Εικόνα άρθρου: Αγία Πελαγία, Jerry Apostolatos
Γεννιέσαι, γίνεσαι παιδί, έφηβος, μεγαλώνεις,
κούνια, καρότσι, περπατάς, τρέχεις, μετά ψηλώνεις.
Μυαλό ξυράφι στο σχολειό, πρώτος και στα μαθήματα,
νά ‘ναι και η σκέψη κοφτερή για της ζωής τα βήματα.
Πως να χωρέσουν όλα αυτά σε λίγες μόνο λέξεις
για ποιά πορεία θα χαράξεις, ποιό δρόμο να διαλέξεις ;
Και μέσα στην ανεμελιά, της ηλικίας τη φούρια,
πρέπει να πήξει το μυαλό, να έρθουν και όλα ούρια.
Είναι της ζωής η ‘Ανοιξη’ η εποχή της νιότης,
που μας καλεί και προκαλεί με το ‘μικρόβιο’ της.
Πως θα ταιριάξουν όλα αυτά, να φτιάξουν σωστό μείγμα,
και έτοιμοι πια νά δώσουμε, της ζωής το πρώτο δείγμα.
Δημοτικό, Γυμνάσιο, παιδικά χρόνια κι εφηβεία,
δεν μας αφήνουν ανέπαφους με γέλια, δάκρυα, ακόμη και με βία.
Σήμερα αναπολώντας ίσως φαντάζουν όλα φυσιολογικά,
μα έχουν αφήσει αποτυπώματα και ίχνη ψυχολογικά.
Έτρεχε τότε η ζωή μας πίσω απ’ τα τέλια, στις λάσπες και το χώμα,
σκηνές που μέχρι σήμερα στον ύπνο βλέπω ακόμα.
Τι διαολιές θα κάνουμε; να κλέψουμε τις μέσπολες τα σύκα και τα ρόδια,
και τους ιδιοκτήτες τους να πιάσουμε κορόιδα !!!.
Στη κοινωνία πάντα υπήρχαν και δυσκολίες οικονομικές,
σε παρασύρει και το ρεύμα που έχουν όλες οι εποχές.
Έτσι έπρεπε να βολευτείς μ’ ένα βρακί, και εκείνο μπαλωμένο,
με τσικλινάρια αδύνατα, κοντό και διπλοφορεμένο.
Απ’ των δασκάλων να ξεφύγουμε τη μέγγενη, την αγριάδα,
το ξύλο και τις προσβολές , να βγούμε στη λιακάδα.
Το πλύσιμο εγκεφάλου και το γνωστό μας τρίπτυχο,
‘Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια’, το μελανό το δίκοχο.
Δειλά και ανώδυνα τα φλερτ, φιλάκια και υποσχέσεις,
παρτάκια μόνο με Βερμούτ και σπάνιες οι σχέσεις.
Ξόρκιζε τότε η κοινωνία μας το sex το προγαμιαίο,
με πάταγο η Χούντα πέφτει, μόλις αχνοφαίνεται το νέο
Και έφτασε κάποτε ο καιρός να γίνουμε ακαδημαϊκοί πολίτες,
φοιτητική ζωή, πανεπιστήμιο, και στο στρατό οπλίτες.
Να ξεφύγουμε τον έλεγχο και των γονιών την εποπτεία,
με φούρια όλα να τα ζήσουμε, επαναστάτες με, ή χωρίς αιτία.
Αποχές και καταλήψεις, πορείες και διαδηλώσεις,
πόλεμος ιδεολογικός , διάβασμα για κατάρτιση,
να μάθεις πως να αμυνθείς, να επιτεθείς, τι πρέπει να δηλώσεις,
να δείξεις ότι είσαι ικανός ακόμη και για επανάσταση !!!.
Χαρακτηρισμένοι στο στρατό, ‘επικίνδυνοι’ κλάσης ‘Βήτα’,
να δέχεσαι τις προσβολές του κάθε ‘Αλφα Μίτα’.
Καψόνια, άσκοπο τρέξιμο και στις πορείες με BAR,
νυχτερινές κοπάνες και ραντεβού στα ύποπτα τα μπαρ.
Αριστερές παρέες και συζητήσεις με του χαφιέ το άγρυπνο βλέμμα,
μα και τραγούδι αντάρτικο στις ταβέρνες κόντρα στο ρεύμα.
Αναφορά στο δεύτερο γραφείο, κλήση για απολογία,
γεμίζει ο φάκελος, έγινε παρεξήγηση, όλα καλά, ζημιά καμμία.
Εδώ οι αντοχές σφυριλατούνται και οι επαφές κρατάνε χρόνια,
με οικογενειακές σχέσεις, κουμπαριές και με φιλία αιώνια.
Είκοσι οκτώ μήνες είναι αυτοί , χρόνος χαμένος ; μα και πείρα,
πολλή κουβέντα για το ισοζύγιο, τι εδωσα – τι πηρα.
Τελειώνοντας και το στρατό, φεύγει το ‘Καλοκαίρι’,
τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, το νιώθεις πρώτο χέρι.
Πόρτες χτυπάς, κλείνουν με πάταγο, σε πιάνει απογοήτευση,
ευχές εισπράττεις και υποσχέσεις, είσαι και στην αντιπολίτευση.
Όλοι περίμεναν την αλλαγή, που δεν ξέρουμε αν ήρθε,
ή μήπως πέρασε, δεν ακούμπησε, και όπως ήρθε παρήλθε ;
Σοσιαλισμος της αρπαχτής, σκυλάδικα και τσάμπα επιδοτήσεις,
γέμισε ο κάμπος με Cayenne, κάποια στιγμή με τόκο θα γυρίσεις.
Φράγκο δεν έχεις να ξυστείς, να φάς ένα κασάτο,
και Πειραιάς – Ομόνοια τό ‘κανες ποδαράτο.
Δεν γίνεται να ζεις μόνο με χαρτζιλίκι,
δεν το αντέχεις τελικά αυτό το ρεζιλίκι.
Τότε αρχίζει η περισυλλογή για τη διαδρομή σου,
καιρός να βάλεις πιά κι’ εσύ νερό μες στο κρασί σου.
Γραβάτα να φορέσεις, κοστούμι και γιλέκο,
να μην ξεμείνεις πίσω, να μην σε πουν ”ΑΛΕΚΟ” …
Και μπαίνοντας στα καλούπια αρχίζει το ‘Φθινόπωρο’,
μαθαίνεις και συμβιβάζεσαι με το βίο τον ‘ταλαίπωρο’.
Ρόμπα, παντόφλες, παντρειά, παιδιά και μια συμβία,
όλα καλά μέχρις εδώ, αρκεί να μην ασκείται βία.
Εξασκείσαι την ιπτάμενη παντόφλα να αποφεύγεις,
και με ‘πλοζόν’ , πριν σπάσει το καθρέφτη να την μαζεύεις.
Ο κόπανος στη πρίζα να δουλεύει συνέχεια στο ρελαντί,
και όταν περνάς από κοντά , στο σβέρκο να στην ρίχνει σβουριχτή !!!.
Μεγάλη όμως είναι η υπερηφάνεια με των παιδιών την γέννηση,
η χαρά της οικογένειας, της κοινωνίας η αναγνώριση.
Αξίζουν κάθε κόπο, προσπάθεια και λατρεία,
είναι το γλυκό μας το βάσανο, δικαιολογούν κάθε θυσία.
Δίπλα τους στη κάθε στιγμή, σχολείο, άθληση, εξετάσεις,
και να είσαι πάντα ενήμερος με της ζωης τις τάσεις.
Να αφήνεις ‘λάσκα τα λουριά’ με μέτρο και συναίνεση,
μόνα τους για να πορευτούν, στην κοινωνία με σύνεση.
Και σαν πίσω θ’ αφήσουμε ‘το Φθινοπωρο του Πατριαρχη’
συνταξιούχοι, αρχίζει η περισυλλογή ταμείο για να κάνουμε.
Πρέπει τώρα μόνα τους να δρουν, να μάθουν και το ”αρχειν”
κι’ εμείς σιγά – σιγά αποσυρόμαστε, τι άλλο πια να κάνουμε ;
Αν όλα γίναν τελικά σωστά, με ζήλο και όπως πρέπει,
θα δείξουν οι πρώτοι τους καρποί που η ζωή τους θα δρέψει.
Και τον ‘Χειμώνα’ που μάς πλησιάζει κι’ εμείς να τον διαβούμε
με ζεστασιά και ικανοποίηση τη προοδο τους να χαρούμε. .
Κύκλους θα κάνει η ζωή και με των παιδιών μας τη πορεία,
κι’ αν είναι φυσιολογική εμας θα μας γεμίζει με ευφορία.
Να’ χουμε την ικανοποίηση πως κάτι σωστό αφήνουμε,
αφού μας είναι αδύνατον νέοι ξανά να γίνουμε.
Γλυκιά προσδοκία θα μας κρατάει για τα επόμενα τα χρόνια,
πότε θα δώσει η Ζωή να δούμε κι’ εμείς εγγόνια.
Τώρα προσμένω εκείνη την στιγμή που μου απομένει μόνο,
να ακούσω παιδικές φωνές να με φωνάζουν ”Νόνο”.
Είναι η εφορία της στιγμής που μου γεννάει η σκέψη
απ’ τις χαρές της κόρης μου, τη προσφατη της στέψη !!!.
Οι ευχές μου θα τους ακολουθούν με προσμονή κι ελπίδα,
και πάντα θα’ ναι η κορούλα μου που χρειάζεται φροντίδα.
Για νά’ μαι όμως σίγουρος την ευλογία θα ζητήσω
του παπα – Ξενοφώντα, και την ευχή του για να τους τις χαρίσω!!!!
Σπαρτιά 17 του Οκτώβρη του 2022
Μίμης Ζαφειράτος
( whilst i am preparing for new duties, i.e.
προετοιμαζόμενος για νέα καθήκοντα ….)
Το kefaloniastatus.gr εύχεται βίο ανθόσπαρτο και ευτυχισμένο στη θυγατέρα του αγαπητού και ταλαντούχου Μίμη Ζαφειράτου!
