Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
16 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ψόφα ρε… Του Δημήτρη Ραυτόπουλου

Η ανάδυση μιας νέας κοινωνικής τάξης
11 & 30, στην πόρτα του φαρμακείου είμαστε στη σειρά τρία άτομα περιμένοντας τον ηλικιωμένο κύριο να εξυπηρετηθεί από τον υπομονετικό και άκρως εξυπηρετικό φαρμακοποιό μας. Ο ηλικιωμένος έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του μπροστά στο φαρμακείο. Σίγουρα δεν είναι η ιδανική θέση, όμως προς σεβασμό ενός ανθρώπου που δύσκολα θα μπορούσε να περπατήσει επί μακρόν αφού, ως γνωστόν, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις πάρκινγκ κάπου κοντά εκείνη την ώρα την περίοδο του Αυγούστου, κατανοείς. Έτσι, θα έλεγε κανείς πως δικαιολογείται πλήρως ο ηλικιωμένος, εξάλλου δεν πήγε να αγοράσει καραμέλες, φάρμακα πήγε να πάρει που πολύ πιθανόν να είχε άμεση ανάγκη. Ο πολιτισμός πάνω απ’όλα επιβάλλει κατανόηση και τον απόλυτο σεβασμό σε όποιον λόγω ηλικίας ή άλλης αιτίας το έχει ανάγκη.

Ξαφνικά επιτίθενται, στην κυριολεξία, μερικά τζιποειδή οχήματα από αυτά που είναι εμβληματικά για την χοντροειδή αισθητική τους και αποτελούν, πλέον, σήμα κατατεθέν μιας νέας κοινωνικής τάξης. Η κυκλοφορία μπλοκάρει, πράγμα που γίνεται την περίοδο αυτή πολύ συχνά στο σημείο αυτό. Εν τω μεταξύ, ο ηλικιωμένος έχει ήδη επιβιβαστεί στο όχημά του και εγκλωβισμένος ακινητοποιείται. Τότε από τα παράθυρα των τζιποειδών οχημάτων ξεχύνεται οχετός χαρακτηρισμών προς τον ηλικιωμένο από τον οποίο οχετό εκλύεται η δυσωδία της αναισχυντίας. Ένας εξ αυτών, γλοιώδες υποκείμενο, ανοίγοντας το βλεννώδες στόμα του φτύνει προς τον αμήχανο ηλικιωμένο τα λόγια: «Ψόφα ρε…»

Περίπου 12 μεσημέρι. Σε άκρως επικίνδυνη στροφή προσπερνάει με ταχύτητα. Από το αντίθετο ρεύμα έρχεται αυτοκίνητο. Σκηνικό τρόμου. Η στροφή είναι πλατιά και απεφεύχθη ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Οδηγούν με εγωιστικό, επιθετικό και τραγικά ανεύθυνο τρόπο.

Κάπου στη μία. Μεσημέρι. Στην παραλία αμέριμνοι κάνουν το μπάνιο τους άνθρωποι κάθε ηλικίας και αρκετά μικρά παιδιά διασκεδάζουν απίστευτα . Ξαφνικά εισβάλλουν φουσκωτά και φτάνουν με ταχύτητα κοντά στην παραλία. Οδηγούν τα φουσκωτά με ύφος επιβήτορα κατακτητή. Εννοείται πως αυτοί διαθέτουν και τζιποειδές όχημα. Και ενώ την ημέρα θα απλώσουν τις θεάρεστες δραστηρίοτητες τους και θα ξεδιπλώσουν τις αξιαγάπητες ιδιότητές τους το βράδυ θα ξεβράσουν τα συμπλέγματά τους στους σερβιτόρους βιάζοντας κατ’ εξακολούθηση τα όρια της υπομονής και της αξιοπρέπειάς τους.

Αργότερα , στο ρουφιάνο του τριπ αντβάιζορ, θα στάξουν τη χολή τους για τα εστιατόρια, τα φαγητά και το σέρβις. Δεν πρόκειται για την ειδεχθή φυλή των Φιλισταίων. Δεν πρόκειται για τους ανελέητους Ούννους του Αττίλα. Για Οστρογότθους, Βησιγότθους, Βάνδαλους επιδρομείς Για τις αδυσώπητες ορδές του Τζένγκις Χαν και Ταμερλάνου. Πρόκειται για νέο είδος…

Η κουλτούρα της νέας αυτής κοινωνικής τάξης ή υπό διαμόρφωση φυλής, αντλεί τα χαρακτηριστικά της από την εποχή του “σοσιαλιστικού” εκσυγχρονισμού. Την εποχή της φούσκας του χρηματιστηρίου όταν η σκηνοθετημένη ψευδαίσθηση της ευημερίας άγγιζε το ζενίθ, όταν τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια, τα καταναλωτικά δάνεια δίνονταν, “προσφέρονταν”, αφειδώλευτα και οι τραπεζίτες έστηναν μεθοδικά στα παρασκήνια το μεγάλο φαγοπότι. Ίσως, πιο πριν ακόμη όταν βάφτιζαν τα σκυλάδικα “πολιτιστικά κέντρα” και είχαν καταστήσει τον ξεδιάντροπο λαϊκισμό λαϊκή ιδεολογία. Έπειτα, η κοινωνική αυτή τάξη ή φυλή ανδρώθηκε στα φλεγόμενα από εθνικιστικό παροξυσμό γήπεδα της Πορτογαλλίας – “δεν μπορώ να περιμένω φέρε μου το το γ….” όταν ο Ζαγοράκης έτρεχε σαν δεκαοχτάχρονος !!!. Στα παλκοσένικα της γιουροβίζιον όταν ο Σάκης και η Παππαρίζου χτυπιόταν αλύπητα και βεβαίως στη ρεμούλα των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας των οποίων απέμειναν τα θλιβερά κτήρια ερείπια.

Όλα αυτά διανθίζονταν συχνά με ντοπαρισμένα μετάλλια που μετέφεραν στα ουράνια τις ουρανομήκεις κραυγές για την τεράστια ψευδαίσθηση μιας βιολογικής ανωτερότητας. Μετά, αλλοίμονο, σχεδόν ως φυσική συνέπεια ήρθαν τα μνημόνια…

Όμως, κοινωνική αυτή τάξη, επέζησε και μέσα στη λαμογιοποίηση της ελληνικής κοινωνίας επέπλευσε, με τους συνήθεις τρόπους, και σήμερα εξουσιάζει “πολιτισμικά”, και όχι μόνο τον τόπο. Τα διακριτά της χαρακτηριστικά είναι: Αμορφωσιά, παντελής έλλειψη παιδείας. Αγνοεί επιδεικτικά την κοινωνική συμπεριφορά. Οι έννοιες σεβασμός, αλληλεγγύη είναι άγνωστες. Η αγένεια και η έπαρση περισσεύουν όπως, επίσης, ο εγωισμός και ο εαυτουλισμός. Έχει κατακρεουργήσει ό,τι έχει σχέση με την ελληνική παράδοση και τις αξίες του οικουμενικού ελληνικού πολιτισμού ενώ, φευ, βαυκαλίζεται το ένδοξο της καταγωγής του ιστορία την οποία, σαφώς, αγνοεί αφού πάνω απ’όλα έχει απολέσει, μάλλον εσκεμένα αφού δεν συμφέρει, την ιστορική μνήμη. Δεν παραδοθήκαμε αλλά, ναι, ηττηθήκαμε…
Καληνύχτα Κεμάλ…

Δημήτρης Ραυτόπουλος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ