MIΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ…
Επιμύθιο.

Αυτές τις μέρες είχαμε και στο νησί της Ιθάκης το πρώτο θετικό τεστ στον Covid-19.

Δεν είμαι από αυτούς που πίστευαν ότι δεν υπάρχει ο ιός στο νησί, αντιθέτως, πιστεύω πως εάν κάναμε και στην Ελλάδα πολλά τεστ στον γενικό πληθυσμό, κατά την πρακτική άλλων χωρών, θα βλέπαμε ότι οι ασυμπτωματικοί φορείς είναι παντού πολλοί και πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Είναι όμως γεγονός αναμφισβήτητο ότι από τα τεστ που έγιναν πάνω στο νησί μας, όταν κρίθηκε αναγκαίο να γίνουν, είχαμε το πρώτο θετικό σχετικά αργά, σαφώς αργότερα από πολλούς άλλους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Επίσης γεγονός είναι ότι η Ιθάκη κέρδισε το στοίχημα του φετινού καλοκαιριού και αποδείχθηκε ένα ιδιαίτερα ασφαλές νησί για διακοπές. Έτσι το προωθήσαμε τουριστικά φέτος και έτσι θα συνεχίσουμε να το προωθούμε, γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Μικρό, ελεγχόμενο, με πολλές δυνατότητες απομόνωσης και με ικανοποιητική – κατά τη γνώμη μου – τήρηση των μέτρων προστασίας από την τοπική κοινωνία και τους επαγγελματίες. Χωρίς υπερβολές, αλλά και χωρίς τρομερές παραλείψεις, όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα.

Ως εδώ καλά… εκεί που στραβώνει λίγο η εικόνα είναι όταν αυτό το καλό αποτέλεσμα, αντί να λειτουργεί σαν θετικός ενισχυτικός παράγοντας στην αυτοπεποίθηση της τοπικής κοινωνίας, σαν τεκμηρίωση του ότι η αλληλεγγύη ενός κλειστού συνόλου ανθρώπων σε μια κρίσιμη στιγμή αυξάνει γεωμετρικά την πιθανότητά τους να τα καταφέρουν χωρίς σοβαρές απώλειες, στην πρώτη στραβή γίνεται μηχανισμός φιλοτομαρισμού και μικροψυχιάς. Να φτάνουμε να ζητάμε να κρεμαστούν στα μανταλάκια οι “άρρωστοι”, για να αισθανθούμε ασφαλείς. Να ζητάμε αποδείξεις και ονόματα ότι τηρήθηκαν τα μέτρα από το Κέντρο Υγείας και την Πολιτική Προστασία του νησιού, που ήδη έχουν διαχειριστεί πάρα πολλά παρόμοια περιστατικά και που όσο δεν υπήρχε κρούσμα αποθεώναμε, ενώ με το πρώτο θετικό τεστ αμφισβητούμε.

Θέλω να ξαναπώ, λοιπόν, δυο πράγματα που εξ αρχής φώναζα δυνατά και θα συνεχίζω να φωνάζω.

Το πρώτο είναι ότι ΚΑΜΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ και ότι όλοι εμείς, φορείς, κοινωνία και πολίτες, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην μπαίνουμε σε τέτοιες χαμερπείς λογικές. Ειδικά μάλιστα όταν προς τιμήν τους όσοι έσπευσαν αυτές τις μέρες να κάνουν το τεστ στο Κέντρο Υγείας το έκαναν με δική τους πρωτοβουλία, ως στενές επαφές άλλων και όχι ως ασθενείς, με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι σε όλους εμάς που βρισκόμαστε πάνω στο νησί. Αυτό θα έπρεπε να μας κάνει όλους να αισθανόμαστε ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΙ και όχι απροστάτευτοι. Και αποδεικνύει κάτι που λίγο ώς πολύ ξέρουμε όλοι, ότι ΝΑΙ, υπάρχει ποιότητα χαρακτήρα τόσο στους συμπολίτες μας όσο και τους επισκέπτες που επιλέγουν το νησί μας – οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και το δεύτερο, να μείνουμε μακριά από την έπαρση του “νικητή”. Η έπαρση των μικρών τόπων, φυσικό επακόλουθο της αναπόφευκτης ομφαλοσκόπησης που φέρνει η γεωφυσική απομόνωση, καλόν είναι να μπαίνει σιγά-σιγά από όλους μας στα αζήτητα. Υπάρχουν μικρά νησιά που φέτος κυριολεκτικά βούλιαξαν στον τουρισμό ήδη από τον Ιούνιο, όπως η Σέριφος αλλά και η γειτόνισσα Λευκάδα, χωρίς σοβαρά προβλήματα δημόσιας υγείας, αλλά και νησιά που πήγαν πολύ χειρότερα ή συγκριτικά πολύ καλύτερα από την Ιθάκη. Σίγουρα όλοι κάναμε – και κάνουμε – κάτι σωστά για να έχουμε αυτό το καλό αποτέλεσμα τόσο στην δημόσια υγεία όσο και στον τουρισμό μας – κι αυτό στις μέρες που έρχονται θα αποτυπωθεί και θα αναλυθεί από τους υπεύθυνους, ώστε να απομονώσουμε τις καλές πρακτικές και να τις ενισχύσουμε. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τον παράγοντα τυχαιότητα. Όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά και το πρωτεύον για κάθε μικρή κοινωνία είναι να μπορεί να στέκεται ΟΡΘΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ στα δύσκολα, όταν και αν έρθουν, όποια κι αν είναι αυτά. Κι αυτό υπάρχει μόνον ένας τρόπος να το πετύχουμε: με αυτοπεποίθηση, με ενσυναίσθηση και με μεγαλοψυχία για τον Άνθρωπο.

Χωρίς να θριαμβολογούμε επειδή ένας τυφώνας δεν άγγιξε το νησί μας, αλλά διέλυσε το παραδίπλα.-

Άννα Δευτεραίου Σταθοπούλου