Ελάχιστες μέρες πριν τις ευρωεκλογές η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται όλο και πιο δεξιά. Υπάρχει ένας διαγκωνισμός ποιος έχει πιο πλούσιο και πιο γκρίζο έσχες μεταξύ Μητσοτάκη και Κασσελάκη. Δεν ξέρω και δεν με αφορά ποιοι συμβούλευσαν τον κ. Κασσελάκη να παρουσιάσει ένα εξελόφυλλο που δεν είναι ούτε έσχες, ούτε πόθεν καθώς είναι σαφές ότι, όταν το καταθέσει αρμοδίως, θα έχει τεράστιες μεταβολές και στοιχεία. Ξέρω όμως ότι αντί να απαντήσει στον Μητσοτάκη ή και στα στελέχη του κόμματός του που από χθες διαρρέουν συντονισμένα το “Κατρούγκαλος effect”, επιστρατεύει τον οχετό της φρουράς του για να επιτεθούν – που αλλού; – σε στελέχη της Νέας Αριστεράς με copy paste επιχειρήματα Σεπτεμβρίου και τραμπικές πρακτικές ενοχοποίησης και πάλι.

Κατά δήλωση του ίδιου επίκειται η ανατροπή. Κάτι που όμως απαιτεί αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη. Αντιπολίτευση που δεν θέλει να κάνει. Γιατί όποιος θέλει να αντιπαρατεθεί με τον Μητσοτάκη, το κάνει χωρίς να αλλάζει ο ίδιος την ατζέντα και κυρίως χωρίς να έχει ταυτιστεί στα πολύ κρίσιμα μαζί του.

Ποιος θα μιλήσει για την ακρίβεια; Ποιος θα μιλήσει για τους εξοπλισμούς; Ποιος θα μιλήσει για την εργασία και το κοινωνικό κράτος; Ποιος θα μιλήσει για την ειρήνη, όταν στην Ευρώπη ο Μακρόν με μπροστινό και τον Μητσοτάκη χτυπούν σειρήνες πολέμου;

Η Ευρώπη μετατρέπεται σε σκοτεινή ήπειρο. Η ακροδεξιά είναι το άλλοθι και το αποτέλεσμα της αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Μία ακροδεξιά που η παραδοσιακή δεξιά μία χαρά κανακεύει και δηλώνει πρόθυμη να συνεργαστεί.

Η αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία (γιατί ούτε κεντροαριστερά, ούτε δημοκρατική παράταξη υπάρχουν) βρίσκονται σε ήττα σε όλη την Ευρώπη. Οι επάλληλες κρίσεις έχουν ωθήσει μεγάλες κοινωνικές μάζες σε συντηρητικές επιλογές, έχει αλλάξει το κοινωνικό υπόδειγμα. Επικρατούν η ιδιώτευση και η αναζήτηση λύσεων μέσα από θεωρίες συνωμοσίας και ανορθολογισμό.

Δεν είναι όμως ούτε η αριστερά, ούτε η σοσιαλδημοκρατία άμοιρες ευθυνών. Και η μάχη των ιδεών έχει εγκαταλειφθεί και κυρίως ουδέποτε τα τελευταία χρόνια αμφισβητήθηκαν ουσιαστικά τα όρια της νεοφιλελεύθερης πειθαρχίας και εξαναγκασμού. Είτε αφορά στο σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης του ευρώ, είτε στη διαχείριση της πανδημίας, είτε στη διαχείριση της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης, είτε στο σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου. Ούτε καν στον πόλεμο. Αποσπασματικές διαφοροποιήσεις, ακόμα και έντονες, που ήταν καταδικασμένες σε ήττα.

Η διαρκής μετατόπιση όλου του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας και καταλήγει σε περιπτώσεις Κασσελάκη. Μπορεί για τους οπαδούς του να είναι ένας φωτογενής Μητσοτάκης που θέλουν να κερδίσει τον πραγματικό Μητσοτάκη. Αλλά δεν αλλάζει η πραγματικότητα ότι είναι η άλλη εκδοχή του ίδιου πολιτικού μοντέλου. Στην περίπτωση του κόμματος Κασσελάκη όμως, όχι μόνο έχει αποχωρήσει από το έδαφος της αριστεράς, αλλά – και πέρα από τις αντιφατικές ανά 24 ώρες εκφωνήσεις του ιδίου – η λειτουργία του, το ποια πρόσωπα από τη δεξιά και από τον χώρο των οικονομικών συμφερόντων δίνουν τον τόνο στις εκφωνήσεις πιστοποιούν τον συστημικό εντοιχισμό. Η δε προθυμία ένταξης στη συστημική ταξινόμηση δεν έχει να προσφέρει στον κόσμο της δουλειάς και δεν μπορεί να απαντήσει στα μεγάλα για το τώρα και το αύριο ούτε ως μία εκδοχή λαϊκής κεντροδεξιάς (που ούτε καν αυτό είναι).

Η δεξιά κυριαρχία πρέπει να ηττηθεί. Η δεξιά κυριαρχία δεν θα ηττηθεί με αναπαραγωγή όλου του δεξιού manual.

Η αριστερά πρέπει να ξαναλάμψει στο σκοτάδι. Αυτό γίνεται με ιδεολογία και μάχη αξιών, αρχών και θέσεων, με πρόγραμμα αναδιανομής που είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν αυτό που τρώγεται οι πολλοί.

Γνωρίζω ότι βρισκόμαστε σε ήττα πολιτικού και κοινωνικού συσχετισμού. Όσοι επιλέγουμε τη Νέα Αριστερά ως το όχημα στην τρέχουσα περίοδο, δεν το κάνουμε με όρους καθαρότητας ή ιδιοκτησιακού μικρομεγαλισμού στο φάσμα της αριστεράς. Το κάνουμε γιατί πρέπει να υπάρχουν οι αριστεροί θύλακες που θα δώσουν τη μάχη για να διαμορφωθεί ένα εντελώς ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο, ικανό να κερδίσει και το απαραίτητο πολιτικό δυναμικό για να το παλέψει στην κοινωνία και να το υλοποιήσει με αξιοπιστία.

Ξέρω από δύσκολες εκλογικές μάχες και δύσκολες συγκυρίες. Γνωρίζω όμως ότι η διαφορά γίνεται πάντα γιατί “There is a crack in everything. That’s how the light gets in”.

Μαρία Μπαλάφα