Εικόνα άρθρου: Jerry Apostolatos (Γεράσιμος Αποστολάτος)
Για μία ακόμη φορά γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Για μία ακόμη φορά, μέσα στη διάρκεια της πανδημίας, τα σχολεία θα ανοίξουν χωρίς καμία σοβαρή προετοιμασία ή «οχύρωση» έναντι της διασποράς του ιού. Για μία ακόμη φορά οι πολιτικές επιλογές επιβάλλονται στις επιστημονικές, με αποτέλεσμα σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κόσμος να βρίσκεται σε αναστάτωση και η κοινωνία σε πλήρη ανασφάλεια…
Πολλοί είναι οι γονείς που αποφάσισαν σήμερα, παρά τις κυβερνητικές αποφάσεις, να μη στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία. Ειδικά μετά το αλαλούμ των τελευταίων ημερών με την εξαφάνιση του μοναδικού «έκτακτου όπλου» που επιστρατεύτηκε-τη διενέργεια του 3ου σελφ τεστ! Πολλοί ήταν οι γονείς που δε βρήκαν σελφ τεστ στα φαρμακεία. Η κυβέρνηση απάντησε ότι τα παιδιά που έμειναν χωρίς τεστ, θα αξιοποιήσουν τα αποθέματα που έχουν οι σχολικές μονάδες το πρωί της 1ης μέρας της επιστροφής τους στο σχολείο… Με λίγα λόγια, τα παιδιά ή οι γονείς που ενδεχομένως να είναι θετικοί στον ιό, θα μεταβούν στις σχολικές μονάδες για να τον μεταδώσουν πρώτα, και στη συνέχεια για να το καταλάβουν αν είναι και οι ίδιοι και να αποχωρήσουν! Άκρον άωτον του παραλόγου…
«Το νόμο στα χέρια τους» φαίνεται να πήραν οι γονείς του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ληξουρίου, οι οποίοι με σχετική ανακοίνωση διακοινώνουν την ανάγκη να μη στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο από τις 10 μέχρι και τις 14 του Γενάρη. Παράλληλα, τόσο η ΕΛΜΕΚΙ όσο και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης των νησιών μας, επισημαίνουν με ανακοινώσεις τους ότι το άνοιγμα των σχολείων γίνεται με τα μέτρα που ήδη υπήρχαν, χωρίς τη λήψη νέων ουσιαστικών δικλείδων ασφαλείας, αφήνοντας απροστάτευτους τους μαθητές, τις οικογένειές τους και την εκπαιδευτική κοινότητα.
Την ίδια ώρα σημειώνεται ρεκόρ, ως προς την εξάπλωση του ιού στο νομό μας με τριψήφιο αριθμό, και ενδεχομένως να μην υπάρχει πλέον κανένας συμπολίτης μας που να μην έχει στο στενό κύκλο των φίλων ή συγγενών του κάποιο κρούσμα.
Η κοινή λογική αδυνατεί να κατανοήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνονται τέτοιου είδους αποφάσεις. Ωστόσο, πρέπει εδώ να είναι ξεκάθαρο ότι, υπάρχει η κοινωνική ανάγκη τα σχολεία μας να είναι ανοικτά.
Σκεφτείτε πόσες θυσίες έχει κάνει η μαθητιώσσα νεολαία τα δύο τελευταία χρόνια στο όνομα της προστασίας του κοινωνικού συνόλου έναντι του κορωναϊού. Τα παιδιά μας έχασαν πολλές απ’ τις δραστηριότητές τους, έχασαν τα γενέθλια και τις γιορτές τους, έχασαν τους χώρους διασκέδασης, έχασαν τις παρέες τους, κρύφτηκαν πίσω από μάσκες με αποτέλεσμα να χάσουν την έκφραση των συναισθημάτων τους και τελικά έχασαν πολλές απ’ τις ελευθερίες τους. Η πρώτη λέξη που συλλάβισαν τα παιδιά της προσχολικής βαθμίδας είναι ο COVID-19!
Πως να είναι άραγε το φλερτ μεταξύ των εφήβων στα χρόνια της πανδημίας; Πως να γίνεται η εξοικείωση μεταξύ των φίλων; Πως ερωτεύονται και εξελίσσουν τις σχέσεις τους οι νέοι άνθρωποι;
Μπορεί να βλέπουμε στις πλατείες και τους δρόμους μερικά από τα νέα παιδιά που αψηφούν τα μέτρα προστασίας και, με το θάρρος ή την απερισκεψία της νιότης, καταπατούν κάθε πρωτόκολλο. Όμως η νιότη ζητάει αθανασία, όπως έγραφε ο Καζαντζάκης, δεν τη βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται και από υπερηφάνεια αρνείται τα πάντα! Η νιότη η λαβωμένη απ’ την αλήθεια… Αυτή τη νιότη χρησιμοποιούν, ανερυθρίαστα, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια για να μεταθέσουν τις τραγικές τους ευθύνες και να εξαπλώσουν τη μαύρη προπαγάνδα τους για την ατομική ευθύνη και τα σχετικά… Λίγη ντροπή, ίσως, δε θα έβλαπτε για την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού που θεωρεί ότι ο ίδιος είναι πάνω από κάθε νόμο κάνοντας ποδηλατάδες εν μέσω lockdown στην Πάρνηθα, κορονογεύματα στην Ικαρία και διακοπές στην Ήπειρο κατά το ζενίθ της πανδημίας!
Όμως είναι και οι νέοι που φοβούνται. Είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας, είτε λόγω περιβάλλοντος. Που είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Που τραγικά περιστατικά δοκιμάζουν τις ψυχές τους. Που φλερτ γι’ αυτούς σημαίνει πληκτρολόγιο, like, follow και tweet! Οι φυσικές ανάγκες δίνουν τη θέση τους σε οδυνηρά υποκατάστατα που τείνουν να γίνουν status quo. Ο διαχωρισμός «εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων» διευρύνει το χάσμα, διχάζει, πολώνει και απομονώνει. Πέρα από κάθε λογική υπάρχει ο άνθρωπος, το συναίσθημα και ο πολιτισμός. Το σωστό και το λάθος κανένας δεν το γνωρίζει. Το τι πονάει όμως και τι όχι, όλοι το αισθανόμαστε…
Στο κάτω-κάτω, τα παιδιά και οι νέοι δεν είναι αυτοί που κινδυνεύουν άμεσα απ’ την πανδημία! Είναι αυτοί όμως που δύο χρόνια τώρα θυσιάζονται, ως άλλες «Ιφιγένειες», για το καλό του υπερκερασμένου ΕΣΥ και των ευάλωτων συμπολιτών μας. Όπως στο μύθο όμως, έτσι και στη ζωή, η θυσία τους δεν είναι απαραίτητη για να προφυλαχθεί το κοινό καλό. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι τα μικρότερα τμήματα ανά τάξη, περισσότερους εκπαιδευτικούς, περισσότερα τεστ που να είναι δωρεάν για όλους και να γίνονται σωστά, κατάργηση της τεράστιας ανοησίας του 50+1 για το κλείσιμο των τμημάτων (που στην ουσία δεν είναι ανοησία αλλά επιταγή των ιδιωτικών σχολαρχείων, που πέρυσι είδαν διαφυγόντα κέρδη στις επιχειρήσεις τους οπότε το απαίτησαν για να μην κλείνουν και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ΑΕ τους το ικανοποίησε) και ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας!
Τελικά ο αγώνας έναντι της πανδημίας διαμορφώνεται σε έναν ταυτόχρονο αγώνα για την υπεράσπιση των ελευθεριών, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Διότι η πανδημία, αργά ή γρήγορα, θα υποχωρήσει… οι παραμορφώσεις όμως που θα αφήσει πίσω της θα κάνουν το ίδιο;
Γιάννης Βαρούχας
