Καιρό τώρα οι προβληματισμοί πάνε κι έρχονται στο μυαλό μου. Αναρωτιέμαι ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος. Ποιό είναι το δίκαιο και ποιό είναι το άδικο. Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ενοχλεί τον Έλληνα πολίτη, τι είναι αυτό που τον απομακρύνει απ’ τη χώρα που ζει. Τι είναι αυτό που μας κάνει να λοιδορούμε το ίδιο μας το κράτος.

Προσπαθώ να τα βλέπω όλα μ’ επιείκεια, ν’ αντιμετωπίζω την καθημερινότητα με στωικότητα.

Να μιλήσω για το περί δικαίου αίσθημα; Τι ακριβώς να πω; Πως οι παιδόφιλοι, οι παιδεραστές είναι στα σπίτια τους και κοιμούνται ήσυχοι; Πως στην Ελλάδα του μοντέρνου προτύπου, το κράτος αρνείται να σκεφτεί πόσοι απ’ αυτούς αξίζει να ζουν ανάμεσά μας, αντί χημικά ευνούχοι ή χειρότερα, στην ηλεκτρική καρέκλα; Μα θέλετε να μοιάζετε σε άλλες χώρες!

Να μιλήσω για τους ανθρώπους που από ανέχεια, μπορεί να χρωστούν το ρεύμα και τους το κόβουν, στη χώρα του φωτός; Τι; Δεν σας το έχουν κόψει ποτέ; Εμένα, ναι! Αλλά δεν ντρέπομαι για αυτό! Εσείς πρέπει να ντρέπεστε. Βλέπετε δεν γύριζα απ’ τα μπουζούκια σαν το βρήκα κομμένο. Γύριζα από τα ψώνια του μάρκετ. Μ’ αυτά που θα έβαζα στο ψυγείο, αν είχα ρεύμα. Δύσκολα «ποστάρεις» ανεμογεννήτριες στην ηλιόλουστη Ελλάδα!

Να μιλήσω για την απονομή της δικαιοσύνης, που περιμένοντας μία απόφαση μπορεί να περάσουν μήνες, επειδή δεν λύσατε ποτέ διοικητικά και θεσμικά τα της Θέμιδος; Ναι, αλλά εγώ δεν σας φταίω τίποτα!

Να μιλήσω για την μήνυση που ευνοεί τον πλούσιο και όχι το φτωχό ή μήπως δεν το μάθατε; Προτού την υποβάλλεις, οφείλεις να πληρώσεις 100€. Φαντάζομαι δεν το γνωρίζατε. Πέρασε στα ψιλά γράμματα το νομοσχέδιο…

Βέβαια, φτωχέ μου Έλληνα και δίκιο να έχεις, δεν θα το βρεις, γιατί η τσέπη σου θα έχει μεγαλύτερη ανάγκη για το γάλα και το ψωμί των παιδιών σου. Έχεις χρήματα; Κερδίζεις τα πάντα. Δεν έχεις χρήματα; Είσαι το πρόβατο για τη σφαγή.

Μα εμείς  ασχολούμαστε με τους γάμους των ομοφύλων στην Ελλάδα. Όπως και να το κάνουμε, έχουν και αυτοί τα δίκια τους. Όχι, ρε φίλε. Δεν με νοιάζει τι κάνεις σπίτι σου ή στο κρεβάτι σου. Δεν μου καίγεται καρφί. Με νοιάζει όμως, που θέλεις να λεγόμαστε όλοι γονέας 1 και γονέας 2. Με νοιάζει που θέλω να ακούω τη λέξη μαμά και μπαμπάς. Με νοιάζει που μια ολόκληρη χώρα ασχολείται μόνο μ’ εσάς. Κάποιοι αισθάνονται ότι ξαφνικά ήρθε η πρόοδος στην Ελλάδα, ότι ο νόμος περί ομόφυλων είναι η επιτομή της προόδου στην Ελλάδα και όχι η επίτευξη ασφάλειας των συγκοινωνιών και δη των σιδηροδρόμων…

Πείτε μου, τι άλλο θέλετε να πιστέψετε πως είναι φυσιολογικό σ’ αυτή τη χώρα; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι έντιμο σε μία χώρα με κράτος δικαίου;

Να θυμηθώ πως αν έχεις βύσμα, αφήνεις ανθρώπους που δεν γουστάρεις στη φυλακή, αφήνοντας εκτός τους ημέτερους ομοϊδεάτες. Μα ξέρετε, η συνείδηση είναι πολύτιμη. Ή την έχεις ή δεν την έχεις.

Να μιλήσω για την παιδοφιλία; Για την παιδεραστία; Γι’ αυτούς που σκοτώνουν τα παιδιά τους; Γι’ αυτούς που βιάζουν τα παιδιά τους; Η θανατική ποινή στην Ελλάδα δεν θα υπάρξει ποτέ.

Α το άλλο σίγουρα δεν το μάθατε; Πέρασε στα ψιλά. Στα νοσοκομεία οσονούπω θα πρέπει να πληρώνετε πάλι! 1-3€ για εξέταση… Σιγά τώρα,  πλούσιοι συμπολίτες μου! Έχετε τη δυνατότητα να βρεθείτε στα καλύτερα νοσοκομεία και μπράβο σας. Λεφτά σας είναι ό,τι θέλετε τα κάνετε. Για το κράτος μιλάω εγώ. Όχι για εσάς!

Αναρωτιέμαι τι θέλουμε.

Να καιγόμαστε; Δεν θέλουμε!

Να πνιγόμαστε; Δεν θέλουμε!

Να κινδυνεύουμε εν αγνοία μας; Δεν θέλουμε!

Έλα διακοπές όμως στην Ελλάδα και γίνε πρόεδρος κόμματος!

Κι αφού γίνεις, δέξου να παρακολουθούν τις συνομιλίες σου.

Κι όμως υπάρχει λύση! Βάλτε τα πλυντήρια δίπλα απ’ τις τηλεοράσεις!Είναι ο τέλειος συνδυασμός. Ναι, κράτος μου. Βρίσκεσαι σε παρακμή.

Μην σε κουράζω άλλο. Μα αν θέλω να περιγράψω την ζωή κάποιων από εμάς σ’ αυτή τη χώρα, μία είναι η φράση:

«Ζούμε που ζούμε από θαύμα, ας κρατήσουμε τουλάχιστον την πίστη μέσα μας».

Τώρα θα μου πείτε… είναι όμορφα όλα αυτά τα παραμύθια περί νόμων, πολιτισμού, δικαιωμάτων, ελευθεριών, ηθικής, ειρήνης κτλ,  αλλά δεν αρκούν για ν’ αποκοιμίσουν τον homo sapiens μέσα μας.

Όταν αγριεύει ο πίθηκος, πίσω από το ιλουστρασιόν περίβλημα του, μετατρέπεται στο πιο φονικό πλάσμα αυτού του κόσμου. Γιατί πάντα το διακύβευμα ήταν ο χώρος μας και ο χώρος σας…

Να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το ψωμί!

Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Λογοτέχνιδα
Αρθρογράφος