Εικόνα: Ο Καπιτάνιος κατά την εγκαινίαση του μπαστουνιού με εμφανή τη συγκίνηση στο πρόσωπό του.
Σαλπάρισε, πλήρης ημερών, για το τελευταίο του μπάρκο ο Καπιτάνιος σε ηλικία 92 ετών. Έγραφε ο Μακιαβέλι στον ηγεμόνα του: “Για να διοικείς ο κόσμος θα πρέπει είτε να σε φοβάται είτε να σε αγαπάει. Το να σε αγαπάει είναι το καλύτερο. Το να σε φοβάται είναι το πιο σίγουρο”. Ο πρώην Νομάρχης Κεφαλληνίας-Ιθάκης και πλοίαρχος, Διονύσης Λευκαδίτης, διοίκησε τα νησιά μας έχοντας κερδίσει την ειλικρινή και ανυπόκριτη αγάπη των Θιακοκεφαλονιτών!
Το 2002 ο Καπιτάνιος κατάφερε σπουδαία νίκη απέναντι σε έναν δύσκολο αντίπαλο, τον παιδίατρο και εν ενεργεία Νομάρχη κ. Διονύση Γεωργάτο. Το κατάφερε γιατί είχε ως σύμμαχο την αγάπη του κόσμου και το γεγονός ότι η ΝΔ θα ερχόταν μετά από δύο χρόνια στην κυβέρνηση. Γνωρίζω ανθρώπους που ψήφιζαν τον Καπιτάνιο από όλα τα πολιτικά κόμματα, ακόμη και ψηφοφόρους του ΚΚΕ. Το έκαναν ανοικτά και με βεβαιότητα.
Σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες της Νομαρχίας, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Καπιτάνιο, ο Διονύσης Λευκαδίτης ήταν ένας καλός Νομάρχης. Δεν έκανε ωμές πολιτικές παρεμβάσεις στις υπηρεσίες της Νομαρχίας, άκουγε τους συνεργάτες τους και επέλεγε αυτό που θεωρούσε καλύτερο.
Το έργο του μπαστουνιού τον είχε συνεπάρει! Το θεωρούσε παιδί του. Ήταν περήφανος γι’ αυτό. Βαθειά συγκινημένος κατά την παράδοση του έργου. Αν δει κανείς το προφίλ του στο facebook, θα διαπιστώσει ότι ως εικόνα εξωφύλλου έχει πανοραμική φωτογραφία του μπαστουνιού.
Δεν ήταν δεινός στο λέγειν και στις τεχνοκρατικές διαδικασίες. Γι’ αυτά είχε τον αντινομάρχη του, τον Σωτήρη Κουρή, να ισορροπεί την κατάσταση. Μπορεί να μην ήταν δεινός στα λόγια, αλλά ήταν δεινός στις πράξεις. Ξεχώριζε τα πράγματα, σύμφωνα με τη δική του λογική και ιδεολογία, και έπαιρνε πάραυτα τις αποφάσεις του.
Γνωρίστηκα από κοντά και συναναστράφηκα με τον Καπιτάνιο μέσω του επιστήθιου φίλου και συμμαθητή μου Φώτη Τσιλιμιδού. Τον Φώτη ο Καπιτάνιος τον είχε υπό την προστασία του! Τον είχε προσλάβει στη γραμματεία του προθάλαμου του Νομάρχη για την απογευματινή βάρδια, οπότε πήγαινα συχνά και του έκανα παρέα όταν ήμουν Κεφαλονιά καθώς τότε ήμουν φοιτητής. Θυμάμαι μια φορά που είχε ένα σημαντικό ποδοσφαιρικό ματς και είχαμε μπει με τον Φώτη στο γραφείο του Νομάρχη για να το παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση που διέθετε. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Καπιτάνιος με τον Αντινομάρχη του και ο Φώτης κάνει να πεταχτεί ψηλά! “Κάτσε αφέντη μου, κάτσε να δεις το έργο σου” τον καθησύχασε ο Καπιτάνιος… Οπότε συνεχίσαμε να βλέπουμε το ματς και ο Νομάρχης δίπλα μας απορροφήθηκε στην εργασία του… Ο Φώτης ακόμη πρέπει να γελάει, εκεί που είναι, με την έκφραση “το έργο σου”!
Όταν έχασε την κόρη του, τον συνάντησα στο Διοικητήριο και τον είδα για πρώτη φορά χωρίς το γνωστό του χαμόγελο…
“Καπιτάνιο μου” του είπα, “θέλουμε αυτό το χαμόγελο πίσω”…
“Είναι βλέπεις οι συνθήκες τέτοιες που μου το στερούν” μου είχε απαντήσει στραβώνοντας το χείλι του… Με βάρκα είχε περάσει τη γλαρέντζα για να προλάβει να πάει στην κόρη του. Η ζωή τον κέρασε το πιο πικρό ποτήρι. Δεν τον λύγισε όμως. Βάστηξε γερά.
Ένα άλλο περιστατικό που δεν μπορώ να ξεχάσω και γελάω κάθε φορά που το φέρνω στο μυαλό μου, είναι η περιπέτεια που είχε με μία υπάλληλό του, “κουρλή για δέσιμο” όπως λέγανε οι παλιοί, που του ασκούσε ασφυκτική πίεση κάθε που ήταν εκλογές να αναλάβει πόστο σε εκλογική επιτροπή γιατί πληρωνόταν καλά. Κάποια φορά όμως δεν μπορούσε να πάει πάλι αυτή αλλά αυτό δεν ήθελε να το καταλάβει επουδενί! Οπότε άρχισε τις εφόδους στο γραφείο του Νομάρχη… “Κυρά μου δε γίνεται”… “Ήσουν την προηγούμενη φορά, πρέπει να πάνε κι άλλοι”… “Την επόμενη θα ξαναμπείς”… Τίποτα όμως! Οι επισκέψεις πύκνωναν αντί να αραιώνουν μέχρι που μια μέρα ο καπιτάνιος δεν άντεξε και της είπε ένα… “κεφαλονίτικο”!!! Α μα πια, δεν τρωγότανε με τίποτα! Ο Καπιτάνιος δεν ήταν πολιτικάντης να ανέχεται τα πάντα, “κατέβαζε και κανένα καντήλι” άμα το έφερνε η ανάγκη!
Στις Νομαρχιακές εκλογές του 2002 ήμουν στη Μόσχα και έτσι δεν έχω παραστάσεις από τη νίκη του στο μυαλό. Μπορεί να μην είχαμε τις ίδιες ιδέες για τα πράγματα, αλλά αυτό δε μας εμπόδισε ποτέ να πούμε δυο αστεία και να πιούμε ένα ποτήρι κρασί. “Το νερό σκουριάζει”, έλεγε, “καλύτερα κρασάκι”…
Στις Νομαρχιακές εκλογές του 2006 έχασε την Νομαρχία λόγω του διασπαστικού ψηφοδελτίου του Αλέξανδρου Παρίση που ήθελε ντε και καλά να κατεβεί παρότι το κόμμα του δεν του έδωσε το χρίσμα. Θυμάμαι τον κ. Γιακουμάτο να λέει τον Παρίση “αλεξιπτωτιστή” κ.α. τέτοια ωραία…
Αυτά τα λίγα επιλέξαμε για το καλό κατευόδιο του Καπιτάνιου…
Όσοι τον θυμούνται κάνουν λόγο για έναν “καλό άνθρωπο” και αυτό δεν είναι ένα μικρό πράγμα που μπορεί κάποιος να κατακτήσει στη ζωή.
Γιάννης Βαρούχας
