Ζούμε στην χώρα που:
Μεγαλώνεις τα παιδιά σου με τη σιγουριά ότι το μέλλον τους διαγράφεται λαμπρό. Λίγο τόχεις ότι, με το να τελειώσουν τις όποιες σπουδές τους, θα βρούν αμέσως δουλειά και θα βιοποριστούν μόνα τους;
Στη χώρα που πας στη δουλειά σου και ξέρεις ότι θα είσαι στην ώρα του. Τακτικές συγκοινωνίες και σύνδεση των πόλεων με τα χωριά. Στην ώρα του το λεωφορείο χωρίς καθυστερήσεις και κολλήματα στους δρόμους.
Στη χώρα που ο μισθός σου, σου φτάνει να ζήσεις όχι μόνον άνετα αλλά και πλουσιοπάροχα με ταβέρνες, εκδρομούλες και διακοπές για όλους ανεξαιρέτως.
Στη χώρα που τα μαγκάλια για τη θέρμανση του σπιτιού, έχουν αντικατασταθεί προ πολλού – και τώρα πλέουμε στα πελάγη ευτυχίας – με θέρμανση πετρελαίου, θέρμανση αερίου ακόμη και θέρμανση με ξύλα στα τζάκια γιατί μας αρέσει να βλέπουμε τα φλογισμένα, ροδοκόκκινα και ευτυχισμένα μάγουλα των μελών της οικογένειας γύρω από το τζάκι.
Στη χώρα που όταν καταφύγεις στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ενός δημόσιου νοσοκομείου, θα έχεις άμεση εξυπηρέτηση και κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. (Εδώ να σημειώσω ότι οι γιατροί και οι νοσοκόμες, κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, Μου έχει τύχει να βρεθώ σε εξωτερικά ιατρεία και έχω δει τον αγώνα τους και τους ευχαριστώ γι’ αυτό).
Στη χώρα που η ηλεκτρική ενέργεια, παρέχεται δωρεάν. Τι θέλετε δηλαδή, να ανάβετε φούρνο και θερμοσίφωνα; Και η γκαζιέρα κάνει καλό φαγητό…και η σκάφη καλή είναι για μπάνιο. Και το γκάζι με μέτρο βέβαια..
Στη χώρα που ξέρεις ότι πηγαίνοντας την υπόθεσή σου στο δικαστήριο, θα βρεις το δίκιο σου κα όχι μόνον θα το βρεις, αλλά θα γίνει και σε χρόνο ρεκόρ.
Στη χώρα που θα πας στο σούπερ μάρκετ και θα γεμίσεις άνετα το καλάθι του νοικοκυριού με όλων των ειδών τα καλούδια, αρκεί να μην είναι από εκείνα τα καλούδια που προορίζονται για την ανώτερη κάστα. πχ. Μακαρόνια Νο 3. Φάε το Νο 6. Τί το θέλεις το χαβιάρι, πάρε λακέρδα. Ά και μη ξεχάσεις να βάλεις και στο καλάθι σου και αγγούρια καλαβρέζικα, αυτά είναι δωρεάν.
Στη χώρα που σε κλέβουν ασύστολα και μετά σου πετούν κάτι πενταροδεκάρες (τα vouchers) και έχουν την απαίτηση να τους πεις και ευχαριστώ.
Στη χώρα που τα γηρατειά είναι περήφανα και απολαμβάνουν τους κόπους της εργασίας τους.
Στη χώρα που οι δημοσιογράφοι, έχουν γίνει δικαστές, κριτές των πάντων, γιατροί, δικηγόροι, εισαγγελείς και ότι άλλο επάγγελμα θέλουν. Όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν.
Στην χώρα, που ένας παρακολουθεί τον άλλον και όλοι μαζί τρώνε και πίνουν στην υγεία του κορόιδου του λαού.
Στη χώρα της τρομοκρατίας και της αστυνομοκρατίας. Εσχάτως μας προέκυψε και η τρομοκρατία του 112.
Στη χώρα, που όλοι μας πάμε να ψηφίσουμε χωρίς να κοιτάμε τί επίπτωση θα έχει η ψήφο μας μακροπρόθεσμα, χαντακώνοντας και υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Στην χώρα που κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού μας, έχουμε καταπληκτική ποιότητα ζωής.
Αναρωτιέμαι που την είδε και δεν τη βλέπω εγώ.
Αρετή Γραμμόζη Παπαδημάτου
Σημ. Αγαπημένη μου φωτογραφία. Παραλία Άβυθος Κεφαλονιά.
