Ο Βοτανικός Κήπος Κεφαλονιάς υποδέχτηκε το Σάββατο, 17 Αυγούστου 2024, τον Σταύρο Νιφοράτο σε μία συναυλία αριστούργημα που δε θα ξεχαστεί ποτέ απ’ όσους είχαν το προνόμιο να την απολαύσουν.

Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη για τις εννιά το βράδυ αλλά η προσέλευση είχε ξεκινήσει ήδη μία ώρα νωρίτερα. Ο κόσμος που έφτανε στη ΒΙΠΕ του Αργοστολίου αισθανόταν τη δροσιά και την ευεξία του πρασίνου του Βοτανικού Κήπου. Περπατούσε, καθώς περίμενε να ανοίξει ο χώρος, στις όμορφες διαδρομές του ενώ άκουγε τις τελευταίες πρόβες του Σταύρου και των μουσικών του… Το όλο σκηνικό σε προετοίμαζε για κάτι πολύ όμορφο και μοναδικό!

Λίγο πριν τις εννιά το ανοικτό αμφιθέατρο του Βοτανικού Κήπου άρχισε να γεμίζει. Ανυπόμονα πρόσωπα κατέλαβαν τις κερκίδες του συγχαίροντας, προκαταβολικά, τον Λούκα, τον πατέρα του Σταύρου, που με εμφανή χαρά και περηφάνια υποδεχόταν φίλους και συγγενείς. Εκεί ήταν και ένας “απρόσμενος σύμμαχος”, ένας ήπιος μαΐστρος που έκανε τα φύλλα να θροΐζουν και αφαιρούσε την κόπωση του καύσωνα των τελευταίων ημερών. Όταν πια το θεατράκι είχε γεμίσει και το φως είχε δώσει τη θέση του στο σκοτάδι, οι μουσικοί του Σταύρου βγήκαν στη σκηνή προλογίζοντας μουσικά την είσοδό του.

Αέρινα και ανάλαφρα η φωνή του Σταύρου αγκάλιασε τις νότες καθώς ξεπρόβαλλε με τη φυσική του παρουσία μέσα από το πράσινο τοπίο του Βοτανικού κήπου και καλωσόρισε το κοινό με το τραγούδι “Ο μισεμός είναι καημός” (και το καλωσόρισμα είναι χαρά μεγάλη)! Ενθουσιασμένος ο κόσμος καταχειροκρότησε το εισαγωγικό τραγούδι για να ακούσει αμέσως μετά το λεκτικό καλωσόρισμα του Σταύρου που ευχήθηκε για μία όμορφη βραδιά σε αυτό το στολίδι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε εννοώντας τον Βοτανικό Κήπο, του Αργοστολίου μας.

Από εκεί και πέρα η αίσθηση του χρόνου χάθηκε μονομιάς! Ούτε που καταλάβαμε πως πέρασαν οι ώρες μέχρι τη λήξη της συναυλίας… Μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα που σεβάστηκε απόλυτα το κοινό και τους διοργανωτές, ο Σταύρος Νιφοράτος ξεδίπλωσε ένα ποιοτικό ρεπερτόριο παλαιότερων αλλά και νέων τραγουδιών καθιστώντας τα “δικά του”. Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που παρακολουθούμε δεύτερες εκτελέσεις τραγουδιών που υπερτερούν των πρώτων!

Η άριστη θεωρητική και τεχνική κατάρτιση του Σταύρου ήταν εμφανής ακόμη και σε κάποιον που δε γνωρίζει την τέχνη της μουσικής. Η χαρισματική φωνή του “ανάγκαζε” τις νότες να την υπακούουν ενώ το ηχόχρωμα της φωνής του άλλαζε σε κάθε στιγμή ανάλογα με το περιεχόμενο του στίχου. Κάθε τραγούδι έγινε μία μουσική αφήγηση μιας ξεχωριστής ιστορίας. Ο Σταύρος φρόντιζε να μας φέρνει πιο κοντά στα τραγούδια που ερμήνευε με σύντομες και εύστοχες αναφορές που κέντριζαν το ενδιαφέρον. Όταν τα προλόγιζε, φαινόταν σα να μιλούσε για τα παιδιά του… Με πολλή αγάπη, ενδιαφέρον και οικειότητα! Κάνοντας, παράλληλα, φανερό, τον πλούσιο πνευματικά εσωτερικό του κόσμο.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που η ερμηνεία του Σταύρου ανέβαζε τη συγκίνηση στο ζενίθ γεμίζοντας τα μάτια μας. Κι εκεί που αναρωτιόμασταν αν αυτό συνέβαινε μόνο σε εμάς, ακούγαμε στους γύρω θεατές να συμβαίνει το ίδιο. Κάποια τραγούδια το κοινό τα τραγούδησε μαζί με τον Σταύρο και μπορεί να το ευχαριστιόταν, αλλά, ήθελε και να σωπαίνει, για να ακούει τη δική του φωνή. Η φωνή του Σταύρου Νιφοράτου αλλά και η ερμηνευτική του ικανότητα είναι, το δίχως άλλο, κάτι το σπάνιο και μοναδικό! Ένα χάρισμα που έτυχε σε έναν άνθρωπο που μπορεί να το υποστηρίξει πλήρως με τη σκληρή δουλειά του, την πηγαία ομορφιά του και τη συγκρότηση της σκέψης του.

Οι άνθρωποι του Βοτανικού Κήπου Κεφαλονιάς αξίζουν τα συγχαρητήριά μας για την ιδέα τους να προσκαλέσουν τον Σταύρο να τραγουδήσει μέσα στον υπέροχο παράδεισο που έχουν δημιουργήσει. Άξιος συγχαρητηρίων και ο Σταύρος που αποδέχτηκε την πρόσκληση και την τίμησε με το παραπάνω. Μέσα σε μία δύσκολη μέρα στην καρδιά του Αυγούστου, με πάρα πολλές παράλληλες και σημαντικές εκδηλώσεις σε όλη την Κεφαλονιά, το άστρο του Σταύρου Νιφοράτου έλαμψε και μας φώτισε όλους μας. Αισθανόμαστε τυχεροί και προνομιούχοι που παρακολουθήσαμε τη συναυλία του.

Το σπουδαίο μουσικό κεφάλαιο του νεαρού συμπατριώτη μας θα ακολουθήσει μία μεγάλη και σημαντική πορεία στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας. Για τούτο είμαστε βέβαιοι. Ήδη ξεχωρίζει η συνεργασία του με τον γνωστό σε όλους Γιάννη Κότσιρα, αλλά και οι καταπληκτικές εμφανίσεις του στην ιδιαίτερη σκηνή του “Σταυρού του Νότου” στην Αθήνα. Από αυτήν τη σκηνή έχουν περάσει ιερές μορφές της ελληνικής μουσικής και ο Σταύρος πήρε τη σκυτάλη!

Ανάμεσα στους τυχερούς θεατές ο Αλέκος Καλαφάτης, που δε χρειάζεται συστάσεις, καθώς και οι σκηνοθέτες Πάνος Βαρδάκος και Μέμη Σπυράτου. Με την κ. Σπυράτου ο Σταύρος έχει συνεργαστεί στενά κατά το παρελθόν και θυμόμαστε πάντα την ξεχωριστή εκδήλωση στην οποία είχαν συμμετάσχει για τον Υπερίωνα, στο Ληξούρι, το Νοέμβριο του 2015. Μπράβο και στους δύο τους για ακόμη μία φορά!

Αυτή η μαγεία δε θέλαμε να τελειώσει αλλά, αλίμονο, όλα τα καλά περνούν γρήγορα! Ο Σταύρος, ωστόσο, ήταν γενναιόδωρος και μας χάρισε μετά την αποφώνηση ακόμη δύο τραγούδια. Το ένα ήταν ένα νέο τραγούδι, με το οποίο ο Σταύρος μας συμβούλευσε να ακούμε την καρδιά, γιατί αυτή ξέρει να λύνει τα άλυτα, όχι μόνο σε ζητήματα αγάπης, αλλά σε όλες τις αποφάσεις της κρίσης μας. Το άλλο ήταν η Πεσσαδιάνα! Ένα παλιό τραγούδι με μία ξεχωριστή ιστορία από πίσω του, που αξίζει να αναζητηθεί, και που ο Σταύρος ερμήνευσε με μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο. Δείτε την αποφώνηση του Σταύρου στο παρακάτω βίντεο:

Αμέσως μετά ο κόσμος ενθουσιασμένος “πολιόρκησε” τον τραγουδιστή, μαζί κι εμείς, για να αποσπάσουμε το αυτόγραφο του 21ου αιώνα, μία σέλφι! Ζητάμε συγγνώμη απ’ τον αγαπητό Σταύρο που μετά από μία μεγάλη συναλία, η οποία προσέγγισε τις τρεις ώρες, τον ταλαιπωρήσαμε λίγο παραπάνω! Ωστόσο, ήταν δυνατή η ανάγκη μας να του εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας για τις υπέροχες ερμηνείες του αλλά και για το γεγονός ότι μας συγκίνησε βαθύτατα. Όχι μόνο με το ταλέντο του, όχι μόνο με τις μουσικές επιλογές του, όχι μόνο με την ψυχή που κατέθεσε αλλά, κυρίως, για το καλλιτεχνικό ήθος, την απλότητα, την ευγένεια και την πλούσια μουσική παιδεία που μας μετέφερε.

Ευχόμαστε στον Σταύρο Νιφοράτο να είναι πάντα χαμογελαστός και ευτυχισμένος στη ζωή του. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους!

Γιάννης Βαρούχας