Μίμης Ζαφειράτος
Ένα ταξίδι είναι η Ζωή που λέει κι’ ο Καβάφης
μέσα στο χρόνο που περνά, κι’ έχεις πολλά να μάθεις.
Τη Σκύλλα και την Χαρυβδη μα και τους Λαιστρυγόνες
με μαεστρία να αποφύγεις, μη σε πλανέψουν κι’ οι Γοργόνες.
Δύο μηνών μες τσι φασκιές ο σεισμός με ταρακούνησε,
νά ‘ τανε η αιτία αυτή που το μυαλό μου κούνησε ;
Για κούνια με ποστιάσανε μωρό σ΄ένα κατζέλο,
νάταν κι’ αυτό που μού ‘ δειξε τα πρέπει και τα θέλω ;
Σε μια παράγκα στην αυλή βάλαμε αποκάτου το κεφάλι μας,
με φόβο μέσα μπήκαμε, στρώσαμε προσκεφάλι μας.
Τα Καλοκαίρια πέρναγαν μαζί τους και οι Χειμώνες
μέχρι να βγούμε απ’ τα χαλέπεδα …. μας φάνηκαν αιώνες.
Εκεί μας βρήκε ο πατέρας μας σαν γύρισε απ’ το πλοίο,
τα δυό μου αδέλφια δεν τον γνώριζαν και τον φωνάζαν Θείο !!!
Και αφού για λίγο ισιώσαμε και πήραμε τα πάνω μας,
νέες συνθήκες και προκλήσεις έρχονταν καταπάνω μας.
Σαν έφηβος πια δεν κρατιέσαι ούτε και συμβιβάζεσαι,
τη θέση σου διεκδικείς πρέπει και να επιβάλλεσαι.
” Μα τση Μπιμπίας είναι εκειός ο γιος που γύρω αλωνίζει ;
άρχισε να ξουρίζεται, σε λίγο θα γαμπρίζει !!! ”
Και στο σκολειό τα πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους
να έχεις αυτοπεποίθηση , μη κάνεις πίσω στις ορέξεις τους.
Δάσκαλοι και καθηγητές μαυρίλα και σκοταδισμός,
να πνίξουν κάθε αντίδραση, ένας ιδιότυπος φασισμός.
Νάτανε μόνο σύμπτωση ; ή και συνωμοσίας της φύσης όλης,
που είδα της ζωής το φως 500 χρόνια ακριβώς από την ‘Αλωση της Πόλης ;
Και τι άλλο θα μπορούσα να υποστηρίζω εκτός από τον Δικέφαλο Αετό ;
παντοτινά πάντα ψηλά θα φτερουγίζει , στο σύμπαν αυτό !!!!
Και στην πορεία της ζωής μεγάλες είναι οι προκλήσεις,
πρέπει να πάρεις θέση , πρέπει να αποφασίσεις,
σε ποιά πλευρά της θα βρεθείς ; της αδράνειας η της πράξης ;
θα βαδίζεις σταθερά μπροστά ; η μήπως να λουφάξεις ;
Για τίποτα δεν δίστασα και ούτε ποτέ μετάνιωσα ,
κι’ αν ξεκινούσα απ’ την αρχή την ιδια ανάγκη θα ενιωθα .
Στην νέα δεκαετία μου αυτήν που αρχίζει από ‘Εφτά’
χρειάζεται ανασύνταξη και όλα να γίνουνε ‘σεπτά’
Και στρίβοντας προς τα στερνά ”τώρα που λήγει το πανηγύρι…” ,
κάνεις τη σούμα, βάζεις ζυγαριά να δείς και που θα γύρει.
Η ερώτηση της κόρης μου με επανέφερε στην πραγματικότητα,
πως πρέπει να αντιμετωπίσω την νέα κανονικότητα.
” Μπαμπά μου πως νιώθεις, πώς αισθάνεσαι τώρα που μεγαλώνεις ; ”
”είμαι γιομάτος μόνο που έχω εσάς, σαν γάλος που φουσκώνει” !!!
”Εσείς είστε η περιουσία μου, όλα τα υπάρχοντά μου,
και περηφάνια, σιγουριά μου δίνεται αφου έχω εσας κοντά μου. ”
Στην σύντροφό μου τέλος μια αναφορά που όλο τον σεβασμό μου έχει ,
” για όσα κοντά μου έχει υποστεί και ακόμα με αντέχει ” …..
Αγόγγυστα, με καρτερία τα πάντα υπομένει,
και πότε θα έρθει η ώρα να με κληρονομήσει περιμένει …
( I am joking …. )
Με αυτά τα ολίγα προς το παρόν, μπορεί και να επανέλθω,
μέχρι να ηρεμήσω από το σοκ και μέχρι να συνέλθω,
πως τα Εβδομήντα καβατζάρισα και είμαι σχεδόν στον Ασσο ,
αφου ποτέ δεν πίστευα ” εγω ο κερατάς πως θα γεράσω ” !!!!
Υπογραφή : ΜΙΖΑ ( Συντομογραφία του Μίμης Ζαφειράτος….)
Σπαρτιά 12 του Αλωνάρη του 2023
(με τις υγείες μου και καλά να πάθω…)
