Μοιάζει αδιανότητο να πρέπει να αποχαιρετήσουμε τον καθηγητή Δημήτρη Μαρκάτο. Το αξιόλογο στέλεχος της εκπαίδευσης που υπηρέτησε για πολλά χρόνια τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση των νησιών μας με την ιδιότητα του Διευθυντή.
Είχαμε κάνει ατελείωτες συζητήσεις με τον Δημήτρη τον καιρό που εκείνος ήταν Προϊστάμενος κι εγώ συνεργάτης της Βουλευτή. Με αφορμή τα υπηρεσιακά θέματα αλλά πάντοτε το πηγαίναμε λίγο παραπέρα… πιο ανθρώπινα.
Εξαιρετικός συζητητής. Πάντοτε έβρισκε λύσεις εκεί που οι άλλοι έβρισκαν προβλήματα. Δεν ήταν τυχαίο που παρέμεινε Προϊστάμενος της Β/βάθμιας εκπαίδευσης Κεφαλληνίας και Ιθάκης διαπερνώντας τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις.
Έχαιρε της εκτίμησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων του. Τόσα χρόνια δε βρήκα κάποιον εκπαιδευτικό να μου πει κάτι αρνητικό για τον Δημήτρη. Κρατούσε τις ισορροπίες στην υπηρεσία του και προσπαθούσε να ανταπεξέλθει με όσες τις δυνατότητες του έδινε η Πολιτεία στις ανάγκες των σχολικών μονάδων. Ποτέ δε βγήκε στα κάγκελα για τις ελλείψεις και τις αδυναμίες που αντιμετώπιζε. Παρέμενε ήρεμος και προσπαθούσε για το καλύτερο.
Την τελευταία φορά που ιδωθήκαμε διά ζώσης ήταν στην παρουσίαση του βιβλίου μου στον χώρο της Ιακωβατείου στο Μουσείο Ληξουρίου. Με είχε τιμήσει με την παρουσία του και μου έδωσε τη χαρά να του υπογράψω ένα αντίτυπο…
Εικόνα Ματίνα Σπυράτου.
Είχε την πολιτική ανησυχία να προσφέρει στον τόπο του και από άλλες θέσεις ευθύνης. Ζύγιζε τα πράγματα και περίμενε, ίσως, την κατάλληλη στιγμή. Αυτή η “στιγμή”, αλίμονο, δεν ήρθε ποτέ… Ζημιώνοντας, θεωρούμε, την πολιτική ζωή του τόπου από την χρήσιμη παρουσία του Δημήτρη.
Περήφανος για τα παιδιά και τα εγγόνια του! Φώτιζε το πρόσωπό του σαν αναφερόταν σε αυτά. Εύχομαι από καρδιάς σε όλα τα μέλη της οικογένειάς του να έχουν δύναμη και κουράγιο σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο που τους ανοίχτηκε. Να επιστρατεύσουν όλη τη φιλοσοφία και τις διδαχές του Δημήτρη για να βρουν τον τρόπο να σταθούν δυνατοί. Ο Δημήτρης τους αφήνει μία σημαντική πορεία ως παρακαταθήκη και, κυρίως, την αγάπη του. Να είναι πάντα καλά να τον θυμούνται και να τιμούν τη μνήμη του.
Αντίο Δημήτρη. Θα σε θυμόμαστε και θα σε συζητάμε. Για όσο είμαστε κι εμείς εδώ σε αυτό το σύντομο ταξίδι στο φως.
Γιάννης Βαρούχας
