Αν δεν υπήρχε η πανδημία, και ο κόσμος κατέρρεε και άλλαζε γύρω μας με το συνηθισμένο του ρυθμό, τότε τι θα συζητούσαμε τέτοια εποχή;
Για την ζέστη που έκανε τα Χριστούγεννα, για τα κιλά των γιορτών, ίσως για το Πάσχα που πέφτει αργά φέτος. Υπάρχει,όμως, και κάτι που μέσα στην όλη κατάσταση “ξεχάστηκε” ελαφρώς ή τέλος πάντων τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Πάνω που είχαμε αρχίσει να γελάμε με το κλεμμένο σήμα των εορτασμών, μας έκοψε ο ιός απότομα. Τέτοιες μέρες η Γιάννα μας θα μίλαγε στις τηλεοράσεις και τα ιντερνέτια και εμείς θα καμαρώναμε περιχαρείς, αλλά τι τα θες παλιοζωή.
Πάνω που σκεφτόμουν, μόνο εμείς τέτοια ατυχία, θυμήθηκα μια ιστοριούλα που είχα διαβάσει πριν χρόνια. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου πως τα 100 χρόνια από την επανάσταση του 1821 γιορτάστηκαν το 1930. Ο οικείοι μου ξέρουν πως τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο, αλλά και πάλι, το έκανα και με το κινητό και δεν έβγαινε. Άρχισα λοιπόν να προβληματίζομαι σοβαρά.
Έψαξα, έψαξα, έψαξα…και όταν λέω έψαξα, εννοώ βασικά το γκούγκλαρα και τότε άρχισαν να γίνονται όλα ξεκάθαρα. Ετοιμάζονταν περίπου από το 1916 να γιορτάσουν, έκαναν και επιτροπή εορτασμού (τι νομίζετε, είναι παλιά αυτά τα κόλπα!), αλλά δυστυχώς το 1921 βρήκε την μικρή μας χώρα μαχόμενη εκτός των συνόρων και όπως εμείς ξέρουμε, αλλά εκείνοι δεν γνώριζαν ακόμα, στις παραμονές μιας τραγωδίας. Ανέβαλαν λοιπόν τον εορτασμό για το 1930 και ησύχασαν, δεν πειράζει σκέφτηκαν ας μην γιορτάσουμε την επανάσταση, ας γιορτάσουμε την ίδρυση του κράτους, μοιάζουν αυτά, και έτσι έκαναν. Όχι θα κάτσουν να σκάσουν.
Σήμερα μπορεί τυπικά να μην έχουμε πόλεμο, αλλά λόγω της πανδημίας οι εορτασμοί μοιάζουν ξανά άκαιροι. Η κοινωνία δεν μπορεί να στρέψει το βλέμμα της αλλού, όλη η προσοχή μας είναι εστιασμένη σε αυτό που κάνει τον κόσμο μας να καταρρέει και να αλλάζει με ξέφρενους ρυθμούς. Μέχρι τώρα οι εορτασμοί δεν έχουν ακυρωθεί, πιστεύω, ωστόσο, πως αργά ή γρήγορα θα γίνει και αυτό. Όσοι σκέφτεστε, άσε μας κοπέλα μου που σε έπιασε ο πόνος για τα τέρατα που θα βλέπανε τα ματάκια μας, λες και δεν είδες τα ονόματα της επιτροπής, το κλεμμένο σήμα και πάει λέγοντας. Έχετε δίκιο εν μέρει.
Εκτός από τα παραπάνω, δηλαδή ότι θα γέμιζε ο τόπος τσολιαδάκια αισχρής αισθητικής, στο περιθώριο των φανταχτερών εκδηλώσεων, κάποιοι λίγοι θα είχαν την δυνατότητα να διεξάγουν μια συζήτηση ουσιαστική, η οποία μάλιστα σε ένα βαθμό είχε ξεκινήσει. Ένα καλό παράδειγμα αυτής της συζήτησης είναι ένα βιβλιαράκι, μικρό και ευκολοδιάβαστο, αλλά ταυτόχρονα πλήρες και επιστημονικά άρτιο, του Μοίρα Λεωνίδα, στο οποίο η ελληνική επανάσταση περνάει μπροστά, όχι από τα δικά μας μάτια, αλλά κυρίως από τα μάτια των Οθωμανών της εποχής. Με εκτεταμένα αποσπάσματα από πρωτογενείς πηγές, προσεγγίζει την ιστορία από την απέναντι όχθη με την ελπίδα, υποθέτω, να την καταλάβουμε καλύτερα.
Όσους από εσάς δεν έπεισα ακόμα για το αγνό των προθέσεων μου, θα σας πω κάτι τελευταίο. ΝΑΙ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΛΕΙΨΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΟΛΙΑΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ !
Καλή χρονιά!
Βιβλιογραφία- Δικτυογραφία
Μοίρας Λεωνίδας, Η Ελληνική Επανάσταση μέσα από τα μάτια των Οθωμανών, εκδ. Τόπος 2020
Μηχανή του Χρόνου, Πώς γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης. Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/pos-giortastikan-ta-100-chronia-apo-tin-enarxi-tis-ellinikis-epanastasis/
