Η πυρκαγιά στην Παλλοστή έσβησε. Μας έστειλαν και αεροφωτογραφίες με drone για να είμαστε σίγουροι! Δε μάθαμε ποτέ βέβαια ούτε τα αίτια της πυρκαγιάς, ούτε ποιοι ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα ενάντια στη δημόσια υγεία ενώ τα αποτελέσματα των ερευνών του Δημόκριτου είναι στο δρόμο… Μέχρι να βρουν το φως της δημοσιότητας, εκτιμούμε ότι δε θα είναι και πολύ χρήσιμα στον οποιονδήποτε. Ωστόσο τα καρκινογόνα δηλητήρια δεν έφυγαν ποτέ, είναι ακόμη εδώ!
Έχει τεθεί ξανά κατά το παρελθόν, και μάλιστα απ’ τους πλέον αρμόδιους, το ζήτημα της καύσης ακατάλληλων αντικειμένων στην περιοχή της Κρανιάς. Αυτό πολλές φορές συμβαίνει χωρίς να γίνεται αντιληπτό στους κατοίκους του Αργοστολίου, καθώς το βοριαδάκι απομακρύνει τα δηλητήρια που εκλύονται προς τη θάλασσα νότια της Κεφαλονιάς(χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πειράζει σ’ αυτήν την περίπτωση). Όταν όμως ο καιρός είναι αντίστροφος, μια πυκνή πάχνη δυσοσμίας σκεπάζει την πόλη και δηλητηριάζει τους πολίτες. Αυτή η απαράδεκτη για τη Δημόσια Υγεία κατάσταση επαναλήφθηκε για μία ακόμη φορά χθες, το βράδυ της Δευτέρας 2 Νοεμβρίου 2020.
Χθες το βράδυ οι γειτονιές γύρω απ’ τον Κούταβο, τις Λαϊκές Κατοικίες και το Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς υπέφεραν για μία ακόμη φορά απ’ τη δυσοσμία αυτών των καυσαερίων απροσδιόριστης προέλευσης και περιεκτικότητας. Οι πολίτες που αντιδρούν και απευθύνονται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, παίρνουν την απάντηση ότι θα πρέπει να απευθυνθούν στην Αστυνομία. Όταν όμως τηλεφωνούν στην Αστυνομία, τους λένε να καλέσουν την Πυροσβεστική! Γίνονται ένα μπαλάκι δηλαδή μεταξύ Πυροσβεστικής και Αστυνομίας ενώ αισθάνονται και γραφικοί…
Το θέμα όμως δεν είναι καθόλου γραφικό. Επικίνδυνες και καρκινογόνες διοξίνες εισπνέονται από ανήλικα παιδιά, ηλικιωμένους και το γενικό πληθυσμό με δυσμενείς επιπτώσεις για την υγεία όλων μας. Θα μας απαντήσει κάποιος για την προέλευση αυτών των δηλητηρίων; Θα μας πει τι καίγεται, από ποιούς και γιατί; Επιτέλους, τι συμβαίνει στην Κρανιά;;;
Στις 26 Ιανουαρίου του 2018 ο ιατρός Νίκος Μοσχόπουλος είχε κάνει δημόσια παρέμβαση για το εν λόγω θέμα γράφοντας χαρακτηριστικά :
«Βγήκα σε ένα Αργοστόλι πνιγμένο σε νέφος. Και μυρωδιά καμμένου. Είπα: «Έβαλε κρύο και άναψαν οι ξυλόσομπες!». «Όχι», μου απάντησε, «καίγανε λάστιχα αυτοκινήτων εκεί στα Σφαγεία το μεσημέρι. Αλλά ποιος τολμάει να τους βάλει χέρι;».
Δεν είναι έτσι. Το είχα ξαναδεί αυτό. Τότε είχα πάει στην Πυροσβεστική και το προσωπικό της βάρδιας ενέργησε άμεσα. Αρκεί να πάμε. Αρκεί να μιλάμε. Αρκεί να ξαναρχίσει να μας νοιάζει για κάτι, να πάψουμε να είμαστε άπελπεις και ηττημένοι. Να αντιδρούμε για να μην αναπνέουν τα παιδιά μου, δυόμισι και επτά ετών, τα παιδιά μας, διοξίνες και άλλα καρκινογόνα από καμμένο λάστιχο, για να μη γίνει κανόνας τους το «δεν θα αλλάξεις εσύ τον κόσμο». Για να μην αφήσουμε, καθώς λεέι ο ποιητής, «να παραδίδεται το κάλλος στις μύγες της αγοράς». Τουλάχιστον όχι αμαχητί!»
Σχεδόν τρία χρόνια μετά την παρέμβαση του αξιόλογου συμπολίτη μας, και κανενός υπεύθυνου το αυτί δε φαίνεται να ίδρωσε! Επειδή οι αρχές της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας ενδεχομένως να μην μπορούν να ενεργήσουν αυτόβουλα λόγω του ισχύοντος νομικού πλαισίου, είναι ανάγκη οι αρμόδιες πολιτικές αρχές του τόπου αλλά και ο Εισαγγελέας να ασχοληθούν άμεσα με το θέμα. Επειδή θεωρούμε ότι ζούμε σ’ ένα κράτος κανόνων και όχι σε μία ζούγκλα που ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, η χρονίζουσα αυτή και απαράδεκτη για τη δημόσια υγεία κατάσταστη πρέπει άμεσα να τερματιστεί.
Επιπροσθέτως, κι ενώ βρισκόμαστε στην άνοδο του 2ου και σφοδρότερου κύματος της πανδημίας, είναι αντικειμενικά παραδεκτό ότι η ύπαρξη τέτοιων επικίνδυνων καυσαερίων στην ατμόσφαιρα καθιστά ακόμη πιο ευάλωτο τον πληθυσμό στις δυσμενείς επιτπώσεις απ’ την ασθένεια που μπορεί να επιφέρει ο covid-19. Ο Γκίκας Μαγιορκίνης μας ενημέρωσε στις 20 Οκτ. 2020 ότι οι καπνίζοντες έχουν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν από τον κοροναϊό… αυτοί που εισπνέουν διοξίνες και άλλα τοξικά δηλητήρια από καμμένα λάστιχα πόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν;;;
Γιάννης Βαρούχας
Οι φωτογραφίες είναι από το πρωινό της 3ης Νοεμβρίου.
