Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
19 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Καταλήψεων το ανάγνωσμα…

Γράφει ο Πατέρας Ξενοφώντας Ζαρκάδας

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την άποψη των αρθρογράφων τους και όχι κατά ανάγκη του kefaloniastatus.gr

Μπαμπά, που είναι το slipping bag σου; Άφησα το βιβλίο που κρατούσα και κοίταξα με περιέργεια την έφηβη κόρη μου.
-Καλά, τι το θές νεαρά μου; Ρώτησα ενώ φίδια ήδη είχαν αρχίσει να με ζώνουν.
-Θα πάω στην κατάληψη, θα κοιμηθούμε εκεί το βράδυ.

Ένιωσα τις τρίχες στο σβέρκο μου να ορθώνονται, έπνιξα μια κραυγή που είχε αρχίσει να ξεπηδά και ρώτησα γλυκά αν το πιστεύει αυτό που λέει. Η αποφασιστικότητα στο βλέμμα της ήταν η απάντησή μου. Έπραξα ότι θα έκανε κάθε σώφρων γονιός. Φώναξα, ούρλιαξα, απείλησα… Ύστερα άρχισα να μιλάω απλά, λογικά με πειθώ… Είπα όσα μια δεκαετία μετά αντέγραψε από εμένα η κ. Κεραμέως, ο Άδωνης, ο Ευαγγελάτος. Προσπάθησα να δωροδοκήσω.

Στο τέλος, κάνα δίωρο μετά εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών από τη μάνα της – κι αγαπημένη μου πρεσβυτέρα – με απόλυτη αποφασιστικότητα αμπαλάριζα τον υπνόσακο μαζί με μερικά τοστάκια κι απολάμβανα τη νίκη μου. Όχι, τουλάχιστον δεν την πήγα εγώ στην κατάληψη, αυτό το έκανε η μάνα της…

Κατάληψη σχολείου… Ο τρόμος κάθε γονιού. Τρέχω Βικιπαίδια κατάληψη θηλυκό η στρατιωτική ενέργεια με την οποία καταλαμβάνεται ένας τόπος (ύψωμα, οχυρό κ.λπ) η ενέργεια διαμαρτυρίας με την οποία καταλαμβάνεται ένα μέρος (κτίριο ή ανοικτός χώρος) παρανόμως, για να εκφραστεί η δυσαρέσκεια μιας ομάδας για κάποιο θέμα.

Τα παιδιά του λυκείου έκαναν κατάληψη για να ληφθούν νέα μέτρα για την καθαριότητα των χώρων (συνεκδοχικά ο χώρος που έχει καταληφθεί). Τα τηλεοπτικά συνεργεία είχαν στηθεί έξω από την κατάληψη περιμένοντας κάποιον να βγει και να τους δώσει συνέντευξη… Άρα… Κατάληψη Παράνομη πράξη. Τέλος. Τέλος… ή μήπως αρχή;

Όταν αντιμετωπιστεί η σχολική κατάληψη σαν Παράνομη πράξη, με αστυνομία, Διευθυντές που κόβουν λουκέτα και γονείς που ορμάνε σαν μαινόμενοι ταύροι – σ.σ.  γνωρίζουν ότι θα κάνουν μόνο κακό αλλά δίνουν ένα καλοστημένο σόου για τα βλαστάρια τους – τότε η κατάληψη θα αλλάξει επίπεδο. Θα γίνει μαζική. Εμείς οι μεγάλοι πάντα λέμε στα παιδιά ότι κι εμείς κάποτε είμασταν παιδιά, μαθητές, κι εμείς, κι εμείς… Ναι αλλά τώρα γίναμε γρανάζια μιας κοινωνίας Αδικιών, Ατιμωρησίας, Ασυδοσίας των λίγων κι εκλεκτών, Αδιαλλαξίας, Ασυνέπειας, Αφερεγγυότητας, Αποπροσανατολισμού. Ένα τεράστιο Α κεφαλαίο που έχει ως μόνο αντίπαλο το Α των παιδιών.

Ξεχάσαμε ότι ένα παιδί δεν μπορείς να το κοροϊδέψεις – για πολύ- , δεν μπορείς να το χειραγωγήσεις – για πολύ – δεν μπορείς να το υποτιμήσεις – καθόλου. Αυτό μπορείς να το κάνεις σε μερικά χρόνια όταν θα χάσει αυτή του την ιδιότητα. Όταν πλέον θα γίνει κι αυτό ένα δόντι στο γρανάζι που εμείς οι μεγάλοι φροντίζουμε και «λαδώνουμε» και συντηρούμε. Τα παιδιά είναι το πιο υγιή κομμάτι της νοσηρής μας κοινωνίας. Είναι τα παιδιά μας, το κάθε ένα από αυτά κουβαλά την ανασφάλεια του γονιού του που ψάχνει για δουλειά, την αβεβαιότητα , τις φοβίες τους.

Όλα ;;; Όχι, υπάρχουν κι αυτά που έχουν μοίρα προδιαγεγραμμένη, γόνοι οικογενειών που ποτέ δε θα πεινάσουν γιατί έχει φροντίσει ο λαός με την ψήφο του να ταϊσει και τα τρισέγγονά τους. Αυτά ενίοτε είναι οι εξωσχολικοί που βγάζουν απωθημένα που δεν μπορούν να βγάλουν στα… κολλέγιά τους … Γονείς ανύπαρκτοι στη σχολική διαδικασία των παιδιών τους. Ρίξτε μια ματιά στις εκλογές των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων σε σχολεία με 300 μαθητές, άρα τουλάχιστον 500 γονείς, και να έρχονται στις εκλογές,  που γινονται όταν τα βλασταρια τους παίρνουν βαθμούς αρα δεν μπορούν να λείπουν, και παρ’ όλα αυτά να ψηφίζουν οι 20 κι από αυτούς οι οκτώ να είναι συγκεκριμένου κόμματος με γραμμή υπέρ της Νικαράγουας και κάθε Νικαράγουας…

Αυτή η αδιαφορία δε γίνεται αντιληπτή απ’ το παιδί; Δεν θα το οργίσει όταν θα προσπαθήσει ο γονιός να φέρει ενάντια επιχειρήματα χωρίς ποτέ να έχει ενδιαφερθεί για το χώρο που το ίδιο το παιδί περνάει τόσο χρόνο κάθε μέρα; Κι οι εκπαιδευτικοί; Ευνουχισμένοι δημιουργικά από μια ξύλινη «ύλη» που πρέπει να διδαχθεί με κάθε κόστος. Με εχθρό το γονέα που με πρώτη ευκαιρία θέλει να αποδείξει στο παιδί του πόσο νοιάζεται και δε διστάζει να επιτεθεί στον εκπαιδευτικό, μέσα ενημέρωσης με το δάκτυλο στη σκανδάλη, τρομάζουν μην κάνουν κάτι που μπορεί να τους «φωτογραφήσει» κι έτσι από νωρίς μαθαίνουν ότι τα όνειρα πληρώνονται ακριβά. Και απλά… κάνουν τη δουλειά τους…

Φυσικά στους εκπαιδευτικούς πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αγαπήσουν τόσο αυτό που κάνουν, που θα τους αγαπήσουν και τα παιδιά γιατί έτσι είν’ η αγάπη, πάντα στο τέλος κερδίζει.

Το μελανό σημείο των καταλήψεων είναι οι βανδαλισμοί. Η μαχαιριά στην καρδιά και στην τσέπη του καθενός μας. Πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι τα παιδιά διαφυλάσσουν την κατάληψή τους. Μαζεύουν και τα σκουπιδάκια τους. Και μη βιαστείτε να γελάσετε. Σε κάθε κατάληψη γίνεται αυτό αλλά υπάρχει και το μετά. Όταν αποφασιστεί η λήξη κι εκεί ομάδες ανεγκέφαλων χουλιγκάνων, κι ενίοτε εξωσχολικών, διαλύουν τα πάντα. Συνήθως όταν κλείνει η πόρτα και τα παιδιά γυρίζουν σπίτι …Το έχω δει το έργο πολλές φορές… Κι εκεί ΠΟΤΕ μια κυβέρνηση δεν εχω δει να παίρνει ένα μέτρο, μια προφύλαξη…

Δε θέλω να σκεφτώ ότι εξυπηρετεί να δείχνουν μετά την αποχώρηση των παιδιών κι όταν μπαίνουν οι κάμερες την καμένη γη με τους υπολογιστές και τα εργαστήρια διαλυμένα… Όχι , αρνούμαι να το σκεφτώ αυτό…;;; Και τελικά, ας βγει ένα συμπέρασμα. Ένα… Τι θα μπορούσε να γίνει. Και τι να μην γίνει. Ίσως ο σεβασμός. Τα παιδιά είναι πολύ πιο έξυπνα απ’ ό,τι ο κάθε λαοπλανευτής νομίζει. Πιο Αγνά. Δεν θα κάνουν κάτι από δόλο κι αν τα κατηγορήσεις για κομματικά παιγνίδια, τότε απλά τα οργίζεις. Μην το κάνεις. Αν τα κατηγορήσεις ότι τα χειραγωγούν, τα οργίζεις μην το κάνεις. Αν τα απειλήσεις, τα οργίζεις. Μην το κάνεις. Κι αν κάνεις το λάθος και τους φέρεις απέναντι τους το σύμβολο της καταστολής, σ.σ Αστυνομία, τότε έχεις ήδη ηττηθεί… Και τώρα η ιστοριούλα μας…

Κατάληψη στο Λύκειο Κεραμειών. Μια κατάληψη καθαρά παράτυπη, ενάντια στο νόμιμα εκλεγμένο δεκαπενταμελές και για ένα ασήμαντο λόγο. Μια φωτογραφία μαθητή, κάπνισμα που ίσως και να μην έγινε, σχόλιο που ίσως δεν έπρεπε να γίνει σε μέσα κοινωνικής δικτυωσης, εμπλοκή καθηγητών, κάτι πραγματικά ασήμαντο, κάτι που σίγουρα θα μπορούσε να λυθεί γρήγορα, απλά, ανώδυνα. Το γεγονός πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, και κατέληξε σε μια σχεδόν ομόφωνα συμφωνημένη κατάληψη επ αόριστο.

Η αναξιότητά μου, πρόεδρος του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, παρών και φυσικά με μόνο σκεπτικό τη λήξη της κατάληψης. Αλαλούμ από εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές που ήταν έξω, μαθητές ανένδοτοι μέσα… Πώς να προσεγγίσεις κάποιους με κλειστή πόρτα; Οι καθηγητές ανένδοτοι.
-Δε μιλάμε με κλειστές πόρτες και πίσω από κάγκελα, είχαν πεί απ την αρχή.
Απόλυτα σωστό. Και τεχνικά και ηθικά. Γύρισα σπίτι και προσευχήθηκα για μια απάντηση. Η τηλεόραση έπαιζε και η θείτσα στην τηλεόραση έφτιαχνε τυροπιττάκια.

Λίγες ώρες αργότερα έφτασα στο κλειστό σχολείο. Γονείς και καθηγητές απ’ έξω. Δεν άφηναν κανένα να περάσει. Δεν άφησαν ούτε κάποια μέλη του συλλόγου γονέων, αιώνιους επαναστάτες που είχαν περάσει με μηνύματα στήριξης. Παρκάρισα έξω απ’ την πύλη. Τα παιδιά βλοσυροί φρουροί μέσα. Ο Πανούλης, ο πρόεδρος, μου είπε ευγενικά ότι δεν επιτρέπουν την είσοδο σε κανένα. Τα παιδιά τα αγαπάω και τα σέβομαι και το ίδιο εκλαμβάνω κι από αυτά. Είχαν αντιληφθεί ότι απλά ΔΕΝ ΤΑ ΥΠΟΤΙΜΑΩ. Δεν είμαι φιλαράκος, είμαι όμως αυτός που θα μιλήσουν ΙΣΟΤΙΜΑ.

-Σε μένα θα ανοίξετε παιδιά τους είπα, έχω μυστικό όπλο, χαμογέλασα, άνοιξα την πόρτα του πορτ-μπαγάζ και σήκωσα ένα από τα φρεσκοψημένα ταψιά με τυροπιττάκια, σπανακοπιττάκια, λουκανοπιτάκια που άχνιζαν ακόμα. Εγινε το αδιαχώρητο!!!

Για πότε άνοιξαν τα λουκέτα, για πότε μαζεύτηκαν τα παιδιά στην αίθουσα εκδηλώσεων… Το τράβηξα λίγο. Τους είπα να κάνουμε προσευχή πριν φάμε. Κάναμε. Ίσως η μοναδική κατάληψη με προσευχή. Μιλήσαμε. Το πρόβλημά τους ΕΝΑ και μεγάλο.
-Μας Υποτιμάν πάτερ, μου είπαν. Αλλιώς μας τα λέν τη μια κι αλλιώς την άλλη. Θέλουμε να είστε παρών σε μια κουβέντα με τους καθηγητές, μου ζήτησαν. Θέλουμε να συντονίζετε εσείς την κουβέντα. Δέχτηκα με χαρά. Το ανακοίνωσαν έξω στους καθηγητές και στους γονείς. Η συνάντηση την επόμενη μέρα.

Την επόμενη το πρωϊ γονείς, καθηγητές, παιδιά έξω και πολλά παιδιά μέσα.
-Εγω δε δέχομαι να μιλήσω με τα παιδιά παρουσία ενός… παπά… είπε χμ, λίγο απαξιωτικά ένας εκπαιδευτικός. Συγκεκριμένα η κ. Σώκκου. Ο συγκεκριμένος, ένας υπέροχος εκπαιδευτικός κι άνθρωπος είχε κατηγορηθεί κάποτε αδίκως και τα παιδιά θέλανε να κάνουνε κατάληψη συμπαράστασης. Τον αγαπούσαν τα παιδιά παρόλο που, σαν την κ. Σωκκου της εποχής μας, ήταν τσιγκούναρος στους βαθμούς. Είσαι άριστος Κωνσταντίνε, έλεγε, και σου αξιζει το 19 του Θεού – γιατί 20 δεν παιρνει ούτε ο Θεός , κι οι Θεοί κάνουν λάθη – αλλά το 18 και το 17 είναι το δικό μου άριστα γι’ αυτό ΜΠΡΑΒΟ σου βάζω 16!!! Τώρα ο ίδιος εκπαιδευτικός ήταν αρνητικός.

Εντάξει του λέω, αν είστε διατεθειμένος να χρεωθείτε την αποτυχία και την συνέχιση της καταλήψεως αγαπητέ, άλλωστε πρόεδρος του Συλλόγου είμαι, με αυτή την ιδιότητα είμαι εδώ. Μπήκαμε μέσα. Το ξανατράβηξα. Κάναμε προσευχή… Η Συζήτηση ήταν υπέροχη και μας έκανε ΌΛΟΥΣ σοφότερους. Τελικά… μήπως απλά χρειαζόταν λιγουλάκι…Θεός;;;

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ