Φωτογραφία άρθρου: Το παλιό σχολείο στα Κομποθεκράτα και η παιδική χαρά που κατασκευάστηκε πρόσφατα μετά από την πρωτοβουλία του κ. Παναγή Ατσάρου.

Άμεση απάντηση-ενημέρωση προέκυψε από το σημερινό μας δημοσίευμα σχετικά με το παλιό σχολείο στα Κομποθεκράτα. Ο πρόεδρος του Θεατρικού Εργαστηρίου Σύγχρονης Τέχνης, κ. Πάνος Βαρδάκος, επικοινώνησε μαζί μας και μας ενημέρωσε ότι το εν λόγω κτίριο έχει παραχωρηθεί προ πενταετίας στο πολιτιστικό σωματείο τους και αποτελεί ένα χώρο παραγωγής πολιτισμού. Πιο συγκεκριμένα εκεί γίνονται όλες οι προετοιμασίες των θεατρικών έργων που ανεβαίνουν, τα βαψίματα καθώς και μαθήματας κατασκευής σκηνικών θεάτρου.

Παράλληλα, ο κ. Βαρδάκος μας ενημέρωσε ότι ο χώρος καθαρίζεται δύο φορές το χρόνο (οπότε προφανώς οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν τον καθαρισμό του περιβάλλοντα χώρου) ενώ από ταπεινότητα δεν έχει τοποθετηθεί μεγάλη πινακίδα που να αναγράφεται ότι ο χώρος χρησιμοποιείται από το Θεατρικό Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης με αποτέλεσμα αυτό να μη γίνεται αντιληπτό από τους επισκέπτες που δε γνωρίζουν.

Αυτά για την αποκατάσταση της πραγματικότητας και ευχαριστούμε θερμά τον Πάνο Βαρδάκο για την άμεση ενημέρωση.

Παρακάτω το δημοσίευμα που είχε προηγηθεί:

Επισκεφτήκαμε πρόσφατα τα Κομποθεκράτα και το χώρο του παλιού σχολείου για να διαπιστώσουμε, εκ νέου, ότι ο κατάλογος των αναξιοποίητων περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου δεν έχει τέλος! Ακόμη ένα δημοτικό κτίριο, αυτό του παλιού σχολείου που κάποτε λειτουργούσε στα Κομποθεκράτα, έχει εγκαταλειφθεί πλήρως στις δολιοφθορές αλλά και στις φυσικές καταστροφές που προκύπτουν απ’ την πάροδο του χρόνου στα κτίρια που δε συντηρούνται…

Εικόνα: Η κεντρική είσοδος.

Το εν λόγω κτίριο δεν παρουσιάζει σοβαρές ζημιές και θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί. Κατά τα προηγούμενα δύο χρόνια του ζενίθ της πανδημίας, υπήρχε έντονη ανάγκη για την εύρεση χώρων προκειμένου να γινόταν αραίωση του μαθητικού πληθυσμού απ’ τα 27άρια τμήματα που εμπνεύστηκε η κυρία Κεραμέως… Τόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει μία μικρής έκτασης ανακαίνιση προκειμένου το παλιό σχολείο στα Κομποθεκράτα να βοηθούσε προς αυτήν την κατεύθυνση;

Εικόνες: Απόψεις απ’ τις διάφορες πλευρές του κτιρίου. Διακρίνεται ο μεγάλος περιβάλλοντας χώρος, οι λάμπες εξωτερικού φωτισμού, τα παγκάκια και η πλακόστρωτη αυλή.

Παράλληλα, μιας και στις μέρες μας γίνεται αρκετός λόγος για τον κυκλοφοριακό φόρτο του Αργοστολίου καθώς και για το τεράστιο κόστος που το ελληνικό δημόσιο καταβάλλει για να στεγάσει τις υπηρεσίες του, αναρωτιόμαστε: δε θα μπορούσε, εναλλακτικά από την περίπτωση του σχολείου, το εικονιζόμενο κτίριο να στεγάσει μία δημόσια υπηρεσία εξοικονομώντας πολύτιμους πόρους για την πολιτεία και αποσυμφορίζοντας το πολύπαθο κέντρο του Αργοστολίου;

Εικόνες: Η εγκατάλειψη έχει προκαλέσει ζημιές στα κουφώματα του παλιού σχολείου. Διακρίνονται τα σπασμένα τζάμια στις πόρτες και τα παράθυρα. Παράλληλα, κάποιοι εμπνευσμένοι συμπολίτες μας θεώρησαν ορθό να καταστήσουν μία ακόμη αυτοσχέδια χωματερή, απέναντι από το δημοτικό ακίνητο στο δρόμο που ανεβαίνει προς τα πάνω Κομποθεκράτα, ιδανική για προσάναμμα…

Υπάρχει και φως!

Βρήκαμε όμως και φως κατά την επίσκεψή μας στα Κομποθεκράτα! Ο γνωστός σε όλους μας για την κοινωνική προσφορά του, κ. Παναγής Ατσάρος, διέθεσε απ’ τον προσωπικό του χρόνο τον προσωπικό του κόπο και τους προσωπικούς του πόρους προκειμένου να κατασκευάσει μία παιδική χαρά για όλα τα παιδιά του χωριού!

Η παιδική χαρά που είναι υψηλών προδιαγραφών και σαφώς ανώτερη ποιοτικά απ’ αυτές που έχει τοποθετήσει ο Δήμος (με εξαίρεση τα Φάρσα και τα Φαρακλάτα όπου οι παιδικές χαρές είναι μεταλλικές), κοσμεί την αυλή του παλιού σχολείου και αποτελεί πόλο έλξης ακόμη και για τους Αργοστολιώτες που θέλουν ένα ήρεμο περιβάλλον με υπέροχη θέα για να παίξουν τα παιδιά τους και να πάρουν και οι ίδιοι μερικές ανάσες!

Το πάτωμα της παιδικής χαράς δεν έχει αυτό το σκούρο κόκκινο αντικραδασμικό υλικό που έχουν οι νέες παιδικές χαρές και που κατά τους θερινούς μήνες μυρίζει άσχημα λόγω της έκθεσής του στον ήλιο, αλλά στρογγυλό γαρμπίλι που δεν τραυματίζει τα παιδιά και θεωρείται σαφώς πιο οικολογικό. Έχουν αναρωτηθεί οι ιθύνοντες του Δήμου Αργοστολίου που καταλήγουν τα κομματάκια του προαναφερόμενου αντικραδασμικού συνθετικού υλικού κατά την πάροδο του χρόνου και της αναμενόμενης φθοράς του; Η απάντηση είναι στο χώμα, στη θάλασσα και τελικά στο πιάτο μας!

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι κάθε γειτονιά, κάθε χωριό και κάθε γωνιά αυτού του ευλογημένου από τη φύση τόπου μας έχει κάτι να σου δώσει… αρκεί να είσαι σε θέση να το πάρεις! Σκεφτόμαστε ότι οι ιδιωτικές περιουσίες είναι νοικοκυρεμένες και προσεγμένες, γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο με τις δημόσιες περιουσίες; Θεωρούμε ότι είναι κάποιων άλλων και όχι δικές μας; Το πολιτικό προσωπικό δε θα έπρεπε να υπερασπίζεται το δημόσιο πλούτο με τον ίδιο ζήλο που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του και τις επιχειρήσεις του;

Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα οι απαντήσεις μπορούν να γίνουν καταφατικές όταν οι εκλογικές διαδικασίες εξοστρακίσουν τους “επαγγελματίες πολιτικούς”, και αναδείξουν τους ανθρώπους της προσφοράς.