Στη εικόνα του άρθρου βλέπουμε : Κεφάλι Χορεύτριας της Νύχτας.
Λεπτομέρεια έργου «Εικόνα και Είναι»
Σ. Αράβου 2020
Το καυτό θέμα των ημερών, μαζί με τον κορωνοϊό, είναι το μεγάλο ζήτημα της ανάπτυξης και το μέλλον της οικονομίας μας.
Οικονομολόγος δεν είμαι για να διατυπώσω επίσημη πρόταση, ας πούμε ότι είμαι «ειδική αγράμματη», όπως αποκαλείται σήμερα η εξειδίκευση από άλλους επιστημονικούς χώρους, αφού δεν υπάρχει επαρκής διεπιστημονική συνεργασία των γνωστικών αντικειμένων (Moscovici, 1999). Ως πολίτης όμως που παρακολουθεί τα κοινωνικά δρώμενα και την ιδρωμένη πλάτη του από τα βάρη μνημονίων, φτωχοποίησης κλπ, αγωνιώ για το επόμενο στάδιο που θα μας καθορίσει.
Μέσες άκρες από δημοσιεύσεις ειδικών και μη εξαιρετέων, καταλαβαίνουμε ότι το σχέδιο Πισσαρίδη που φιλοδοξεί να απορροφήσει τα 72 δις, ας πούμε ότι είναι τόσα δηλαδή αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα, το εν λόγω σχέδιο λοιπόν αποπνέει μια εικόνα μακροοικονομίας, σύνθεσης και ανταγωνιστικής-καινοτόμου παραγωγικότητας που θα φέρει, ας πούμε, την ποθητή ευημερία στον τόπο μας.
Από τις οικονομικές αυθεντίες, στοχοποιούνταιοι ποταμοί και οι θάλασσες των ελληνικών μεσαίων-μικρομεσαίων και, στην πλειονότητά τους, οικογενειακών επιχειρήσεων, που δεν αποφέρουν κοινωνικό όφελος, λουσμένες στον ατομικισμό του προσωπικού μικροκέρδους. Απαιτούνται συνεργασίες και συνθέσεις για να έχουμε ατομική ευημερία μαζί με συλλογική ωφέλεια. Έτσι μας λένε οι «ειδικοί εγγράμματοι» περί τα οικονομικά.
Θα ήταν εξαιρετικά μέχρις εδώ, αν δεν είχαμε στο μυαλό μας την εικόνα τής μέχρι τώρα Ευρωπαϊκής ανάπτυξης, που θέλει τους λίγους της ελίτ να πλουτίζουν και τους πολλούς των μαζών να ξεροσταλιάζουν σε 14ωρα ημερομίσθια, χωρίς προσωπική και κοινωνική ζωή, χωρίς χρόνο αυτοδιάθεσης, πολυτέλειες θα μου πεις, όταν δεν υπάρχουν ανταποδοτικά μπικικίνια στην ψυχο-κοινωνική εφαρμογή, τραγικό λάθος, αλλά έτσι νομίζουν. Ένας ύπνος ανάμεσα στις εργατοώρες και πολύ είναι, και δώσ΄του το μαγγανοπήγαδο, πάλι απ΄ την αρχή πρωί πρωί! Όσο για κοινωνικό κράτος, άστο καλύτερα, πάντα βρίσκονται «δούλοι» να το καλύψουν, εκούσια ή ακούσια, αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα μας τώρα!
(«Εικόνα και Είναι» Σ. Αράβου, 2020. Παρουσιάστηκε στην 9η Ανοικτή Καλλιτεχνική Τριλογία Κεφαλονιάς. Αργοστόλι, αύλειος χώρος τ. Δημαρχιακού Μεγάρου. Ο ανθρωπάκος του νυχτερινού θεάματος, στο κέντρο χαμηλά, απορεί με την πνευματικότητα-πουλί και την ευγενική μορφή του αλόγου, δεξιά. Αριστερά μια καθιστή χορεύτρια, αποστρέφει το βλέμμα από τον πνευματικό χώρο της δεξιάς πλευράς)
Και εδώ μπαίνει στην κουβέντα μας ο Ντράμερ, να βαράει ταμπούρλα μπροστά στα αυτιά του «εργατικού» Πισσαρίδη. Με αφορμή τον κορωνοϊό και παρά τη φετινή τουριστική μείωση, αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο, όχι ότι δεν το ξέραμε δηλαδή μη λέμε αηδίες, φανερώθηκε το ολονύκτιο γλεντοκόπι των νησιών μας του καλοκαιριού και σύσσωμου του ελληνικού τουρισμού. Αυτή η ίδια ανθρώπινη μάζα, με εγχώριες τροποποιήσεις, το χειμώνα μεταφέρεται αυτούσια στα όρη και τα βουνά των χιονοδρομικών κέντρων, με τζάκια και ποτά να ξεσαλώνει, ιδρωμένη και βάναυσα «ταλαιπωρημένη»! Κλαίγονται κιόλας κάποιοι όταν ξυπνήσουν κατά το απογευματάκι της επόμενης μέρας, ακούς κάτι «ωχ πιάστηκα, κομμάτια είμαι, πάλι μπόμπες ήπιαμε», που πάνε να σε κάνουν ΕΣΑτζή βασανιστή και ας μην είσαι!
ευγενής Φύση-Άλογο.
Λεπτομέρεια έργου
«Εικόνα και Είναι»)
Στον αντίποδα Πισσαρίδη δημιουργείται η οικονομική ομάδα Κατσέλη που θα προτείνει τα αντίμετρα στη νεοφιλελεύθερη μακροοικονομία, ας την πούμε γερμανική ή της βόρειας Ευρώπης, υποθέτω. Δεν έχω διαβάσει τίποτα αναλυτικό ακόμα περί Πισσαρίδη ή Κατσέλη, αλλά ψυχανεμίζομαι τις κατευθύνσεις.
Θα μου πεις, πάλι γρύλλος η σκέψη μας;
Φταίω εγώ που μεγαλώνω και «γηράσκω αεί διδασκόμενη» από τα ίδια και τα ίδια;
Φταίω εγώ που δεν έχω σε εκτίμηση το κλασσικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο των παρωπιδοφόρων εκτελεστών της ευημερίας των αριθμών; Άσε που απέτυχαν κιόλας, τι άλλο να σημαίνει άραγε η λιτότητα;
Φταίω εγώ που αντίθετα και εξίσου, αηδιάζω από την «ανάπτυξη» του νυχτερινού ξεφαντώματος ολόκληρης της ελληνικής τουριστικής ακτογραμμής, ηπειρωτικών και νησιωτικών συμφερόντων;
Λεπτομέρεια έργου «Εικόνα και Είναι»)
Φταίω εγώ που ανατριχιάζω να βλέπω την εστιατορική νεοϋορκέζικη Αστόρια του 60-70, να μετουσιώνεται σε επιχειρηματικότητα του σύγχρονου πανελληνίου; Τα μισά μας παιδιά σπουδαγμένα και διωγμένα- braingain- στο παγκόσμιο ακαδημαϊκό πλατώ και τα άλλα μισά σερβιτόροι και μαγαζάτορες, του τραπεζο-καθίσματος πανθέου.
Στυγνός οικονομίστικος «Πισσαρίδης», ή Ντράμερ χαβαλέ, ξανά ποτέ!
Πισσαρίδηςμε πιθανή κοινωνική ανταποδοτικότηταή καλύτερα Κατσέλη κοινωνικά παρεμβατική, ακόμα δεν γνωρίζω λεπτομέρειες γι αυτό δεν απαντώ, αλλά στενά θα το παρακολουθώ! Αυτό μάλλον πρέπει να κάνουμε όλοι οι Έλληνες που έχουμε τη «γούνα» μας καμένη!
Μήπως το νέο master-plan πρέπει να περιέχει ποσοστά/ανά τόπο, πρωτογενή-δευτερογενή-τριτογενή τομέα; Μήπως να περιέχει και ποσοστά/τόπο, τουριστικού φορτίου και διασκέδασης, υπέρ και όχι εις βάρος του κάθε τόπου και των ανθρώπων του; Μήπως να υπάρχει ανάλογος διαμοιρασμός για πράσινη ενέργεια, βιώσιμη οικονομία κ.α.; Μήπως όλα αυτά να συμπαρασύρουν Υγεία-Παιδεία-Πολιτισμό-Πόλη, προς το καλύτερο και ανθρωπινότερο; Εδώ, η Ατομική Ευθύνη έχει το ρόλο της, αλλά η Συλλογική-Πολιτική Ευθύνη είναι Γίγαντας!
Αυτό που ξέρω σίγουρα, ως «ειδική εγγράμματη» περί το σύγχρονο βιο-ψυχο-κοινωνικό μοντέλο, είναι ότι έχουμε αντιστρέψει τον Κιρκάδιο-νυχτερινό μας ρυθμό, ύπνου-ξύπνιου! Κάναμε τη νύχτα μέρα, δηλαδή. Γλέντι και φαί, να ζήσουν οι φτωχοί!
Φταίμε και οι γονείς, που θελήσαμε να περνούν καλά τα παιδιά μας, να ζήσουν ό,τι εμείς δεν ζήσαμε, αλλά νομίζω, δυστυχώς «την πατήσαμε»!
