Στην Ελλάδα το 2013, η ανεργία κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό  στην πρόσφατη ιστορία της και η απασχόληση το χαμηλότερο, αντίστοιχα.

Την περίοδο 2015-19 σημειώνεται σταδιακή σταθερή της απασχόλησης και μείωση της ανεργίας, ως απόρροια ευρύτερων πολιτικών που διαμόρφωσαν συνθήκες ανάκαμψης της οικονομίας. Την περίοδο 2019-20 η θετική αυτή τάση ανατρέπεται με την απασχόληση να υποχωρεί και τα εισοδήματα από την εργασία να συρρικνώνονται.

Οι εξελίξεις, λοιπόν, στην απασχόληση την περίοδο αυτή, στην οποία συμπίπτουν αφενός η πανδημία αφετέρου μια σειρά πολιτικών της νέας διακυβέρνησης, είναι εξαιρετικά ανησυχητικές, με κίνδυνο, εάν δεν υπάρξει προσέγγιση προστασίας εκείνων τουλάχιστον των κλάδων που θα μπορούσαν να συμβάλλουν τόσο στην ταχύτερη ανάκαμψη της οικονομίας όσο και στην αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος (κλάδοι υψηλής και μέσης προς υψηλή τεχνολογικής εξειδίκευσης και υψηλής έντασης δεξιοτήτων), να βρισκόμαστε προ του εγκλωβισμού της οικονομίας σε έναν νέο φαύλο κύκλο.

* Ανάλυση του
Άγγελου Ευστράτογλου, Οικονομολόγου της Εργασίας