Αποφράδα μέρα ξημέρωνε για την χώρα μας η 27η Σεπτεμβρίου του 1831.
Σαν σήμερα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, της γνωστής οικογένειας των κοτζαμπάσηδων της Μάνης. Η δολοφονία του Καποδίστρια σήμανε και το τέλος της πρώτης, εν τω γεννάσθαι, απόπειρας αστικού εκσυγχρονισμού του νεαρού τότε ελληνικού κράτους. Δολοφονήθηκε αυτός ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ που είχε πεί :
“Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών.”
Είχε πεί :
“Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.”
(αρνούμενος τον μισθό του Κυβερνήτου)
Επίσης:
“Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών.”
(η πρώτη φράση από την πρώτη του ομιλία προς τον Ελληνικό λαό, Αίγινα, 1828–εμπνευσμένο από την προς Ρωμαίους επιστολή).
Ενας ΕΛΛΗΝΑΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, έντιμος άνθρωπος που κλήθηκε να γίνει ποιμένας ενός νεοσύστατου κράτους. Αυτός ήταν ο ποιμήν ο καλός. Το Ευαγγέλιο των Ιεραρχών γράφει για τον Ποιμένα της πίστης μας , τον ίδιο τον Χριστό , τα λόγια του…
“εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων.”
Και οι Κυβερνώντες μας , εν αντιθέση με τον 1ο Κυβερνήτη της Ελλάδας που είχε αρνηθεί μισθό , είναι πολύ πολύ καλοπληρωμένοι μισθωτοί , με μισθό 10 φορές πάνω απ τον μισθό των προβάτων με μπονους επιτροπές , επιδόματα , γραφεία με προσωπικό , πληρωμένα από την φορολογία των προβάτων κάθε έξοδο παραστάσεως , μετακινήσεων και πόσων άλλων…
Πολιτικοί “μισθωτοί” και μάλιστα όχι μόνο από τον κρατικό κορβανά , αλλά και από μεγάλες επιχειρήσεις … Επάγγελμα με εξασφαλισμένο τεράστιο εισόδημα , αλλά και κληρονομικό δικαίωμα στους απογόνους … Που θα βρούν καλύτερη δουλειά άραγε;
Κι εμείς … Το ποίμνιο … Τα πρόβατα … Μόνο που σήμερα δυστυχώς, στους καιρούς μας , δεν μπορείς να ξεχωρήσεις πλέον τον βοσκό από τον λύκο…
Αιωνία αυτού η μνήμη … Συγνώμη …
