“Hit the road Jack and dont’you come back
no more, no more…”

Τι να μας πει κάποια τυχαία και τυχάρπαστη
Μαρία Ζαχάροβα, όταν εμάς χρόνια τώρα
μας ενημερώνει η Μάρα Ζαχαρέα, ε;
Αλήθεια, τι κάνει Μάρα ο Θοδωρής;
Λάθε βιώσας, Βατοπέδι;
Αχ! Αυτός ο Επίκουρος κι η μνήμη.
Οι Ρώσοι ολιγάρχες σε ποια πανεπιστήμια
σπούδασαν και σε ποιες πόλεις ζουν
τον σάπιο βίο τους;
Είναι αλήθεια αυτό που έμαθα: Η «Αγία Δύση»
θα εγγυάται πλέον τα σύνορα μας;
Έχουμε σύνορα;
Έχω κι αυτήν την τύπισσα, πανεπιστήμων
και αυτή, που γράφει «ενδιαφέροντες παράμετροι»
οι μετοχές όπως και τα επίθετα έχουνε
τρία γένη, αυτή τι γένος είναι;
Για Φιλισταία μου κάνει…
και γράφει το «καταδεικνύω» με τρία «ει»
τι λήμμα… να’ναι ;
Αχ ! Πόσο με ταλαιπωρεί η πολυσημία…
Το ξέρω καλά, εγώ δεν ήμουνα ποτέ
με τη σωστή πλευρά της Υστερίας τους…
Ας είναι…
Αυτοί είχανε πάντα έναν ντεσπεράντο
στο αίμα τους και εγώ αγάπησα παράφορα, δε λέω,
την Καλάμιτυ Τζέην…
Από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις στη ζωή μου
υπήρξε η αποκάλυψη ότι η Ντόλη, το άλογο
του μοναχικού καουμπόι, ήταν Ντόλης…
σαφώς και όχι για το φύλο, αλλά επειδή
τόσο ωραία την είχα φαντασιωθεί…
Αχ! Οι φαντασιώσεις και οι ψευδαισθήσεις…
με τον ανάλογο καθωσπρεπισμό
και τις σωστές δόσεις πουριτανισμού…
Μαμά, λέει το αμερικανάκι κάθε βράδυ,
θα πεταχτώ ως το περίπτερο να πάρω σφαίρες
ξέμεινα πάλι…
Να πάρεις και ζαχαρωτά από του Κου- κλουξ- κλαν
μην το ξεχάσεις, είπε η Μαμά…
Α! Ναι, πάνω σ’αυτήν την στέκα του πολιτισμού
στέκεται όλο το Γιουνανιστάν, γιαβρί μου, τζιέρι μου…
Ο Ρώσος ο δικτάτορας τι θέλει και τι ξέρει;
Υπάρχουν τίμια και άτιμα όπλα;
Πόσες δημοκρατικές απόπειρες υπέστη ο Φιντέλ;
Α! Όταν θα εμφανίζεται το όμορφο το άστρο
οι αγροσκιές θα λέγονται αμπέλια Φιντέλ Κάστρο.
Έχω οχυρωθεί πίσω από στοίβες βιβλία
Πάντα ούρλιαζαν οι σειρήνες
Έχω οχυρωθεί πίσω από στοίβες βιβλία
Πάντα τα τανκ ήταν στους δρόμους
Έχω οχυρωθεί πίσω από στοίβες βιβλία
Πάντα βομβάρδιζαν την Παλαιστίνη
Έχω οχυρωθεί πίσω από στοίβες βιβλία
Πάντα έκλεβαν το ψωμί
Πάντα βρώμιζαν το νερό, το λάδι, το κρασί
Πάντα τους φοβόμουν, αλλά τώρα
τους φοβάμαι πιο πολύ
επειδή τώρα περιφέρουν χωρίς
προσχήματα τη λερωμένη τη φωλιά τους
σαν τον μοναδικό κόσμο διαμονής…
Πιο πολύ απ’όλα αγαπώ τις αναλύσεις
των πρέσβεων επί τιμής
και των διάφορων επικεφαλής
θα’ χουν παράξει πολύτιμο έργο
αλλά εμένα που είμαι παράλογος
τρελός και αιθεροβάμων, τόσα καταλαβαίνω,
με τρομάζει η τόση γνώση τους…
Κι έχω και τον Ντοστογιέφσκι από πάνω να μου
λέει στο αυτί συνέχεια: “Το μυστικό της ανθρώπινης ύπαρξης
δεν βρίσκεται μόνο στο να “ζεις”, αλλά να ξέρεις για τι πράγμα
“ζεις”…
Και τον Καβάφη να μου λέει πως με κάποιον
πρέπει να πάω γιατί: “βλάπτουν όλοι τους την Συρία το ίδιο”…
Θα κάτσω φρόνιμα στ’αυγά μου
αντιμετωπίζονται τα τανκ, τα βομβαρδιστικά με τα βιβλία;
“Κατήντησα ανέστιος και πένης”, να πάλι ο Κωνσταντίνος,
κι εγώ ο αντιποιητής συνοδοιπόρος…

Δημήτρης Ραυτόπουλος
7/3/22