Ευτυχώς η πλατφόρμα έφτιαξε!
Μετά το φιάσκο της πρώτης μέρας, τα καταφέραμε τις επόμενες να συνδεθούμε στις ψηφιακές τάξεις και να… βλεπόμαστε! Α! τι ωραία! Γιατί μάθημα δεν γίνεται, μετά λύπης μου κυρία Υπουργέ! Τα μικρά μας τα παιδάκια όσο κι αν έχουν την όρεξη και την προσδοκία να συμμετέχουν δεν έχουν εκπαιδευτεί σ’ αυτό τον τρόπο διδασκαλίας, γιατί αυτό δεν είναι σχολείο.
Επίσης ούτε οι εκπαιδευτικοί μας έχουν εκπαιδευτεί στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, ούτε καν στα τεχνολογικά εργαλεία ως υποστηρικτικά στο διδακτικό τους έργο. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι γνωρίζει μέσα από την δική του προσωπική αναζήτηση και αυτομόρφωση. Δεν υπάρχει κανένα κεντρικό σχέδιο επιμόρφωσης ή έστω “χείρα βοηθείας” για τους εκπαιδευτικούς μας ούτε στην προηγούμενη καραντίνα, ούτε και τώρα. Κι αν υπάρχουν υγειονομικοί με σημάδια από τις μάσκες στο πρόσωπό τους, σας βεβαιώνω ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί με σημάδια σύγχυσης στο μυαλό τους που έχουν χάσει τον ύπνο τους και έχουν ψυχολογικά προβλήματα για το πώς θα οργανώσουν τα διαδικτυακά μαθήματα – κάτι ολότελα νέο γι’ αυτούς.
Να αναφερθώ και στους γονείς που όπως και να το κάνουμε “δεν το έχουν όλοι με την τεχνολογία”, δεν γνωρίζουν αρκετά για να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους σ’ αυτά τα φαινομενικά απλά βήματα. Επίσης έχουν προβλήματα και με τον εξοπλισμό. Δεν έχουν τόσα μηχανήματα όσα και τα παιδιά τους για να παρακολουθούν όλα την ίδια ώρα. Το πρόγραμμα της σύγχρονης εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης εμφανίστηκε εντελώς ξαφνικά και ήταν απροετοίμαστοι. Αλλά ακόμα κι αν έχουν κινητά ή τάμπλετ των παιδιών τους δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστική δουλειά, αν δεν είναι κάποιων τεχνικών προδιαγραφών και αν τα παιδιά δεν μπορούν να έχουν κάποια διάδραση με τα μηχανήματα, δηλαδή να τα χρησιμοποιούν περισσότερο από το να παρακολουθούν την τηλεδιάσκεψη. Το μάθημα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ακαδημαϊκή διάλεξη.
Βρεθήκαμε λοιπόν σ’ αυτή τη δύσκολη υγειονονομικά εποχή και βρήκατε μια λύση ανάγκης, για ν’ απασχολήσουμε τα παιδιά και να δώσουμε την εντύπωση της “κανονικότητας”.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό δεν είναι μάθημα. Αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις που προανέφερα θα ήταν ένα καλό υποκατάστατο του σχολείου, αυτό που λέμε, εκπαίδευση εξ’ αποστάσεως.
Η κυρία Υπουργός είπε ότι επιμορφώθηκαν εκπαιδευτικοί και μοιράστηκαν τάμπλετ. Ίσως κάποιοι κάπου, στην Κεφαλονιά πάντως όχι. Μερικά τάμπλετ πήραμε πέρυσι – δωρεά μιας εταιρείας – αλλά δεν φτάνουν για φέτος που κάνουν μάθημα όλα τα παιδιά την ίδια ώρα.
Είναι κρίμα! Γιατί υπάρχουν και τα χρήματα και οι δομές! Λείπει η οργάνωση και η ευελιξία να παρθούν αποφάσεις, να κάνει κάποιος κάτι δημιουργικό. Βράζουνε στο ίδιο ζουμί 20 χρόνια και δεν το αλλάζουνε για να μην χάσουνε “τη νοστιμάδα”.
Με λίγα λόγια αυτοί που αποφασίζουν για μας δεν έχουνε ΟΡΑΜΑ!
Επιφανειακές ενέργειες εντυπωσιασμού, περιγραφές με το κατάλληλο λεξιλόγιο νέας κοπής εκδημοκρατισμού και από κάτω λειψά θεμέλια στήριξης.
Ευτυχώς που υπάρχουν εκπαιδευτικοί που έχουν όραμα και δίνουν χρώμα και άρωμα στα λειψά σχέδιά σας! Αφανείς ήρωες που σηκώνουν το βάρος της ευθύνης τους και ζωγραφίζουν στα μυαλά των παιδιών.
Θα μπορούσε όμως να ήταν περισσότεροι με τη στήριξη της μανούλας Πατρίδας!
Αγάντα συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και γονείς να μορφώσουμε τα ελληνόπουλα ν’ αλλάξουνε τον κόσμο!
