Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
19 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Τα τρένα δε σταματούν | του Γιάννη Βαρούχα

Εικόνα άρθρου: Jerry Apostolatos

Είναι η στιγμή που παγώνεις. Που προσπαθείς να αντιληφθείς -στο μέτρο του εφικτού- το μέγεθος αυτού που έχει συμβεί αλλά, αλίμονο, αποτυχαίνεις οικτρά. Οπότε το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι. Προσπαθείς να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση των θυμάτων. Σκέφτεσαι τις φορές που ταξίδεψες με τρένο. Σκέφτεσαι τους αποχαιρετισμούς αγαπημένων προσώπων που ευτυχώς γύρισαν. Μπαίνεις στον πειρασμό της φοβίας για τα επόμενα ταξίδια που είναι μπροστά… και μετά θυμώνεις.

Αυτός ο θυμός χρειάζεται την προσοχή μας καθώς μπορεί να οδηγήσει σε ένα δέντρο κακίας με δηλητηριώδεις καρπούς…
Το “γιατί” ζητάει απαντήσεις. Τούτη την ώρα του πόνου όμως και του θυμού, οι απαντήσεις μπορεί να είναι αποπροσανατολισμένες. Όταν γίνει ένα μεγάλο κακό χρειάζεται να μαζέψεις πρώτα τα κομμάτια σου, και μετά να μπεις στη διαδικασία της περισυλλογής. Οι αποφάσεις έπονται.

Παρακολουθώντας τις ειδήσεις και τους ρυθμούς της καθημερινότητας απορείς. Γιατί όλα προχωρούν σα να μην έγινε τίποτα; Γιατί αυτοί οι ανόητοι ασχολούνται με άλλα θέματα, άσχετα; Τι είναι πιο σημαντικό αυτήν τη στιγμή; Γιατί τα άλλα τρένα συνεχίζουν να εκτελούν τα δρομολόγιά τους;

Είναι γιατί η ζωή σταμάτησε μόνο για τα άτυχα θύματα.
Είναι γιατί η ζωή προχωράει συνεχώς με ή χωρίς όλους εμάς.
Είναι γιατί η ζωή υπακούει στη συνεχή και ακατάπαυστη θέλησή της για ζωή.

Τα τρένα, σαν τη ζωή, δε σταματούν να τρέχουν. Δε σταματούν να μεταφέρουν ανθρώπους, με πίκρες ή με χαρές, στους προορισμούς τους. Κάθε άνθρωπος που χάθηκε και ένας διαφορετικός κόσμος που σιώπησε. Κάθε ζωή είναι εξίσου σημαντική και τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Κάθε αγαπημένος που έμεινε πίσω, λαβώθηκε για πάντα. Ας καταφύγουμε στη φιλοσοφία ως τελευταίο καταφύγιο και ασπίδα για το κακό που μας βρήκε. Αυτή μας λέει ότι ακόμη και μέσα στο χειρότερο κακό, δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε την Ελπίδα.

Η σκέψη όλων μας βρίσκεται κοντά στις οικογένειες που σήμερα τους έλαχε να πεταχτούν από το καράβι της καθημερινότητας στον ωκεανό της θλίψης. Η ελπίδα μας είναι ότι οι άνθρωποι, όπου γης, απέναντι στις δυστυχίες που καραδοκούν θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να προστατεύσουν στο εξής το πολυτιμότερο αγαθό-τη ζωή.
Γιάννης Βαρούχας
1-3-2023

ΥΓ: Έγραφε ο Jerry στη λεζάντα της υπέροχης φωτογραφίας του στις 17 Μαρτίου του 2018:
“Όταν θα `ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά.

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν

Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν:
Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν…”

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ