Ο κ. Ανδρουλάκης θα κριθεί στην πράξη και στα μείζονα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία. Μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει στίγμα, δεν έχει πάρει θέση, δεν έχει προσδιορίσει στρατηγική, ιδεολογική τοποθέτηση.
Τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες και επιδεινώνουν την καθημερινότητα τους είναι σαφή, όπως σαφή είναι και τα διλήμματα στα οποία πρέπει να πάρει θέση ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ εντός και εκτός Βουλής: τι λέει για τον κατώτατο μισθό, συμφωνεί στην άμεση αύξηση του στα 800 ευρώ; Τι λέει για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, για το κοινωνικό κράτος, την ενίσχυση του ΕΣΥ που έχει μείνει στο έλεος του εν μέσω πανδημίας, για την εκχώρηση της ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης, για την ακρίβεια και την έκρηξη ανατιμήσεων τόσο στην ενέργεια όσο και σε όλα τα αγαθά, για την ανάγκη ρύθμισης του ιδιωτικού χρέους της πανδημίας, για την εκπαίδευση, είναι υπέρ των παρεμβάσεων Κεραμέως με Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και αναγνώριση ισοτιμίας κολεγίων, τι λέει για τις ανισότητες που εκτοξεύονται με τις πολιτικές Μητσοτάκη;
Εκεί κρίνεται ένας πολιτικός χώρος και όχι στα συνθήματα και τις αοριστίες. Όποτε εκεί θα κριθεί. Διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι προοδευτικός δεν μπορείς μόνο να αυτοπροσδιορίζεσαι αλλά πρέπει να το αποδεικνύεις και με τις πολιτικές θέσεις σου. Δημοκρατική παράταξη μπορεί να είσαι μόνο με μέτωπο στη Δεξιά, ποσό μάλλον στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά του Μητσοτάκη.