Πρόλαβε ο Χριστός να γεννηθεί;Ο Τριζάτος, η Πινελειέ και οι Καλικάντζαροι.
Φοβόταν, φοβόταν πολύ η γιαγιά Πινελειέ, που είχε πάρει το παρατσούκλι της επειδή ζωγράφιζε!
Θα πριόνιζαν άραγε φέτος ολοσχερώς οι καλικάντζαροι, τον κορμό της γής; Ή θα γινόταν όπως κάθε χρόνο;
Με τη γέννηση του Χριστού δηλαδή, να γιαίνει ο κορμός, να γεμίζει το πριόνισμα και οι καλικάντζαροι να ανεβαίνουν στη γη, κάνοντας ζαβολιές στους ανθρώπους!
Μέχρι τα Φώτα δηλαδή που αγιάζονται τα νερά και οι καλικάντζαροι ξαναγυρνούν στα μαύρα σκοτάδια, βαθιά στα έγκατα της γης!
Ο σκελετός του αλόγου όμως, που υπήρχε στην αποθήκη του παππού Τριζάτου, κληρονομιά των προγόνων του, είχε αρχίσει να τρίζει και να μυρίζει γαρύφαλο. Προμηνυόταν κάτι κακό, αυτό σήμαινε πάντα η μυρωδιά και το τρίξιμο.
Ο παππούς ακόμα, έτριζε από άγχος τα δόντια του τη νύχτα (βρουξισμό το λένε οι οδοντίατροι). Ο τόπος που ζούσε επίσης, έτριζε συχνά από σεισμούς. Σκελετός του αλόγου, τρίξιμο των δοντιών και σεισμοί, ήταν οι τρεις λόγοι που χάρισαν το παρατσούκλι στον παππού Τριζάτο.
Η γιαγιά Πινελειέ, η σύντροφός του, όταν άρχιζαν τα τριξίματα, έβλεπε να αναδύονται μέσα στα χρώματα που ζωγράφιζε, εικόνες που δεν τις είχε σχεδιάσει.
Οι πίνακες της τώρα είχαν γεμίσει καλικάντζαρους. Κράταγαν τεράστια πριόνια και πριόνιζαν εκτός από τη γη, θεμέλια σπιτιών, αλλά και θεμέλια αξιών.
Αθέατοι, αόρατοι, ύπουλοι και μοχθηροί, πριόνιζαν τον κορμό της Γνώσης και της Γλώσσας, που κατέληγε σε βιβλία. Πριόνιζαν τον κορμό της Τέχνης με κλαδιά, Πίνακες, Γλυπτά και Μουσικά Όργανα.
Πριόνιζαν ακόμα τους κορμούς της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς, τις Σχέσεις των Ανθρώπων και της Ειρήνης!
Όλα έδειχναν ότι φέτος θα το κατάφερναν να γκρεμίσουν τα πάντα δηλαδή, πριν προλάβει να γεννηθεί ο Χριστός.
Τόσο κακό που υπήρχε στον κόσμο, έδινε τρομακτική δύναμη στα πριόνια των καλικάντζαρων, να καταφέρουν το σκοπό τους!
Σιγά σιγά άρχισαν όλα να τρίζουν και να γκρεμίζονται. Γέμισε ο τόπος σκισμένα βιβλία και μουγγούς ανθρώπους, που δε μπορούσαν να συννενοηθούν.
Πριονισμένες ματωμένες ψυχές παντού, έπεφταν άψυχα στη γη.
Δεν πρόλαβε φέτος να γεννηθεί ο Χριστός να γιάνει πριονίσματα, να δώσει ζωές!
Μαζεύτηκαν πολλά, βία απληστία, παιδιά σκοτώνουν στους δρόμους, η ψυχική υγεία πριονισμένη, οι ασθένειες πριόνια στα χέρια των καλικάντζαρων θερίζουν τους ανθρώπους. Πόλεμοι-πριόνια κλαδεύουν χώρες ολόκληρες, εξαφανίζοντας ζωές!
Αυτά έδειχναν οι πίνακες της γιαγιάς Πινελειέ. Αυτά είχαν αρχίσει να συμβαίνουν στα σπίτια και στον κόσμο.
Ο μεγάλος σεισμός έφτασε, όλα έτριζαν μέσα στο σπίτι!
Ένας τεράστιος σοβάς ξεκόλλησε από το ταβάνι και πλάκωσε τον Τριζάτο και την Πινελειέ που κοιμόντουσαν αμέριμνοι στο κρεββάτι τους!
-Σώστε μας, σώστε μας! Αφήστε να γεννηθεί ο Χριστός, ούρλιαζε η Πινελειέ!
-Τι έπαθες; την σκούνταγε δυνατά ο παππούς Τριζάτος.
-Όνειρο βλέπεις, ξύπνα!
-Όνειρο ήταν; έλεγε κλαίγοντας η Πινελειέ
-Σήκω είναι Χριστούγεννα!
-Γεννήθηκε ο (ςοτσιρΧ)-Σωτήρ!
Όλα ανάποδα τα έβλεπε και τα έλεγε από τη σαστιμάρα της, ή μήπως όχι;
– Γεννήθηκε και φέτος αυτός που
Σώζει ο Λόγος του!
-ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ!
Εικόνα τίτλου άρθρου
“Το Δέντρο” του Ευάγγελου Ευαγγελάτου
