Τον 20ο αιώνα, η Ελλάδα δοκιμάστηκε από εθνικοπολιτικές περιπέτειες, με σημαντικό αποκορύφωμα τη Χούντα, τον Απρίλιο του 1967. Ο σκοταδισμός σημάδεψε για πάντα μία ολόκληρη κοινωνία, κρατώντας τα σκήπτρα μιας ολόκληρης επταετίας, ως τον Ιούλιο του 1974. Η ολιγαρχία των Συνταγματαρχών ντρόπιασε τους στρατιώτες της, προδίδοντας τα πιστεύω του λαού.
Όλοι γνωρίζουμε πως όταν η δημοκρατία περνάει κρίση, αυτόματα κινδυνεύουν ν’ αφανιστούν οι ιδεολογίες και το πνεύμα των ανθρώπων. Η νεολαία είναι αυτή που ως η πιο ανήσυχη μερίδα του λαού, νιώθει να πνίγεται, χωρίς ν’ αντέχει, να παγιδεύεται στην αδράνεια.
Η εξέγερση των φοιτητών και η κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ήταν τ’ αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού αγώνα, τον Νοέμβρη του 1973. Φοιτητές ενωμένοι, με κοινή πίστη, όνειρα, ελπίδες, ιδανικά, μην έχοντας κομματικές διεκδικήσεις, αλλά ξεκάθαρα συμφιλιωμένοι, το μόνο που ποθούσαν ήταν δημοκρατία. Κλεισμένοι στο χώρο του Πολυτεχνείου, για να πολεμήσουν με μοναδικό όπλο τα λόγια τους, τα τραγούδια τους και τα νιάτα τους.
Οι δικτάτορες δεν άργησαν να χτυπήσουν άνανδρα και να σκοτώσουν τα νιάτα των φοιτητών. Ανθρώπων που σήμερα, εν έτει 2023, θα κοσμούσαν λαμπρά την πατρίδα τους με τις πολύτιμες γνώσεις τους στις επιστήμες. Η Χούντα προσπάθησε ν’ αναμειχθεί παντού, μα αυτό δεν το πέτυχε, ούτε κατάφερε να σκοτώσει το αίσθημα της Δημοκρατίας και της πολιτικής Ελευθερίας.
Δεν θ’ αναφερθώ στ’ ανατριχιαστικά γεγονότα, στις διαδηλώσεις, στο ξύλο, στην κακοποίηση των ανθρώπων, σ’ αυτούς που χάθηκαν. Όλοι γνωρίζουμε με θλίψη την αλήθεια˙ αυτή που κατά καιρούς ακούμε από τους εναπομείναντες φασίστες, να λένε “ήταν ψέματα όλα” ! Όχι, δεν ήταν ψέματα τα τανκς, τα άρματα, δεν ήταν το “πυρ” προς στους εξεγερμένους. Δεν ήταν ψέματα οι ένοπλοι στρατιώτες. Ήταν μία αλήθεια. Το ψέμα είναι μία αλήθεια που βολεύει τους φασίστες.
Όχι, η 17η Νοέμβρη υπήρξε και δεν ξεχνιέται. Πενήντα χρόνια μετά, είμαστε εδώ, οι νεότερες γενιές. Δεν είμαστε εμείς οι ήρωες. Είμαστε όμως αυτοί που με σεβασμό, τιμούμε τις απώλειες. Με σεβασμό θα συνεχίζουμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία και για τον εχθρό των παιδιών μας, τον φασισμό.
Ο αγώνας των φοιτητών ήταν η νίκη του 1973 κατά της Χούντας. Το “ψωμί- παιδεία-ελευθερία”, έγινε σύνθημα διαχρονικό, πανελλαδικό. Καθήκον μας, να μην ξεχάσουμε ποτέ τις θυσίες αυτής της γενιάς.
Μπορώ να γράψω πολλά, μα σκοπός μου δεν είναι να πλαισιώσω το άρθρο με θυμό. Δεν θα το ήθελαν όσοι χάθηκαν.Τα ιδανικά τους ήταν πλούσια από ευγένεια, ήθος και στο τέλος, δικαίωση. Κι αν στην πορεία των ετών χάθηκαν στην ομίχλη τα αισθήματα της δημοκρατίας, μη φοβάστε, “πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι κάτω θα είν’ η χούντα”.
Γιατί εμείς θα μιλάμε πάντοτε για την Ελευθερία. Θα μιλάμε πάντοτε για τη Δημοκρατία. Θα μιλάμε πάντα ενάντια στον φασισμό.
Το Πολυτεχνείο λοιπόν, ΖΕΙ και θα ζει για πάντα στις καρδιές μας !
Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου είναι συγγραφέας, αρθρογράφος κεντρική συντάκτρια στο kefaloniastatus.gr και σε ομογενειακά site του εξωτερικού. Μέλος της ΕΛΒΕ, Μέλος PEN GREECE.