Στη φωτογραφία ο νεαρός φοιτητής στον ηρωικό αγώνα των φοιτητών εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών…υπεύθυνος των προκηρύξεων!!!
Σήμερα, μετά από πενήντα χρόνια, αποκαλύπτεται και διηγείται τη δική του περιπέτεια σε μένα καθώς είναι διαδικτυακός φίλος!!!
Σας μεταφέρω τη μαρτυρία του , όπως ακριβώς τη διηγείται! …φυσικά βιώνει έντονα συναισθήματα τα οποία μεταδίδονται και σε μένα!
Χρειάστηκαν λεμόνια για τα καπνογόνα….πήγα τρέχοντας στο σπίτι να φέρω…15 είχα…
Φωκίωνος Νέγρη και Επτανήσου 45…ημιυπόγειο…
Στον γυρισμό , ακριβώς μπροστά στον ΟΤΕ Πατησίων.. μας έριξαν ….μια κοπέλα με κόκκινο παλτό…έπεσε γεμάτη αίμα..νεκρή?δεν έμαθα ποτέ…
Δίπλα στον ΟΤΕ ήταν ένα parking…πήγα εκεί…χώθηκα και σφήνωσα κάτω από μια mercedes…ήρθαν και εκεί και έψαχναν…φώναζαν και βλαστημούσαν….πυροβόλησαν και τα τζάμια των αυτοκινήτων…ευτυχώς κάποιοι από τις πολυκατοικίες τους πέταξαν γλάστρες και έφυγαν…!
Απόλυτη σιωπή…προσπάθησα να βγω μα δεν τα κατάφερα….
Σε λίγο άκουσα φωνές ψιθυριστά…αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια!
Ήρθαν κάποιοι και σήκωσαν το αυτοκίνητο…βγήκα και πήγα κάτω…μάλλον προσπάθεια έκανα…
δεν έφτασα
Γύρισα στο σπίτι…στην προέκταση της Αγ.Μελετίου που βγαίνει Δροσοπουλου και Φωκίωνος είχαν κάνει με αυτοκίνητα οδοφράγματα…ήρθε το τανκ…πέρασε από πάνω …κλαίγανε οι ιδιοκτήτες…
Την άλλη μέρα βγήκα και αγόρασα μια κρέμα βανίλια…το θυμάμαι..την έτρωγα ,μάλλον την κατάπινα ρουφηχτή… μου άρεσε, θυμάμαι…
Γυρνώντας στο σπίτι , ακριβώς 5 μέτρα πριν μπω ,σταματούν μπροστά , μπροστά μου 3 …100 γεμάτα αστυνομία..κατέβηκαν αρκετοί…
Με πιάνουν και με φωνές με ρωτάνε…τι είσαι συ; -εν τω μεταξύ εγώ με τζάκετ και τζην-
Τους λέω …φοιτητής…δεν τους φοβήθηκα…
“Τι κάνεις εδώ ρε βρομιάρη κωλόπαιδο..βληστήμιες!!!”
Τους λέω σπίτι μου ..βγήκα να πάρω κάτι να φάω…”τσακίσου…φύγε “και μια κλωτσιά….
..Απέναντι από το 45 ήταν μια μπουτίκ..Barrego???Την είχε μια κοπέλα…Πέπη…
την ξέρω γιατί την παντρεύτηκε ο συγκάτοικός μου……μου έλεγε η Πεπη ..(πέθανε τώρα)
“Θοδωρή τρελαθήκαμε όλοι οι καταστηματάρχες
φοβηθηκαμε ότι θα σου ριξουν…κι εσύ βρε ατάραχος!”
Δεν έβαζα μυαλό…παίρνω ένα φίλο μου να πάμε
Νίκο πάμε να δούμε…πάμε, μου λέει…η Πατησίων κλειστή…
Πάμε από πεδίο Άρεως..και Εξάρχεια
Στο πεδίο άκρα σιωπή…ούτε πουλιά ούτε τπτ…δεν το καταλάβαμε…ήταν γεμάτο ασφάλεια…κάποια στιγμή πετάχτηκαν…πού πάτε;
Πάμε Σόλωνος για …μάθημα…φοιτητές είμαστε, είπα χωρίς φόβο…έκανα το χαζό…ψέμματα τους έλεγα….
Γυρίστε πίσω…τα Πανεπιστήμια είναι κλειστά
…Την άλλη μέρα πήγα στο αστυνομικό τμήμα στην Κυψέλη μαζί με τον συγκάτοικό μου και ζητήσαμε άδεια να ταξιδέψουμε για Πάτρα…την πήραμε
…και θα κλείσω λέγοντας κάτι πολύ συγκινητικό για μένα….
Ο πατέρας μου δούλευε και το απόγευμα…εγώ με τη μάνα μου καθόμαστε σε μια σκάλα εξωτερική στου σπιτιού του συγκάτοικού μου
μαζί με άλλους που ήθελα ν να μάθουν
Ήρθε, λοιπόν, και ο πατέρας μου και είπε:
…έμαθα στο δρόμο ότι ήρθαν δύο αντάρτες…πού είναι…
