Δεν το έχουμε πιστέψει ακόμη και ίσως δεν καταφέρουμε να το πιστέψουμε ποτέ. Ότι η επικοινωνία μας με την Τίνα έχει διακοπεί. Τη γνωρίσαμε ως καθηγήτρια πριν από πολλά χρόνια στο σχολείο. Νέα επιστήμονας τότε, μόλις είχε αποφοιτήσει, και έκανε τα πρώτα βήματα της καριέρας της στο δημόσιο σχολείο. Μπορεί να ήταν άπειρη αλλά οι τάξεις της πάντοτε ισορροπούσαν. Είχε αυτόν τον “τύπο” που έκανε τους μαθητές και τις μαθήτριές της να τη σέβονται και να τη θαυμάζουν. Η τάξη ποτέ δεν την έπαιρνε από κάτω αλλά ούτε χρειαζόταν να γίνει αυστηρή για να την τιθασεύσει. Είχε το χάρισμα της εκπαίδευσης.

Αργότερα τη συναντάμε πλάι στην κεντρική παιδική χαρά, στο φροντιστήριο που ξεκίνησε μαζί με την κυρία Μενάγια στο ισόγειο του κτιρίου που βρίσκεται σήμερα το λογιστικό γραφείο του κ. Μιχαλάτου. Στους Ορίζοντες, όπως το ονόμασαν, δεν πηγαίναμε μόνο για μάθημα. Πέραν των μαθημάτων γινόντουσαν και προβολές εκπαιδευτικών ταινιών, γιορτές και όμορφα πάρτι! Όμορφες στιγμές που μένουν περισσότερο στα μυαλά των παιδιών απ’ τις γραμματικές και τα λεξιλόγια…

Αργότερα οι Ορίζοντες άνοιξαν φτερά και έγιναν ένα αυτόνομο ιδιωτικό σχολείο μάθησης της αγγλικής. Με πρότυπα, υψηλό πήχη, διαδραστικές τάξεις και πάντα με την ψυχή της Τίνας πίσω απ’ όλα. Ένα σχολείο ορόσημο για τη μικρή κοινωνία μας με πανίσχυρο αποτύπωμα.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να ξανασυναντήσουμε την Τίνα. Κάπως αλλιώτικα αυτήν τη φορά, όχι ως Δασκάλα, μα ως φίλη μέσα από κοινές παρέες. Κοινό σημείο αναφοράς το farm out και η Στεφανία Βεργωτή με τον Σταύρο Παποράκη. Σε αυτήν τη μικρή γωνιά της πόλης ζήσαμε μερικές στιγμές επικοινωνίας και συναναστροφής. Πάντα διακριτική, οξυδερκής, φιλική, χαμογελαστή και ουσιαστική. Είχες κάτι να ακούσεις και θετική ενέργεια για να εισπράξεις. Θυμόμαστε ένα μεσημεράκι στα πολύχρωμα τραπεζάκια που καθόμαστε μαζί με το Φίλιππο Θεοφιλάτο, το Φίλιππο που από κοινού μας πόνεσε η εξαιρετικά πρόωρη φυγή του, και του έπιασε τη συζήτηση. Του έδινε Δύναμη και Ιδέες για το αντικείμενό του! “Να φέρεις νέες τεχνικές” του έλεγε, “να κάνεις πάντα τη διαφορά και να ξεχωρίζεις μέσα απ’ τη δουλειά σου“! Είναι απίστευτο το ότι αυτή η παρέα των τριών δεν είναι πια μαζί μας.

Από χθες σύσσωμη η τοπική κοινωνία μας αδυνατεί διαχειριστεί το ακατανόητο νέο. Η πανέμορφη και επιτυχημένη καθηγήτρια μας έβαλε την πιο δύσκολη άσκηση… Όλοι όσοι ήρθαν έστω και για λίγο σε επαφή μαζί της, θα την θυμούνται πάντοτε με αγάπη. Ξεχωριστά ευχόμαστε στα αγόρια της και στον σύζυγό της Δύναμη για να μπορέσουν να αντέξουν το δύσκολο χτύπημα. Είναι πολύ τυχεροί που την είχαν ως μητέρα και ως σύζυγο.

Γιάννης Βαρούχας

Κλείνοντας παραθέτουμε ένα ποίημα της Τίνας το οποίο έγραψε τον Ιούλιο του 2021 με αφορμή τις ευχές των γενεθλίων της.

ΣΤΙΓΜΕΣ

Ριπές που κατακλύζουν τ’ άπειρο
θραύσματα σκορπισμένα στου σύμπαντος
τη μνήμη
στιγμές που δεν αποποιείτ ‘ ο χρόνος,
βαρύτιμες,
ψήγματα ονείρου που δεν αφήνονται
να ξεψυχήσουν άδοξα
κι αλόγιστα σε ουτοπικές θυσίες να προσφερθούν,
στης ύπαρξης σου το πεπερασμένο
με ζέση εφεξής να επιζητάς
κι ακόρεστα να δρέπεις.

P.S Δε μετράω πια τα χρόνια που περνάνε. Μόνο τις όμορφες στιγμές που ζω.