Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία. Μετά φοβηθήκαμε πολύ. Κατόπιν απηυδήσαμε από την κλεισούρα. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;
Όταν τα μέτρα της καραντίνας άρχισαν να χαλαρώνουν, βγήκαμε από τα σπίτια μας δειλά δειλά. Χαιρετήσαμε ο ένας τον άλλο αμήχανα. Ακόμη ήμασταν μουδιασμένοι, αλλά χαρούμενοι, που επιτέλους μπορούσαμε, με συγκρατημένη αισιοδοξία, να αναπνεύσουμε λίγο αέρα ελευθερίας. Η κατάσταση, τουλάχιστον στο νησί μας,(οι μεγάλες πόλεις είναι μία άλλη ιστορία) εξομαλύνθηκε αρκετά γρήγορα. Νιώσαμε ασφαλείς, επειδή γύρω γύρω έχει νεράκι και προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε στις ζωές μας. Εκείνη την στιγμή είναι που αντιμετωπίσαμε την μεγαλύτερη από όλες τις δυσκολίες : η ζωή μας δεν ήταν στη θέση της!
Ένα μέρος της προσπάθειάς μας ήταν να αναλύσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, τι ήταν αυτό που συνέβη και γιατί συνέβη. Οι θεωρίες συνωμοσίας θέριεψαν και μας κατέκλεισαν. Όλοι έχουμε κάποιο γνωστό που «ξέρει», αυτό που έγινε όμως ήταν τρομακτικό, τώρα «ήξεραν» όλοι. Άνθρωποι σοβαροί και ορθολογιστές ανέπτυσσαν με ευκολία και γλαφυρές λεπτομέρειες απόψεις που οριακά δεν ενέπλεκαν εξωγήινους στα αίτια της πανδημίας. Τι είχαν πάθει, τέλος πάντων, οι μέχρι πρότινος ορθολογιστές φίλοι μας; Δύσκολο να πούμε με ακρίβεια, είχαν φοβηθεί, είχαν απομονωθεί καιρό, είχαν βιώσει έντονα ψυχολογικά αδιέξοδα; Ένα είναι σίγουρο, για πάρα πολύ κόσμο ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσει την κατάσταση ρεαλιστικά. Είναι εύκολο να διαβάζεις αναφορές για τις επιδημίες τον μεσαίωνα ή κατά την αρχαιότητα και να βλέπεις στατιστικές για τις δημογραφικές ή οικονομικές αλλαγές. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να ζεις την περίοδο όλων των παραπάνω.Tο υποθέταμε, τώρα το γνωρίζουμε εμπειρικά.
Αφού κάναμε αρκετές φορές πάνω κάτω τη γέφυρα, με καφέδες και μπύρες στα χέρια, σα να ψάχνουμε κάτι όλοι μαζί και δεν μπορούμε να το βρούμε, θυμηθήκαμε (θέλοντας και μη), ότι έρχεται καλοκαίρι. Το καλοκαίρι ερχόταν και η ζέστη που έχει αυτές τις μέρες το επιβεβαιώνει. Αυτό που έλειπε ήταν οι τουρίστες, μαζί με τους τουρίστες έλειπαν και οι δουλειές πολλών, πάρα πολλών από εμάς (για αυτό είναι πιο μαυρισμένοι από ποτέ οι Κεφαλονίτες!). Το αν είναι ή δεν είναι σωστό να έρθουν τουρίστες φέτος αποτελεί μια μεγάλη συζήτηση, η οποία δεν ενδιαφέρει το παρόν άρθρο. Κυρίως γιατί, ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει ο καθένας μας, η πραγματικότητα είναι ότι η φετινή τουριστική σεζόν χάθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Μπορεί λοιπόν οι προαναφερθείσες θεωρίες συνωμοσίας σταδιακά να κόπασαν, ώσπου να ξεχαστούν εντελώς, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα όμως αναμένεται να γιγαντωθούν το επόμενο διάστημα.
Αυτό που στέκει μπροστά μας απειλητικό, κάνει τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις να φαντάζουν με ειδυλλιακή περίοδο στη ζωή μας. Πρέπει ωστόσο να αντέξουμε. Δεν είναι επιτρεπτό να μείνει κανείς πίσω. Σε ένα πρόβλημα που αφορά ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, δεν μπορούν οι απαντήσεις που θα δοθούν το επόμενο διάστημα να είναι ατομικές. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, μπορούμε να το κάνουμε μόνο συλλογικά. Η αλληλεγγύη αποτελεί μια καλή αρχή, αλλά δεν είναι αρκετή. Η διάθεσή μας να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε ο χειμώνας που έρχεται να μην είναι ο εφιάλτης που φοβόμαστε, είναι που θα κρίνει τι μέλλει γενέσθαι με τις ζωές μας. Άλλωστε, δεν είναι θέμα επιλογής. Τώρα μας έτυχε να ζήσουμε και οφείλουμε να ζήσουμε όσο καλύτερα γίνεται.
