίσκεται σε συνεχή πτωτική πορεία τείνοντας προς στα 500 ευρώ (από τα 680 το 2021). Στα νησιά μας είναι κάτω από 500!”
-“Με 400 περίπου χιλιάδες τουρίστες που έρχονται κάθε καλοκαίρι στο νησί, ο αριθμός των τουριστών ανά κάτοικο είναι μεγαλύτερος από τον μέσο όρο της χώρας. Το ίδιο και με την έκταση.”
Εύλογοι είναι οι προβληματισμοί που σχηματίζονται μετά την παράθεση των παραπάνω στοιχείων…
Είδαμε τα τελευταία χρόνια ότι τα αναπάντεχα και απροσδόκητα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα καραδοκούν (ποιός μπορούσε να προβλέψει το 2009 αυτό που ακολούθησε στη χώρα μας;).
Πόσο οχυρωμένοι είμαστε, λοιπόν, έναντι ενός οποιουδήποτε γεωπολιτικού συμβάντος που θα κάνει τον τουρισμό να υποχωρήσει; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι οι μεγάλες εταιρείες του τουρισμού διεθνώς θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τη χώρα μας και δε θα στρίψουν την πελατεία τους προς νέες ανερχόμενες και πιο οικονομικές αγορές;
Ήδη οι δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης προκαλούν επισφαλείς συνθήκες στον τουρισμό (πχ οι τουρίστες έφυγαν άρον άρον από τη Θεσσαλία…) σε πολλά επίπεδα καθώς ούτε γίνεται να κάνει κάποιος διακοπές κλεισμένος μέσα σε ξενοδοχεία με κλιματισμό 8 με 10 ώρες την ημέρα αν είναι να έχει συνέχεια ζέστη, αλλά ούτε η πρωτογενής παραγωγή μπορεί να ανταπεξέλθει σε πλημμυρικά ή άλλα φαινόμενα.
Συνεπώς έχουμε παράλληλα τόσο την αποδυνάμωση του τουριστικού προϊόντος όσο και την υποχώρηση της παραγωγικότητας που αποτελούν εκρηκτικό μείγμα-προάγγελο νέων κρίσεων…
Προσοχή! Δε λέμε όχι στον τουρισμό. Λέμε ναι στον τουρισμό με κανόνες, με ποιοτική βελτίωση, με μέριμνα για τους υδάτινους πόρους και που να συνδέεται άρρηκτα με τα τοπικά προϊόντα, την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογική ανάδειξη του τόπου.
Διότι όπως εύστοχα παρατηρεί μία κάρτα που κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο, ένας παράδεισος δεν είναι παράδεισος όταν οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτόν δεν μπορούν να ζήσουν…
Η άποψη που “κοστίζει” και τα δύο πράγματα που αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι!
Μου λέει ένας φίλος χθες, “Ρε συ Γιάννη μην καταθέτεις άποψη για τα πάντα. Η άποψη κοστίζει. Κάποιοι συμφωνούν μα άλλοι διαφωνούν και τους χάνεις…”.
Με όλο το σεβασμό στον αγαπητό φίλο, που πραγματικά τιμώ και εκτιμώ, δεν γράφω ούτε για λόγους πολιτικαντισμού αλλά ούτε για να γίνω αρεστός σε όλους. Αν τα ήθελα αυτά, θα ποστάριζα μόνο φωτογραφίες χαρούμενες σε εξωτικά μέρη!
Δε λέω, καλές κι αυτές, αλλά ο σκοπός της γραφής μου είναι να προκαλούνται χρήσιμες συζητήσεις με φίλους και φίλες που είναι πρόθυμοι να σκεφτούν τα πράγματα και, κυρίως, να τα αλλάξουν.
Επιμένουμε στο γραπτό λόγο γιατί μέσω αυτού μπορούν να κατατεθούν επιχειρήματα. Δεν ευτελίζουμε την άποψή μας με οδηγίες Life style και δε συμμαζεύεται…
Θα πει κάποιος: “Σιγά μην αλλάξει τίποτα επειδή έγιναν 10 ποστ”.
Επιτρέψτε μου έναν συλλογισμό:
Αυτοί που ελέγχουν τα πράγματα, πάει να πει οι ιδιοκτήτες των μεγάλων εταιρειών, έχουν δύο ανησυχίες: την ενημέρωση που δεν τους αρέσει και την οργάνωση των πολιτών σε ομάδες. Και τα δύο αυτά θέλουν να τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι!
Γι’ αυτό πετσομπούκωσαν τα ΜΜΕ με υποτιθέμενες διαφημιστικές καμπάνιες με αφορμή την πανδημία. Γι’ αυτό πριν μερικές μέρες πήραν νέα απόφαση να δώσουν 10 εκατ € για να διαφημίσουν, τάχα μου, την ανακύκλωση… Θέλουν η συντριπτική πλειοψηφία των φωνών που ακούγονται στη δημόσια σφαίρα να παίζουν καθημερινά και συντονισμένα το κυρίαρχο μοτίβο-αυτό που τους εξυπηρετεί (άλλη στιγμή θα μιλήσουμε και για το ποιό είναι αυτό). Το να ακούγονται και δυο-τρεις φωνές ενάντια δεν τους βλάπτει. Απεναντίας, κάνει τα πράγματα να φαίνονται πιο κανονικά, πιο δημοκρατικά και άρα ενισχύουν περισσότερο το κυριάρχο αφήγημα (το μοτίβο που λέγαμε).
Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος έχει τόσες πολλές σκοτούρες στο κάθε μέρα του, που δε θα δώσει χρόνο για πολλά πέρα απ’ αυτά που τον ενδιαφέρουν. Εδώ είναι η αδυναμία του να ακουστεί συντεταγμένα και σε σταθερή βάση η “άλλη φωνή”. Η άλλη άποψη. Η άλλη πρόταση. Παράλληλα, επειδή ακριβώς όλοι μας πασχίζουμε για το καθημερινό καρβέλι, θα αποφύγουμε να οργανωθούμε σε συλλόγους και σε πολιτικούς σχηματισμούς. Πού χρόνος για τέτοια όταν έχεις δύο παιδιά να διαβάσεις, ένα σκύλο να βγάλεις βόλτα, ένα σπίτι να συμμαζέψεις και να μαγειρέψεις ένα ρημαδοφαγητό για να υπάρχει!
Το κάθε πράγμα όμως, κρίνεται θετικά ή αρνητικά ανάλογα με το πώς το χρησιμοποιείς. Συνεπώς σκεφτήκαμε ότι αν χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να προκαλούμε χρήσιμες συζητήσεις, να εκθέτουμε σε κάθε ευκαιρία την άλλη άποψη από την σκηνοθετημένα επικρατούσα και να οργανώνουμε μία συλλογική σκέψη γύρω από τα κοινά ζητήματα που μας απασχολούν όλους, ε τότε μπορεί και κάτι καλό να προκύψει!
Συνεπώς δε γράφουμε με σκοπό να προσελκύσουμε οπαδούς αλλά με σκοπό να προσκελκύσουμε συζητητές και να δημιουργήσουμε χρήσιμες συζητήσεις! Και αυτό είναι κάτι που όλοι μπορούμε να κάνουμε…
Καλό Σαββατοκύριακο όπως ο καθένας και η κάθε μία το επιθυμεί!
