Η 1η του Οκτώβρη είναι η παγκόσμια ημέρα για την Τρίτη Ηλικία οπότε μας δίνει το έναυσμα να μιλήσουμε για μία ηλικία που οι πιο τυχεροί από εμάς θα ευτυχήσουν κάποτε να βιώσουν. Δεν είναι δεδομένο αυτό το προνόμιο…
Αισθάνομαι ευτυχής καθώς υπήρξα από τα παιδιά εκείνα που έζησαν κοντά στις γιαγιάδες τους. Τους παππούδες μου τους έχασα νωρίς και έτσι δεν έχω έντονες παραστάσεις. Με τις γιαγιάδες μου όμως, ήμουν πάντα κοντά. Άκουσα αναρίθμητες φορές τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες που συνήθως προερχόντουσαν από την παιδική τους ηλικία. Έμαθα πράγματα για τον πόλεμο του 40, για τον εμφύλιο και την κατοχή (μέσα βέβαια από τις άτεγκτες πλέον πεποιθήσεις ενός ηλικιωμένου). Αισθάνθηκα τη θαλπωρή και τη συμπόνοια που μόνο μία καρδιά στη δύση της μπορεί να προσφέρει…
Σε όλα τα νεότερα παιδιά μπορώ ανεπιφύλακτα να προτείνω να προστρέξουν κοντά στους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Δεν είναι χαμένος χρόνος. Είναι ένας χρόνος ουσιαστικής παιδείας που τον έχουν ανάγκη. Μόνο να κερδίσουν έχουν ακούγοντάς τους… Οι γονείς και οι παππούδες μας δε ζητούν τίποτα περισσότερο απ’ την αγάπη μας. Τους την οφείλουμε μαζί με τον απόλυτο σεβασμό μας.
Γιάννης Βαρούχας
