“Απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας”
Σωκράτης.
Όχι εκείνος ο αρχαίος,
ο καταστροφέας της ελληνικότητας,
αλλά ο Μάλαμας, ο Σωκράτης
της ψυχής μας…
Σωκράτη τι ξέρεις για τις καλές τις γλώσσες;
Το Πάσχα πλησιάζει βαριεστημένο
και κουρασμένο απ’τον ατέλειωτο χειμώνα
η Εφούλα, η Θώδη ξεσκονίζει
νωχελικά, γεμάτη νοσταλγία τα δερμάτινα με τα στρας…
παρήγγειλε το αρνί απ’τα Σάλωνα – εκεί δε είναι που σφάζουν τα αρνιά ή και αλλού;
παρήγγειλε τη σούβλα απ’τα Τρίκαλα – εκεί δεν είναι οι μάστορες του σουβλίσματος ή και αλλού;
Θα κατέβεις Εφούλα στους δρόμους
με τον οβελία στους ώμους;
Αχ! τι ένδοξες εποχές…
Τι λένε οι καλές οι γλώσσες;
Έρρωσο Ισκαντέρ
Δαίμονα της Ανατολής
Λιοντάρι της Νότιας Μακεδονίας
Γιατί έκαψες την Περσέπολη
Βρε αθεόφοβε;
Και μη με πεις αναθεωρητή
Θα σου θυμώσω
Και όλα θα τα μαρτυρήσω
και κατά γράμμα στον όμορφο τον Ηφαιστίωνα…
Κάτι ήξεραν οι Λακεδαιμόνιοι
που τόσο λοιδορούσες;
Ένα σαλούν είναι ο κόσμος;
Είμαστε, έστω ανεπίσημα, μια απέραντη Άγρια Δύση;
Τι λένε οι καλές οι γλώσσες;
Εγώ πάντως δίχως τον Λούκυ Λουκ
δεν μπαίνω σε σαλούν
Μόνος; Άντε το πολύ πολύ
μέχρι και το Σπαβέντο
Μέχρι εκεί με παίρνει…
Το ισχυρίζονται ευθαρσώς
και όλες οι καλές οι γλώσσες…
Ενώ η Εφούλα στιλβώνει τα παπουτσάκια της
δίπλα στο παραθύρι ατενίζοντας τα λιβάδια της νοσταλγίας
εμένα με αρμέγει η μνήμη:
Εφούλα, Γέφυρα δεν το λέγανε το πολιτιστικό
το κέντρο που μ’εσυραν τραβώντας με πανταχόθεν;
Αχ! τι ένδοξες εποχές…
κυβέρναγε κάποιος Κώστας;
Η μαριονέτα θα μιλήσει
για δημοκρατία και άλλα τέτοια ιδεώδη
και πιασάρικα στο άντρο της υποκρισίας
στο άντρο της κοινωνικής ασέλγειας;
Έτσι μαθαίνω…
Αχ! Οι καλές οι γλώσσες…
Ναι, Γέφυρα το λέγανε το πολιτιστικό το κέντρο
6 μπουκάλια Dimple για 10 άτομα
κι όλοι μας σπουδαγμένοι… οϊμέ!!
Για να συνεχίζεις κάτι
δεν πρέπει πρώτα να το έχεις αρχίσει;
Ρωτάω σαν αδαής και συμπλεγματικός
που είμαι.
Τι λένε οι καλές οι γλώσσες;
Βέβαια, με είχε προειδοποιήσει
από καιρό ο Νότις που αγαπάς:
Σαν την παπαρούνα μοιάζεις
όλο χρώματα αλλάζεις…
Το μισό του μισού το μισώ…
Το μισώ ή με μισεί;
Παύλο Μελά, άρχοντα μιας Μακεδονίας δίχως σύνορα
ήσουν πολύ όμορφα ρομαντικός
και δεν σου ταίριαζε μια άσχημη
πατρίδα, μάνα πολιτικών κομιτατζήδων…
Ισκαντέρ ιερό κτήνος της Νότιας Μακεδονίας
Καίνε μια πόλη μυθική, βρε αθεόφοβε;
Καίνε μια πόλη ολόκληρη, βρε θεομπαίχτη;
Με την παρότρυνση και τα θερμοβαρικά βλήματα μιας πόρνης;
Βέβαια, η Θαϊς, εταίρα ελληνίδα για τους λογιοτάτους,
Είχε, καθώς λένε, οι καλές οι γλώσσες,
Αχ! Οι καλές οι γλώσσες…
Πολυάριθμα χαρίσματα, είχε η εξαίσια Θαϊς…
Παύλο Μελά,άρχοντα δίχως κάστρο
γιατί δεν τονε θέλουν
πια ούτε οι Σκοπιανοί τον Ισκαντέρ;
μάθανε κάτι ιδιαίτερο και συνταρακτικό
ή μήπως συναρπαστικό
από τις άλλες τις καλές τις γλώσσες;
Κι αν ναι, εμείς γιατί το αγνοούμε;
Ντροπή σου αναθεωρητή
Μειράκιο του πνεύματος
Με την αστεία επιδερμική
Και εγκυκλοπαιδική σου γνώση…
Άντε, φρικτό, γλοιώδες
Και συμπλεγματικό υποκείμενο…
Αυτά μου λένε στον ύπνο μου
οι καλές και ενίοτε
σπουδαγμένες γλώσσες…
Και τότε έρχεται η Εφούλα και με παρηγορεί:
“μην στεναχωριέσαι βρε μπαλαμό, θα καταλάβεις
αν σοβαρευτείς, εξάλλου, είσαι νινί ακόμα
δεν ξέρεις πως φιλούν στα χείλη και το στόμα”
Διαδίδουν, οι καλές οι γλώσσες,
Πως προσεγγίζω τάχιστα
Τον αγαπημένο μου Ματθαίο Γιωσαφάτ
Δεν την γλυτώνω
Όλα αυτά στον ύπνο μου
Αχ! Νότις – Νότις ( όπως Μπάντεν Μπάντεν ή μήπως Μπάιντεν,
Λες να οδεύω προς τα κει, Θεός φυλάξει)
Αχ! Νότις – Νότις το υποσυνείδητο…
Η μαριονέτα θα μιλήσει
στο άντρο της υποκρισίας
για ηθικές
και άλλες ευρωπαϊκές αξίες;
Θα ξεράσω…
Αχ! Εκείνες οι τσικνοπέμπτες στα σχολεία
της εκπαίδευσης του συστήματος
με την Εφούλα στη διαπασών
και τους μαθητές των balkan college
με σουβλάκι και μπυρίτσα
αυτή είναι η αληθινή εκπαίδευση
βρε κουτόφραγκοι…
Εφούλα, είχε γεννηθεί τότε ο Αλέξης;
Μήπως δεν έφαγε τον αρμόζοντα αριθμό σουβλακίων;
μήπως δεν ήπιε τον δέοντα αριθμό κουτάκια ζύθου;
Les vre paliopedo;
Προς τι οι λατινικοί χαρακτήρες;
Έτσι θα γράφουμε οσονούπω βρε κουτό…
Αχ! Αμστελίνη, πόσες γενιές μέθυσες
με τις ευγενικές σου ψευδαισθήσεις;
Για νόμους δημοκρατικούς
και για παρασημοφορήσεις;
θα μιλήσει η μαριονέτα;
Έτσι λένε οι καλές οι γλώσσες
Έχει κάνει τέτοιες πολλές
Και πολλά βραβεία έχει δώσει
Η Άντζελα γιατί δεν έλαβε ποτέ ένα τουλάχιστον βραβείο;
Σίγουρα κάτι ήξεραν οι Λακεδαιμόνιοι.
και άστα τώρα αυτά Κωνσταντίνε Καβάφη
με την περιλάλητη εκστρατεία
και την παιδεία, ποια παιδεία, πήγαμε
ως την Βακτριανή, τα θέλεις και τα λές αυτά;
Και μη με πεις αναθεωρητή
θα σου θυμώσω…
Κι όταν μουλώνω γίνομαι γελοίος
Και δε θέλω…
“Όσο το Πάσχα προχωρά σε συλλογίζομαι
είσαι με άλλον στο χωριό και γω βουρλίζομαι
και τώρα θες να πιάσεις με τον άλλο
και να τσουγκρίσετε τ’αυγά σας τα βαμμένα
με συνταγή που πήρε από μένα
και δεν αξίζει στ’όνομά μου
μια πετσούλα αρνί για μένα”
Αχ! Λαίδη, ασύγκριτη ιέρεια της πίστας
καμάρι της πολιτιστικής
επανάστασης του Γιαννόπουλου
θα χάσουμε την εξουσία
για ένα κωλόσπιτο στην Εκάλη;
Να’τανε τουλάχιστον ένα άλλο χρώμα… άκου ροζ…
αισθητική σοσιαλιστική είναι αυτή;
ή μήπως αισθητική κινάλ;
Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί;
Μου το’χε πει ο Νότις που αγαπάς:
Παπαρούνα θα σε σκορπίσει το ψέμα
Όσο για μένα, με μισείς και το φωνάζεις
Όχι μόνο με το βλέμμα…
Αχ! Οι καλές οι γλώσσες
Πως ξέρουν να ελίσσονται
Κυκλοφορεί ένα χέλι στο αίμα τους
Στα σίγουρα…
Ισκαντέρ ιερέ βάρβαρε της Νότιας Μακεδονίας
Πως σκότωσες τον Κλείτο, βρε απερίγραπτε
που σε έσωσε στην μάχη;
Μεθυσμένος λένε οι καλές οι γλώσσες
Οι αναθεωρητικές
Ήσουν ποτέ ξεμέθυστος;
Τον σκότωσες με διάλογο
Τον έσφαξες με δημοκρατικές διαδικασίες
Πως αλλιώς θα πηγαίναμε την παιδεία
ως την Βακτριανή;
Έτσι του ταίριαζε του άτιμου.
Άκου να βγάλει γλώσσα ο κρετίνος.
Βρε Κουστουρίτσα αγόρι μου
πόσο άλλο ακόμα undergraund;
Θα πάρω το τάμπλετ μου
Και θ’ανεβώ στη Βίγλα
Και μια βδομάδα θα βλέπω Ακίρα Κουροσάβα
μήπως ανακαλύψω τίποτα
πίσω απ’την κουρτίνα…
Πόσα ξέρουν οι άτιμες οι κουρτίνες…
Πως θα φορτίζω το τάμπλετ μου;
Μα απ’τ’αστέρια
Και πως θα παίρνω ίντερνετ;
Μα απ’τα δεδομένα των κεράτων
των άγριων γιδών…
Άλλωστε μου ταιριάζει η ψυχολογία
της άγριας γίδας, τσινάει κι αυτή όπως κι εγώ…
Κατάλαβες Ματθαίε Γιωσαφάτ
Σου’ρχομαι
Σου’ρχομαι, το διαλαλούν άλλωστε
Και οι καλές οι γλώσσες
κι ενίοτε κι οι σπουδαγμένες…
Τι θέλω εγώ, μωρέ, ένας Λακεδαιμόνιος
στην Αγορά των Αθηναίων, ε;
Όσο αρμέγω την μνήμη Αστείρευτε Κώστα Βάρναλη
γίνομαι περισσότερο δειλός μοιραίος
κι άβουλος αντάμα και όλο περισσότερο
προσμένω κάποιο θαύμα…
Δεν είμαι ακόμα, Τεράστιε Κώστα Βάρναλη,
ώριμο τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής;
Τι πρέπει να γίνει για να γίνω Μεγάλε Κώστα Βάρναλη;
αχ! οι καλές οι γλώσσες.
Καλησπέρα Ματθαίε θα πεις
μια καλή κουβέντα για μένα, ε;

• Οι Ασυναρτησίες 4,5 & 6 είναι αριστοφανικά ακατάλληλες
  θα διαβαστούν στη γιάφκα…
  η συγκεκριμένη αφιερώνεται στον Σαϊντού
  επειδή πάντα ήμουν ψυχολογικά πρόσφυγας
  και πάντα πνευματικά μετανάστης…