Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
19 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

«Η δίκη του κουλουριού» | Ευαγγελία Αλιβιζάτου

Γράφει η Ευαγγελία Αλιβιζάτου

Η μανία των ανθρώπων να τρέχουν στα δικαστήρια για το παραμικρό. Και εγώ να στέκομαι σα δερβέναγας πίσω από την έδρα. Η αλαζονεία όλων να μη μπορούν να συνομιλήσουν για τ΄ απλά, που διογκώνεται ο εγκέφαλος και τα κάνουν τεράστια και θανατηφόρα. Όλοι όσοι δεν χρησιμοποιούν την ομιλία, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα. Κατά έναν περίεργο τρόπο, οι συγκρούσεις καταλήγουν στα δικαστήρια, μέσω ύβρεων ή ξυλοδαρμών. Έτσι, κάθε μέρα φοράς το ακριβό ταγιέρ σου, κάθεσαι στην έδρα σου και αποφασίζεις για τη μοίρα του κοσμάκη. Το ζήτημα είναι ότι, η απόλαυση να πας με το τζιν και τα σπορτέξ αγγίζει την σφαίρα της φαντασίας. Μια τέτοια περίπτωση και εγώ.

Σκέψεις που δεν οδηγούν πουθενά. Ο παππούς απέναντι,κατηγορούμενος για ένα κουλούρι,στέκεται τρομαγμένος. Ναι, μην γελάτε. Ένα κουλούρι! Αυτό που με θυμώνει είναι που πρέπει να τιμωρήσω κάποιον ηλικιωμένο, σήμερα για ένα κουλούρι και αύριο για ένα γάλα. Για την ακρίβεια, το “σούφρωσε” . Οδηγούμαστε στην παραφροσύνη.

Ο καταγγέλλων έξω φρενών. «Τερατώδες !» εξηγεί αυτό που έκανε ο παππούς.

Τον κοιτώ με ενδιαφέρον. Τα δάκρυα του παππού σταματημό δεν έχουν. Στο πλάι, οι συνάδελφοι ακόμα πιο σοβαροί και ενοχλημένοι ή προβληματισμένοι. Ποιος ξέρει τι σκέφτονται …

«Πείτε μου τι σας ενόχλησε» ρωτώ. «Ότι πήρε το κουλούρι ή ότι δεν σας το ζήτησε, ώστε να το δώσετε δωρεάν;»

«Με πείραξε, κυρία πρόεδρε. Ξέρετε, ας το ζητούσε να το έγραφα στο τεφτέρι».

«Μάλιστα. Το τεφτέρι. Δίκιο έχεις και εσύ», μουρμουρίζω μέσα από τα δόντια μου.

Να προσέλθει ο κατηγορούμενος.

«Πείτε μας κύριε, τι συνέβη;»

«Εγώ δεν θέλησα να πάρω το κουλούρι για μένα κυρία πρόεδρε, το πήρα για τον εγγονό μου. Είχε τρεις μέρες που μου έλεγε “παππού δεν μου αρέσει όλο ψωμί σχολείο, το βαρέθηκα, όλα τα παιδιά τρώνε κουλούρι”. Δεν αντέξα,  ήταν λάθος μου. Βγαίνοντας άπλωσα το χέρι και το πήρα. Ζήτησα συγνώμη από τον κύριο, μα δεν με άκουγε καν. Με πρόσβαλε, αλλά είχε δίκιο. Μια σύνταξη 400 ευρώ δεν φθάνει για να μεγαλώσω το εγγόνι μου. Γονείς δεν έχει. Ας ζήσω τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει, να μην μείνει μόνο».

Δάκρυα αυλάκωναν το μέτωπο του παππού.

Σηκώθηκα από την έδρα. Αμήχανοι και οι συνάδελφοι, έπραξαν το ίδιο. Όχι, δεν δίκαζα σήμερα. Δεν θα το έκανα. Η δυστυχία περισσεύει.

«Σήμερα δε δικάζουμε»είπα φωναχτά. «Σήμερα, μόνο καταδικάζουμε».

Δεν είμαι μόνο ένα επάγγελμα. Είμαι άνθρωπος. Ο δίκαιος ταυτόχρονα γίνεται άδικος. “Εσάς”, ο κόσμος θα σας δικάσει. Την δική σας ασυνέπεια, που φέρατε την κοινωνία του κουλουριού στο εδώλιο. Σας αφήνω ήσυχους να βρείτε ποιος φταίει. Μα τα κουλούρια τούτου του κόσμου θα βρουν τον σωστό αποδέκτη. Και φυσικά τα κουλούρια μιλούν. Σας χλευάζουν. Σας κοροϊδεύουν.

«Να γραφτεί στα πρακτικά: Σήμερα δεν δικάζουμε».

Βγαίνω από την αίθουσα με το κεφάλι ψηλά. Πέταξα τα στενά παπούτσια, άνοιξα την τσάντα μου και φόρεσα τα ίσια.

Το παιδικό βλέμμα στο προαύλιο του δικαστηρίου με κοιτούσε φοβισμένο.

«Μικρέ, πάμε για κουλούρι;»

Το χαμόγελο με αποζημίωσε για όλα τα επακόλουθα.

Από τότε, πλήρωνα τα κουλούρια χρόνων.

Για ένα κουλούρι, Πατρίδα μου.

Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου κυκλοφόρησε πρόσφατα την ποιητική της συλλογή “Παγίδα  Ονείρων” ενώ σύντομα θα εκδοθεί το μυθιστόρημά της “Τα κοράλλια  του Ιονίου “.
Εργάζεται ως συντάκτρια στο ομογενειακό siteanamniseis.net της Νέας Υόρκης και ως μόνιμη συνεργάτης του KefaloniaStatus.gr αλλά και του “Λογοτεχνικού Περιοδικού Θρυαλλίδας” . 
Το προσωπικό της ιστολόγιο, με μεγάλη διαδραστικότητα, είναι το κάτωθι:
Alivizatou-creative-writing.blogspot.com
και με τον συνεργάτη της και ποιητή Χρήστο Χριστόπουλο, το κάτωθι:
Poiitiki-elxi.blogspot.com 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ