Συγκίνηση, περηφάνια, χαρά… τα συναισθήματα αυτής της μέρας, από αυτές που σε κάνουν να νιώθεις ότι η ευτυχία δεν είναι “αυτό που περιμένουμε να ‘ρθεί”, όπως έλεγε το αγαπημένο τραγούδι, αλλά είναι εδώ, στις μικρές μεγάλες στιγμές μας, στη χαρά που μας δίνουν τα παιδιά μας. Το σχολείο μας σήμερα ήταν γεμάτο με δημιουργία και χαρά. Η μουσική-θεατρική μας παράσταση, και κατόπιν οι παραδοσιακοί χοροί στο προαύλιο (κι αυτό… μακρόχρονη πρακτική των Κεραμειών) – είναι οι μέρες εκείνες που μας θυμίζουν το σχολείο που ονειρευόμαστε.

Ευχαριστώ ένα προς ένα τα παιδιά μας που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, που μας εμπνέουν και μας κάνουν να θέλουμε να γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι. Παιδιά που έπαιξαν, τραγούδησαν, έπαιξαν μουσικά όργανα, χόρεψαν, δούλεψαν στον ήχο, στα φώτα, στο μακιγιάζ… Μακάρι να μπορούσαμε το σχολείο να είναι κάθε μέρα μια δημιουργική κυψέλη…

Νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντί σ’ αυτά τα παιδιά, και μόνιμα υπόχρεος, γιατί δεν γνωρίζουν πόσα περισσότερα μας προσφέρουν από όσα μπορούμε να τους προσφέρουμε εμείς.

Ευχαριστώ και τους καλούς μου συναδέλφους, κι αυτούς που συνεργαστήκαμε και αυτούς που βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του, γιατί όλο το σχολείο πρέπει να συντονιστεί για να γίνουν αυτές οι δράσεις…

Ευχαριστούμε και τον Andreas Debonos και τις συνεργάτιδές του στον kefalonitis που βρέθηκαν…. χάραμα στις Κεραμειές και κάλυψαν, όπως πάντα, με τόσο όμορφο τρόπο την εκδήλωσή μας.

Αν θέλετε κι εσείς να το δείτε.
Ηλίας Τουμασάτος