Φωτογραφία: Δημητρης Μουγκος
” Πληγωμένη Πατρίδα, τα παιδιά στην κερκίδα, είναι η μόνη σου ελπίδα ”
( ”Δεν έχω παιδευτεί αρκετά σε πνευματικό επίπεδο για να
κάνω ποίηση” Λ Ε Ξ – κατά κόσμον Αλέξης Λαναράς )
Δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να αφηγηθώ με λέξεις,
για το φαινόμενο που ακούει στο όνομα Λ Ε Ξ , η Λαναράς Αλέξης.
Ούτε τους στίχους του να αναλύσω, δεν είναι εκεί το θέμα,
και αν προσπαθήσω να εξηγώ θά ‘ναι ατόπημα και ψέμα.
Θα αναφερθώ σε αυτό που εισπράττω με τη δική μου αντίληψη,
χωρίς ‘φόβο και πάθος’ , ούτε και προκατάληψη.
Κάτι καινούργιο αχνοφαίνεται, κάτι ωραίο κινείται,
μήπως αρχίζει σιγά σιγά η νεολαία να αφυπνειται;
Η κάθε του εμφάνιση, κάθε παρέμβαση του
αγγίζει καίρια και ελκύει την νεολαία μαζί του.
Χωρίς φανφάρες η κραυγές, μα με αιχμηρές εκφράσεις,
ζυγίζοντας τις λέξεις του, και κοφτερές τις φράσεις.
Τελευταία τον γνωρίσαμε μα δεν είναι χθεσινός,
μετράει χρόνια διαδρομής σεμνός και ταπεινός.
Εραστής με τη ‘Σαλούγκα’ του και την ‘ατίθαση’ πορεία της,,
και ”οι λάσπες στα παπούτσια του έχουν την ιστορία της”.
Δεμένη με την πόλη του είναι η διαδρομή του,
αυτό του δίνει δύναμη και βγάζει την ψυχή του.
Γέννημα θρέμμα είναι και οργή της γης της Σαλονίκης,
εκεί γεννήθηκε, μεγάλωσε, μα στην κοινωνία ανήκει.
Κλειστός και αντισυμβατικός, δεν δίνει συνεντεύξεις,
μα οι στίχοι του όλο νόημα, λες κάνουν διαλλέξεις.
Οργή και αγανάκτηση βγάζουν, μα και σοφία,
σύγχρονος επαναστάτης με θυμό, άποψη και αιτία.
Έχει το προνόμιο να τον ακούν, νέοι μεσήλικες και γιάπηδες,
γκαρσόνια και ντελιβεράδες, επιστήμονες και κουλτουριάρηδες.
Στα γήπεδα και τις πλατείες, μα και στα αστικά σαλόνια,
στα καφενεία, τα ραδιόφωνα, παζάρια και μπαλκόνια.
Ρομαντικός και ευαίσθητος, μάγκας μα και αντάρτης,
αυθεντικός και ταπεινος είναι του εαυτού του ο χάρτης.
Ρεαλιστής με άποψη, θυμό και με αυτογνωσία,
στους ταπεινούς, στο περιθώριο δίνει φωνή και αξία.
Λέξεις που καίνε, κόβουν και πονάνε σαν κοφτερή λεπίδα,
μα και γεμάτες προοπτική, της νεολαίας ελπίδα.
Ούτε μασάει τα λόγια του, δεν νοιάζεται αν πετύχει,
και όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν είναι οι δικοί του στίχοι.
Γεμίζει όλα τα γήπεδα σε κάθε συναυλία,
χιλιάδες τον ακολουθούν, μαζί κάνουν συνομιλία.
Ο κόσμος ξεσηκώνεται και τραγουδάει με πίστη,
στο τέλος ήσυχα αποσύρονται χωρίς ν’ ανοίξει μύτη.
Σκοπό δεν έχει να προκαλεί, επανάσταση να ξεκινήσει,
μόνο να θέσει τα ερωτήματα και να προβληματίσει.
Να ξεκλειδώσει τις ψυχές, να δούνε φως και ελπίδα,
με την δική του τη ματιά, και με μια νέα γραφίδα.
Το σήμερα αφηγείται, μα κάνει και την πρόσβαση
χωρίς να αποποιείται το παρόν, με του αύριο την σύνδεση.
Το μέλλον να ατενίσουμε με θάρρος και αισιοδοξία,
και στις ζωές μας να δώσουμε προοπτική και αξία.
Οι νέοι που τον ακολουθούν ομνύουν στο όνομά του,
βρήκαν το νέο τους είδωλο, κομμάτι απ’ την καρδιά τους.
Με πίστη τώρα ακολουθούν τον σύγχρονο μεσσία,
με σιγουριά και σύνεση δίνουν την παρουσία.
Είναι μία ακόμη απόδειξη σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε,
μπροστάρης είναι πάντα η νεολαία, της το αναγνωρίζουμε.
Κάθε πρωτοπόρο και ριζοσπαστικό από αυτήν θα ξεκινήσει,
να σπείρει πρώτη το καρπό, για ότι στο μέλλον ανθίσει.
Κάτι σιγοκαίει δίπλα μας , και αν κάποτε ρογγίσει,
θα κάψει όλα στο διάβα του, τίποτα δεν θα αφήσει.
Δεν θέλει η φλογα και πολύ γρήγορα να φουντώσει
ένα αεράκι φτάνει στην αρχή και όλα να τα σαρρώσει.
Σκοπός δεν είναι να σταθούμε σε μία μόνο συναυλία,
ίσως να είναι η αρχή για αφύπνιση, για μια νέα πορεία.
Η νεολαία και ο κόσμος ψάχνουν για ζωή με νέα ποιότητα,
οι αξίες να μας γεμίζουν τη ψυχή και όχι με ποσότητα.
Αυτές πλέον είναι σήμερα της νεολαίας οι τάσεις,
μα κοινωνία και κόμματα κρατάνε αποστάσεις.
Κάποιοι ξορκίζουν απόψεις με οργή, κι’ άλλοι φοβούνται λέξεις,
μήπως είναι ώρα να τις αφουγκραστούν το κόμμα κι’ Αλέξης ;
Η κοινωνίες κοιτούν μπροστά και τρέχοντας θα ψάχνονται,
μα η ζωή θα βάζει τους κανόνες, ούτε οι πολιτικοί ούτε οι ‘Αρχοντες’
Τρέχουν πιό γρήγορα στο μέλλον πάντα βαθιά ανασαίνοντας,
οι υπόλοιποι θα ακολουθούν σέρνοντας και ασθμαίνοντας
Σπαρτιά 9 του Νιόβρη του 2022
Μίμης Ζαφειράτος
( Τώρα και fan των Raper …. μήπως ήρθε η ώρα να βάλω σκουλαρίκι ;
η καλύτερα χαλκά στη μύτη … )
