Εικόνα: Κάβουρας που προτάσσει απειλητικά τη δαγκάνα του αλλά που, αν παρατηρήσει κάποιος καλύτερα, είναι ψόφιος οπότε δε φαίνεται παρά μόνο το κέλυφός του…

Ο δημόσιος διάλογος έχει κρίσιμη σημασία για τα κοινά και τις πολιτικές διαδικασίες. Κοινωνία και πολίτευμα που πορεύονται δίχως αυτόν, ομοιάζουν με ένα κοπάδι που ακολουθεί τον ποιμένα του ανεξάρτητα απ’ την πορεία που αυτός χαράζει. Ωστόσο, έχει σημασία και πώς γίνεται αυτός ο δημόσιος διάλογος!

Μέσα στην ελευθεριότητα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου ο καθένας μπορεί με το τηλέφωνό του να σχολιάζει τα πάντα, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, ο δημόσιος διάλογος παίρνει πολλές φορές τη μορφή της ψυχολογικής εκτόνωσης!

Η κατάκριση, η μισαλλοδοξία, η έλλειψη προτάσεων και το πλεόνασμα τοξικότητας είναι στοιχεία εμφανή. Αυτό όμως δεν είναι δημόσιος διάλογος, είναι “ξεκατίνιασμα”!

Στο δημόσιο διάλογο ο καθένας έχει το δικαίωμα να αρνείται μία πολιτική πράξη, ένα έργο ή μία πραγματικότητα. Με προτάσεις, αντιπροτάσεις, επιχειρήματα και παραδείγματα. Το να παίρνει κανείς στο χέρι το “έξυπνο τηλέφωνό του” και να αρχίσει να στηλιτεύει χωρίς στόχευση αλλά απλά και μόνο για να στηλιτεύει, συνιστά ένα είδος συμπεριφοράς προς διερεύνηση από τους ειδικούς…

Το διαδίκτυο είναι ένα πλεονέκτημα ή ένα μειονέκτημα, ανάλογα με τη χρήση που του γίνεται. Μπορεί να βοηθήσει ή να καταστρέψει. Μπορεί να παιδεύσει ή να αποκτηνώσει. Μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες ή να τους κλείσει διά παντός.

Η πολιτεία οφείλει να λάβει μέτρα σε αυτό το ανεξέλεγκτο “πάρτι” στο οποίο, αν δεν είναι κανείς προσεκτικός, πολύ εύκολα μπορεί να καταλήξει με τον χαρακτήρα του δολοφονημένο. Χρήστες των ΜΚΔ με γνώσεις ανώτερες από τους δικαστές, τους μηχανικούς, τους γιατρούς και όποιους άλλους ειδικούς που ωχριούν μπροστά στην καταπληκτική τους κρίση, απασφαλίζουν τα πληκτρολόγιά τους και όποιον πάρει ο χάρος…

Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα για τα εμβόλια, για τα τεχνικά έργα, για τις εκδικάσεις υποθέσεων, για τους κανόνες συγκοινωνίας και μεταφορών και γενικά γνωρίζουν τα πάντα, κατακρίνουν τα πάντα και μάλιστα με ύφος απόλυτο που δε χωράει μεγάλες συζητήσεις… είναι οι κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας!

Οι πολίτες οφείλουν να προσεγγίζουν αυτού του είδους τις συμπεριφορές με κριτική σκέψη και να μην αφήνουν αυτό το ιδιότυπο “πλιάτσικο” να επηρεάζει τις σκέψεις τους. Άτομα των οποίων οι τοποθετήσεις δεν αντέχουν σε κριτική ματιά 90 δευτερολέπτων, δεν μπορούν να ορίζουν τον δημόσιο βίο με ανορθολογικό τρόπο απλά και μόνο για να περνούν την ώρα τους σκρολάροντας…

Για να κλείσουμε όμως με αισιοδοξία, θα παρατηρήσει κανείς, τουλάχιστον στις δημοφιλείς αναρτήσεις, ότι οι αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα είναι στην πλειοψηφία τους θετικές, συγκροτημένες και χρήσιμες. Τα προαναφερόμενα φαινόμενα κοινωνικής υποχώρησης είναι προς το παρόν, και ευτυχώς για όλους μας, μεμονωμένα και περιθωριακά.