Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
19 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Παράωρα κείμενα | ATHENS ARENA

Δημήτρης Ραυτόπουλος

Το λεωφορείο πλευρίζει τα θλιβερά κράσπεδα του σταθμού. Ταλαιπωρημένος Κηφισός. Αποβιβάζεσαι όπως επιβάλλει η τάξη και, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε – όπως έλεγε μια ψυχή, πόσα να έκρυβε άλλωστε – σιγά σιγά η ηλικία, με σταθερά μικρά βηματάκια. Σαφώς και με τον απαιτούμενο σεβασμό αφού πρόκειται, μετά από λίγα βήματα, να πατήσεις το έδαφος του κλεινού άστεως και που κάπου εκεί γύρω περπάτησε ο θείος Πλάτων και ο «νους», όπως αποκαλούσε τον Αριστοτέλη ο Πλάτων. Έτσι, μ’αυτές τις ανόητες, για τους έξυπνους, σκέψεις πατάς ακροθιγώς σχεδόν τις ρυπαρές πλάκες του σταθμού και επειδή το βλέμμα απωθείται από το βρώμικο γκρίζο σηκώνεις το κεφάλι αναζητώντας λίγο ουρανό και αισθάνεσαι πάραυτα το βάρος του θλιβερού στεγάστρου να πλακώνει πρώτα το βλέμμα και μετά την ψυχή σου. Λείπει το φως και όπου λείπει το φως νομοτελειακά έχει σκοτάδια. Το περιβάλλον ρέπει απ’το φοβιστικό στο επικίνδυνο ενώ παράλληλα οι σκηνές που εκτυλίσσονται αγγίζουν το τραγελαφικό του σουρεαλισμού. Βλέμματα που βάλλουν πανταχόθεν, βλοσυρά και καχύποπτα – η καχυποψία, όπως υποστηρίζει η επιστήμη της ψυχολογίας, είναι μια κοινωνική αρρώστια που τρέφεται από την δυσμορφία των κοινωνικών σχέσεων και οδηγεί σε μια θλιβερή εσωτερική απομόνωση – πολλά δε βλέμματα χαμένα στο κενό, άδεια… μια δόση τρέλας εκπέμπουν τα παραγλωσσικά στοιχεία στις κινήσεις του σώματος… ένας ψυχικός κάματος, μια ψυχική κόπωση. Πάντως, σίγουρα, ένας ψυχικά ραγισμένος κόσμος…

Athens Arena

Σέρνεις βιαστικά τις αποσκευές με την αμηχανία να σε καταλαμβάνει σαν παραισθησιογόνο νέφος. Ο ήχος από τα ροδάκια της βαλίτσας σε παραπέμπουν σε μια ιδιότυπη προσγείωση στις πλάτες μιας κουρασμένης, γερασμένης πόλης γεμάτη από τις ρυτίδες που τις έσκαψαν στην ψυχή ψευδεπίγραφοι πολιτικοί λόγοι σε εκείνες τις ωρυόμενες λαοθάλασσες που κραύγαζαν αλλαγή και αλλαγή και αλλαγή δίχως μπούσουλα και προσανατολισμό. Και τα οσφρίζεσαι πλησιάζοντας τον χώρο που σταβλίζει τ’άλογά της η μοναδική στον πλανήτη κοινωνική φυλή των ταξιτζήδων. Διάφορες ράτσες αυτά: μερσέντες, όπελ, και πολλά ράτσα Παπούα νέα Γουϊνέα. Σε σκανάρει πατόκορφα για να μαντέψει από την γλώσσα του σώματος ποιο είναι το αφήγημά σου κι αφού καταλήξει στα συμπεράσματά του θα σε ρωτήσει με το ανάλογο ύφος που πάει η χάρη σου κι αν πας Εκάλη θα σε διαπομπεύσει μιας και δια παντός… βέβαια έχεις και την εναλλακτική : Γκύζη αδερφέ, Αμφίκλειας, ξέρεις… Τσουτσουβής… Γνωστά; Όχι! Η κοινωνική αυτή φυλή, λαϊκή παλιά, “οξειδώθηκε μες τη νοτιά” των σκληρών συνθηκών της πόλης. Δεν ακούς πια τον νταλκά του Μαργαρίτη, τον ερωτιάρικο τσαμπουκά της Ρίτας Σακελαρίου, ακούς διάφορους υπαλλήλους των επιχειρήσεων πληροφοριών που αυτοχαρακτηρίζονται δημοσιογράφοι και πολύ ξένη μουσική, ούτε καν έντεχνο, πάνε πια οι αδερφοί Κατσιμίχα… παρόλαυτά : έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθη και στην Αχαρνών, τι ζωή περνώ… αχ!

Athens Arena

Αυτά… λες και αφού έχεις σταθεροποιήσει στα υψίπεδα της ρινικής χώρας και πάνω από τη μάσκα το πανάρχαιο γυαλί ηλίου, χάθηκαν ανεπιστρεπτί οι εποχές ρέι μπαν, εγκλιματίζεσαι αργά σταθερά και βασανιστικά στη διάχυτη ομερτά της ασφάλτου και του τσιμέντου… Athens Arena… ας είναι πάμε…

Θα κάνεις μπάνιο, θα φρεσκαριστείς αναλόγως και θα βγεις για να εξασκήσεις το νέο σπορ: οφθαλμοπορνεία στις βιτρίνες… Γνωρίζεις πως δεν θα αγοράσεις, να κορεστεί το βλέμμα: φάτε μάτια ψάρια… Κι όχι πως έχεις ανάγκη, αλλά να βρε παιδί μου για το καλό του σόπινκ θέραπυ – αχ αυτή η βαρβαρική πόσο ταλαιπωρεί την πνευματική μου αισθητική. Έπειτα, κάπως θυμωμένα και εκδικητικά και με μπόλικη δόση εμπάθειας σκέφτεσαι: όχι ρε π….. μου, δεν είμαι καταναλωτικό υποχείριο ούτε “πολιτιστικό” κορόιδο… Ωστόσο, τα πουλ εντ μπιρ, τα χοντος σεντερ, τα ζάρα κ.ο.κ σφίζουν από αποχαυνωμένη νεολαία που προσπαθούν να διασώσουν κάτι από την πνευματική και ψυχική τους υγεία στα πελάγη της ματαιοδοξίας…

Θα μπεις στα αστικά μέσα μαζικής μεταφοράς, στην κυριολεξία μεταφοράς, σα να είσαι ένα τσουβάλι πίτουρα – ελληνιστί κριθάλευρο – σε μια νυσταγμένη νταλίκα στον επαρχιακό Πύργος – Καλαμάτα… εξυπακούεται έχοντας μάτια και χέρια δεκατέσσερα μην κάνουν φτερά φορητό τηλέφωνο και χρήματα. Θα περπατήσεις στα πεζοδρόμια που τρέχουν πάνω στους ανθρώπους… ναι! Όπως τ’ακούς, ενώ ταυτόχρονα παντού θα διαχέεται δυσώδης οσμή από καμένα σκάνδαλα…

Athens Arena

Φλάβιο αμφιθέατρο η Αθήνα. Πολλοί καταβεβλημένοι, ηττημένοι μονομάχοι, εγκλωβισμένοι σε φαύλους κύκλους βίαια αναγκασμένοι να επαναλαμβάνουν καθημερινά στους διάφορους καίσαρες και καισαρίσκους: Ave Caesar morituri te salutant διατηρώντας φρούδες ελπίδες πως δεν θα φτάσουν στο Carthago deleta est…

Athens Arena

Λοιπόν, μετά την πανδημία, μετά το εμβόλιο, μετά το ηθικό βατερλώ που υπέστη η επιστήμη, ανίσχυρη απέναντι στις “αγορές”, τα “απόρυτα συμβόλαια με την φάιζερ της δημοκρατικά εκλεγμένης κομισιόν και της δημοκρατικότερα εκλεγμένης προέδρου της που αρνείται να τα δώσει στη δημοσιότητα – γενικώς η νεοφιλελεύθερη αστική “δημοκρατία” αρνείται το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση, άλλωστε τι σκ… νεοφιλελεύθερη αστική “δημοκρατία” θα ήταν δίχως παρασκήνιο και τζόγο κεκλεισμένων των θυρών – μετά τα εξόφθαλμα μικρά και μεγάλα κοινωνικά εγκλήματα, πίστευε κάποιος ότι η κοινωνία θα έβλεπε με καθαρό βλέμμα, όχι τόσο την πραγματικότητα αλλά τον συνάνθρωπο: θα τον αναζητούσε με θέρμη να τον περιθάλψει στη θαλπωρή της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της ευγένειας, της προσφοράς, στο σπίτι, στο χώρο εργασίες, στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Αντ’αυτού γιγαντώθηκε ο ατομικισμός, θέριεψε ο εγωισμός, υφέρπει η υποκρισία και η καχυποψία. Εντούτοις, συναντάς που και που ανθρώπους διψασμένους για ανθρωπιά που όταν αντιληφθούν το καλό σκίζονται για να κάνουν το καλύτερο. Και εκεί παίρνεις μια βαθιά ψυχολογική ανάσα κι ας ξέρεις πως οι εξαιρέσεις δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όπως και να’χουν τα πράγματα τούτοι οι άνθρωποι κρατούν ζωντανή μέσα σου την ελπίδα και μέσα από την ευγένεια και την προσφορά τους ψυχανεμίζεσαι μια ατσάλινη υπομονή και σου’ ρχεται στο μυαλό εκείνο που είπε ο Νίκος Καζαντζάκης: “Η υπομονή είναι το καλύτερο όπλο άμυνας, αλλά η χειρότερη βόμβα επίθεσης όταν σκάσει…”

Athens Arena

Μια πόλη με ανυπέρβλητες αναφορές η Αθήνα. Θα μπορούσε και έτσι της έπρεπε να είναι η πόλη της οικουμένης με αξεπέραστα οικουμενικά σύμβολα. Πόλη των εννοιών κι όχι των λέξεων τις οποίες καίσαρας και καισαρίσκοι τις παρασημοφόρησαν και επιδέξια τις αποστράτευσαν: δικαιοσύνη, ελευθερία. Πόλη των σταδίων κι όχι των αρενών. Ναι! Η Αθήνα θα μπορούσε να είναι κάλλιστα αυτό που είπε ο Παλαμάς: “Αθήνα διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”. Σήμερα είναι μια πόλη που στρουθοκαμηλίζει είναι πασιφανές πως είναι φοβισμένη. Χώνει το κεφάλι στην καυτή κινούμενη άμμο της ανασφάλειας. Δίχως όραμα και προσανατολισμό σε μια εποχή που χρόνια τώρα κυοφορεί κοινωνικούς και πολιτικούς παγετώνες. Μια εποχή που κοιλοπονά αλλά δεν σπάνε τα νερά και θα της πάρουν το παγόβουνο με με καισαρική τομή σε κάποιο φρικτό Φλάβιο αμφιθέατρο, σε κάποια φρικτή αρένα.

Athens Arena

Έτσι φτάσαμε και στο ΟΠΑΠ Αρένα ή Αγιά Σοφιά – τι προσβολή Θεέ μου – με τον δικέφαλο αετό στα προπύλαια και τα γλοιώδη σεξιστικά υπονοούμενα στις τουαλέτες. Μια αρένα φτιαγμένη στα μέτρα και τα σταθμά της εποχής: panem et circenses (άρτος και θεάματα).

Μέσα στο ταξί έξι τα χαράματα ένας υπάλληλος μιας επιχείρησης πληροφόρησης μας αναγγέλλει ότι το 2025 θα είναι έτοιμο το ΠΑΟ Αρένα με χορηγίες, τρυφίλια και άλλα χόρτα..

Ποιος ξέρει που αλλού θα φυτρώσουν άλλες αρένες; Ποιοι θα διαδραματίσουν τον ρόλο των θηρίων, ποιοι των θηριοδαμαστών; Ποιοι θα είναι οι μονομάχοι; Τους καίσαρες του γνωρίζουμε, όπως και τους καισαρίσκους… να αρνηθείς μην πας στις Αρένες τους.

Athens delenda est?

17η/10ου/22

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ