Μαύρη Παρασκευή… κάθε φορά πού ξεκινάει ο χορός των διαφημίσεων Black Friday στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… κάποιοι χαμογελούν κάποιοι θυμώνουν και πικραίνονται.
1869 και αλαλιασμός χρυσού στις ΗΠΑ.
Μια πικρή ιστορία που δεν ξέρουμε που η αλήθεια που το ψέμα.
Ό,τι μας συμφέρει κρατάμε.
Τρέχουμε πανικόβλητοι να αγοράσουμε τζάτζαλα να γεμίσουμε το σπιτικό μας με προσφορές… “απίστευτες προσφορές” ακούμε “τιμές από άλλο πλανήτη” μας λένε, “αφού είναι τόσο καλές με ρωτάει η κόρη μου γιατί μπαμπά δεν τις κρατάνε οι εξωγήινοι στη γη βρήκαν να τις στείλουν;
Μάλλον θα έχουν λιγότερο μυαλό απο μας! “
Να απαντήσω άδικο έχεις παιδί μου… όχι..
Περίπτερο στη γειτονιά μας να βάλει Black Friday στις τσίχλες θα γεμίσουμε τα ντουλάπια μας και ας μην τις τρώμε, θα τρελαθούμε κυρία μου στο τρέξιμο… να προλάβουμε να στηθούμε στις ουρές των καταστημάτων να ανοίξει η πύλη των ευκαιριών…
Ανακαλύψατε την μαύρη Παρασκευή λαμόγια μου άνθρωποι και με το δίκιο σας ίσως για να σταθείτε και εσείς στα πόδια σας.
Σίγουρα κάποιες προσφορές είναι αξιόλογες το θέμα είναι εμείς τι χρειαζόμαστε και μας εξυπηρετεί στην καθημερινότητά μας.
Υπάρχει λόγος π.χ. να αλλάξουμε το παλιό κινητάκι μας που δεν έχει ουσιαστικά κάποιο πρόβλημα επειδή βαφτίστηκε παλιό για να πάρουμε κάποιο άλλο από άλλο πλανήτη;
Το να σκορπάμε χρήματα που ποτέ δεν περισσεύουν απ το υστέρημά μας για πράγματα που στην ουσία δεν χρειαζόμαστε αυτό δεν λέγεται πτώση τιμών αλλά αύξηση υποχρεώσεων γεμίζοντας τη ζωή μας με παθητικά αντικείμενα που κοστίζουν και μας στερούν να δημιουργήσουμε περισσότερες ωραίες στιγμές.
Αχ κυρία μου Friday πιστεύω ότι έχεις περισσότερη ανάγκη εσύ και ο αντρούλη σου απ’ το χρηματιστήριο να πάτε μαζί ένα ταξίδι να δημιουργήσετε ωραίες αναμνήσεις με το ασανσέρ ανέβα κατέβα μετοχή μου και ας κλαίμε όλοι από τις 27 Νοεμβρίου και έπειτα.
Το πρόβλημα δεν είναι η Black Friday πλαστικών υλικών που μας δημαγωγούν οι διαφημίσεις, είναι η ανάγκη μας να σπείρουμε σπόρους συναισθημάτων στην ψυχρή κοινωνία που ζούμε, να ανοίξουμε τρυπούλες στα τσιμεντένια μυαλά μας να βάλουμε τον σπόρο της ανθρωπιάς, της συμπόνια, της αλληλεγγύης, της γενναιοδωρία, του σεβασμού, της υπομονής της, ανεκτικότητα και όλους τους σπόρους που θα δώσουν αξία στην ζωή μας.
Το friday πάντως συναισθήματα δεν έχει εκτός από ικανοποίηση στιγμής.
Οι σπόροι που θα φυτέψουμε στο μυαλό μας θα μεγαλώσουν, οι ρίζες θα φτάσουν μέχρι την καρδιά μας αντλώντας την αγάπη μας για να καρποφορήσουν.
Αυτές είναι οι πραγματικές προσφορές που δεν πρέπει να χάσουμε οι οποίες βρίσκονται στο δικό μας πλανήτη…
Είναι δίπλα μας
Πλάι μας
Δεν λέγονται Friday αλλά μαύρα αισθήματα πλεονεξίας.
Αυτό να θυμάσαι κόρη μου.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Συντάκτης kefaloniastatus.gr, anamniseis.net Αμερικής και Λογοτεχνικού περιοδικού Θρυαλλίδας
