Παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον και αρκετή ντροπή, για λογαριασμό του κράτους μας, τις ομιλίες της Διευθύντριας της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης, Δρ Θεοδώρας Ζαφειράτου, και του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου, Δρ Πέτρου Πετράτου, την περασμένη Δευτέρα μέσω του διαδικτύου. Τα δεδομένα που συλλέξαμε απ’ τις ισορροπημένες και διαφωτιστικές ομιλίες, μας προκάλεσαν θλίψη, απογοήτευση μα και οργή…
Τη συζήτηση άνοιξε η τοποθέτηση του Πέτρου Πετράτου, ο οποίος έκανε μία σύντομη αναδρομή απ’ το 1963, το έτος ίδρυσης της δημόσιας βιβλιοθήκης του Ληξουρίου με τη δωρεά της Κάτε Ιακωβάτου Τουλ, μέχρι σήμερα για να εστιάσει στις σημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ιστορικό αυτό κύτταρο πολιτισμού των νησιών μας. Ο Πέτρος Πετράτος ανέλαβε την προεδρία του Εφορευτικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης το 2015. Με λίγα λόγια, ένας συμπολίτης μας του οποίου την ακεραιότητα, την αξία και την πνευματική καλλιέργεια ουδείς αμφισβητεί, προσφέρθηκε εθελοντικά να υπηρετήσει από μία ακόμη θέση την παιδεία, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Το έκανε, και συνεχίζει να το κάνει, άοκνα, αθόρυβα και με απόλυτη αποτελεσματικότητα όταν οι συνθήκες του το επιτρέπουν.
Παρά το γεγονός ότι η νομοθεσία προβλέπει τον ορισμό του Εφορευτικού Συμβουλίου κάθε τρία χρόνια, κανένας απ’ το 2015 μέχρι σήμερα δεν ενδιαφέρθηκε να δει αν αυτό το όργανο «ζει ή αν πεθαίνει»! Το ανάλγητο κράτος μας, βασισμένο σ’ ένα «παραθυράκι» του νόμου που λέει ότι αν το συμβούλιο δε διαλυθεί από μόνο του, μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του μέχρι νέου ορισμού, ξεδίπλωσε όλη του την περιφρόνηση αφήνοντας τρεις ουσιαστικά ανθρώπους να «βαστάνε Θερμοπύλες»! Αν ήταν όμως η κρατική περιφρόνηση μόνο ως προς τη σύσταση του Εφορευτικού Συμβουλίου, τα πράγματα θα ήταν καλά…
Η ομιλία του Πέτρου Πετράτου αποτύπωσε με ενάργεια την «Οδύσσεια» του κτιριακού προβλήματος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, η οποία φιλοξενείται στο Μουσείο Ληξουρίου προσωρινά και μέχρι την αποκατάσταση του δικού της κτιρίου. Τι γίνεται όμως με το κτίριο της φυσικής της έδρας που χτυπήθηκε απ’ τους σεισμούς του 2014; Εδώ ξεκινάει το δεύτερο μέρος της κρατικής ανικανότητας και αναξιοπιστίας. Ενώ αρχικά πάρθηκε η απόφαση της υποστήλωσης του κτιρίου, αμέσως μετά τις πρώτες ζημιές που υπέστη απ’ τους σεισμούς του 2014 προκειμένου να μην επεκταθούν τα προβλήματα, ωστόσο, έφτασε το 2017 και η υποστήλωση δεν είχε γίνει! Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, τι νόημα θα είχε μια υποστήλωση; Οπότε το Εφορευτικό Συμβούλιο ζητούσε πλέον να μη γίνει υποστήλωση, αλλά να γίνει απευθείας η αποκατάσταση. Το Υπουργείο δε δέχτηκε την ορθή πρόταση της Βιβλιοθήκης και ανέθεσε σε εργολάβο την υποστήλωση του κτιρίου. Ο εργολάβος όμως ήρθε και… έφυγε! Με αποτέλεσμα το κτίριο να εγκαταλειφθεί σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους και ζημιές… το άκρον άωτον του παραλόγου!
Ας μας επιτραπεί εδώ να διατυπώσουμε με μετριοπάθεια την άποψη που λέει ότι όλο το πολιτικό προσωπικό που έτυχε να υπηρετήσει τα νησιά μας απ’ το 2014 μέχρι σήμερα, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί γι’ αυτήν την απόλυτη υποβάθμιση του πολιτισμού και της εκπαίδευσης του τόπου μας. Θα τους συγχωρούσαμε μόνο αν αυτό συνέβαινε διότι είχαν ως 1η προτεραιότητά τους την Υγεία, αλλά με μία πρόχειρη ματιά στις δομές υγείας μας καταλαβαίνουμε όλοι ότι ούτε αυτό δε συνέβαινε…
Είδε και απόειδε η Ιακωβάτειος με όλη αυτήν την κατάντια του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο κατά το κύκνειο άσμα του παρέπεμψε τη Βιβλιοθήκη στο Πολυτεχνείο, αλλά χωρίς κι από εκεί να προκύψει κάτι, οπότε απευθύνθηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό που δεν μπόρεσε το κράτος να κάνει μέσα σε οκτώ χρόνια, να χρηματοδοτήσει δηλαδή και να εκπονήσει τη μελέτη αποκατάστασης του κτιρίου της Ιακωβατείου Βιοβλιοθήκης, το κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο το ίδρυμα George Vergottis Memorial Fund Λωζάνης. Τουλάχιστον, λένε οι άνθρωποι της Βιβλιοθήκης, ας γίνει άμεσα η αποδοχή της εν λόγω μελέτης απ’ το Υπουργείο προκειμένου να προχωρήσει χωρίς νέα χρονοτριβή η επισκευή του ιστορικού κτιρίου της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης!
Ξεχωριστή αναφορά αξίζει η κ. Φωτεινή Σπανού Βεργωτή η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια των ανθρώπων της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης να κόψουν το «γόρδιο δεσμό» του Υπουργείου και να προχωρήσουν ταχύτερα την αποκατάσταση του κτιρίου με την πολύτιμη βοήθεια του Ιδρύματος Βεργωτή.
Επιπροσθέτως, η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη «κοιτάει μπροστά» και καταθέτει μία νέα πρόταση-ευκαιρία για το Δήμο Ληξουρίου και το νησί μας. Με δεδομένο ότι η υπάρχουσα λειτουργία της βιβλιοθήκης εξυπηρετείται από ένα κτίριο κατά 300 περίπου τετραγωνικά μέτρα μεγαλύτερο, με δεδομένο ότι προστέθηκαν πολλοί νέοι τίτλοι στο δυναμικό της βιβλιοθήκης οι οποίοι δε θα χωράνε αν η βιβλιοθήκη επιστρέψει στο παλιό κτίριο, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει για το Δήμο Ληξουρίου άλλος επισκέψιμος χώρος, το Εφορευτικό Συμβούλιο και η Διευθύντρια της Βιβλιοθήκης προτείνουν την παραμονή του τμήματος της Βιβλιοθήκης εκεί που είναι σήμερα, και, εφόσον αποκατασταθεί το κτίριο, να μεταφερθεί σε αυτό μόνο το μουσειακό τμήμα. Το παλιό κτίριο της Ιακωβατείου θα μπορεί να λειτουργήσει ως μουσείο, πινακοθήκη αλλά και ως γλυπτοθήκη αξιοποιώντας τον περιβάλλοντα χώρο ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέος.
Θεωρούμε οτι η πρόταση της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην προβολή της ιστορίας του τόπου, να αναβαθμίσει πολιτιστικά το Δήμο Ληξουρίου και να προκαλέσει πολλαπλά οφέλη σε όλα τα επίπεδα. Ευχή και ελπίδα μας είναι ο Δήμος Ληξουρίου να την υιοθετήσει και εν συνεχεία να μην υπάρξουν εμπόδια, για μία ακόμη φορά, απ’ το Υπουργείο Παιδείας...
Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε ολόκληρες τις ομιλίες των Πέτρου Πετράτου και Δώρας Ζαφειράτου, καθώς και τις τοποθετήσεις των συμπολιτών μας που παρακολούθησαν ενεργά την εκδήλωση. Θα μπορείτε επίσης να ενημερωθείτε για το ιδιαίτερα πλούσιο έργο της δημόσιας βιβλιοθήκης του Ληξουρίου, τα τολμηρά εγχειρήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη αλλά και αυτά που είναι μπροστά.
Γιάννης Βαρούχας
