Ζάκης Κουνάδης, στο μονοπάτι για τη Μαύρη Σπηλιά στις αρχές της οροσειράς της Πίνδου. 26 Αυγούστου 2014. Φωτογραφία: Γιάννης Βαρούχας

Γνωρίζαμε ότι τον τελευταίο καιρό τον καλούσε ο “βαρκάρης” για να τον πάει στην απέναντι όχθη. Μαθαίναμε από τους κοινούς μας φίλους ότι ήταν ήρεμος και στωικός απέναντι στο τέλος. Δεν τον επισκεφτήκαμε όπως, ίσως, θα έπρεπε. Η αδυναμία και ο οίκτος δεν ήταν στα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Απεναντίας τον χαρακτήριζε η δύναμη, η αποφασιστικότητα και οι ισχυρές του απόψεις.

Τον Ζάκη τον γνωρίσαμε πριν από 11 χρόνια σε ένα κίνημα, τον Διάλογο-Διάδραση που υπήρξε για μερικά φεγγάρια με πρωτοβουλία του Πέτρου Πετράτου. Το κίνημα ναυάγησε αλλά η γνωριμία μας έμεινε όπως έλεγε και η αγαπημένη του σύζυγος, η Θεοδώρα (για εμάς Λόλα!).

Μας εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή το γεγονός ότι αν και προσέγγιζε τότε τα 80, το πνεύμα του ήταν εφηβικό, δυναμικό και παθιασμένο! Μεγάλος υποστηρικτής του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ με μία μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη πίσω του καθώς είχε την τύχη να βρεθεί στα κινήματα που είχαν αναπτυχθεί το Μάη του 68 στο Παρίσι. Ήταν εκεί, όπως μας γράφει και η Κατερίνα Μπαλτσαβιά, μία πολύ καλή του φίλη, στην κατάληψη του Ελληνικού Σπιτιού στη φοιτητούπολη της Σιτέ από Ελληνες εργάτες και φοιτητές. Αγωνίστηκε πλάι σε σημαντικές προσωπικότητας. Συμμετείχε ενεργά σε συλλογικότητες που γέννησαν και δημιούργησαν σπουδαίους δημιουργούς. Διαβάστε περισσότερα στο κείμενο της Κατερίνας ΕΔΩ

Μαζί με τον Ζάκη και τη Λόλα είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε πολλές ανθρώπινες στιγμές γεμάτες με συναίσθημα και χαρά. Το σπίτι τους ήταν πάντοτε εστία συγκέντρωσης σκεπτόμενων ανθρώπων και τα τραπέζια ήταν μία από τις αγαπημένες τους διασκεδάσεις. Εμάς, έλεγε η Λόλα, μας ενδιαφέρει στο σπίτι μας πρώτα απ’ όλα να υπάρχει ένα μεγάλο τραπέζι για να χωράει τους φίλους μας… μετά κοιτάζουμε για τα υπόλοιπα έπιπλα!

Επισκεφτήκαμε μαζί τρεις φορές τον Προυσό της Ευρυτανίας, την ιδιαίτερη πατρίδα της Λόλας, όπου έστησαν ένα πανέμορφο σπιτάκι ανάμεσα στις οροσειρές της Πίνδου και μέσα στο δάσος. Εκεί κάναμε απερίγραπτες περιπατητικές διαδρομές, με συζητήσεις ατελείωτες και φυσικά με ιδιαίτερους γαστρονομικούς σταθμούς! Διότι το φαγητό είχε τεράστια σημασία για τον Ζάκη! Δεινός μάγειρας ο ίδιος αλλά και αναζητητής κάθε εκλεκτού εδέσματος ή κρασιού.

Ζάκης και Λόλα στη Μαύρη Σπηλιά στην Ευρυτανία μετά από μία δύσκολη ανάβαση (15 Μαΐου 2013). Φωτογραφία: Γιάννης Βαρούχας

Του άρεσε να μαγειρεύει και να προσκαλεί τους φίλους του στο σπιτικό του. Μα πάνω απ’ όλα του άρεσε η συζήτηση που ακολουθούσε μετά. Απολάμβανε τις συζητήσεις πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου από την κεφαλή της τραπέζης έχοντας απέναντί του την αγαπημένη του Λόλα. Και όταν το κρασάκι γαργαλούσε το πνεύμα, ξεκινούσε το τραγούδι! Αγαπημένα του μουσικά κομμάτια τα πολιτικά τραγούδια της εποχής του. Το ακορντεόν, ο δρόμος, Συννεφιασμένη Κυριακή και ο Κεμάλ που συνήθιζε η Λόλα να τραγουδά! Φαγητό, παρέα και τραγούδι… αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που έρχονται άμεσα στο μυαλό μας μαζί του!

Εργαστήκαμε από κοινού με την Πολιτιστική Εστία Κεφαλονιάς (το όνομα είναι δική του έμπνευση) και δημιουργήσαμε όμορφες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Αργοστόλι. Δυστυχώς, μία ασήμαντη διαφωνία ως προς τη διαχείριση ενός βίντεο με τραγούδια και εικόνες από το προσωπικό του αρχείο, στάθηκε η αφορμή να διακόψουμε το κοινό έργο μας και να χάσουμε ίσως πολλές ακόμη στιγμές που είχαμε να ζήσουμε. Αλλά έτσι είναι η ζωή! Κυλάει ακατάπαυστα σαν τα νερά του Προυσού από κοιλότητα σε κοιλότητα, σκουντρώντας πότε σε μία πετρούλα και άλλοτε σε άλλη… αλλά πάντα τρέχοντας και μη μένοντας στάσιμη!

Ο Ζάκης ήταν ένας φιλόσοφος της ζωής. Είχε τις απόψεις του, που ήταν πάντοτε σε προοδευτική κατεύθυνση και αμφισβητούσε τα πάντα! Ήταν ασυμβίβαστος και επαναστάτης. Ισχυρογνώμων και ριζοσπάστης. Όταν έκλεισε η ΕΡΤ από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έκανε τα πάντα για να βρεθεί στο πλευρό των εργαζομένων όντας και ο ίδιος για χρόνια δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ. Στους εργάτες της ΒΙΟΜΕ ήταν επίσης δίπλα τους. Ταξίδεψε ακόμη και στον Πελίτη για να βοηθήσει αυτή τη μοναδική πρωτοβουλία και να ανταλλάξει σπόρους! Ήταν πάντοτε κοντά στον μη προνομιούχο, στον αδύνατο και στις γυναίκες. Εκεί που ήταν σκληρός σαν καρύδι, εκεί μπορούσε να κλαίει απαρηγόρητα για μία γυναίκα ενός ναυτικού που έγραφε στον άνδρα της νοσταλγικά…

Αποχαιρετούμε τον αγαπητό μας φίλο Ζάκη Κουνάδη με τιμή, αξιοπρέπεια και με υπερηφάνεια για όλες τις στιγμές που ζήσαμε μαζί. Μάθαμε πολλά από το παράδειγμά του και ενσωματώσαμε στις ζωές μας πολλές από τις καθημερινές του συνήθειες. Στην αγαπημένη μας Λόλα που μένει πίσω εκφράζουμε όλη μας τη συμπαράσταση και την ειλικρινή μας αγάπη.

Καλό ταξίδι φίλε Ζάκη. Θα σε θυμόμαστε, πάντα.

Γιάννης Βαρούχας

Γιάννης Βαρούχας, Λόλα και Ζάκης Κουνάδης στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας (16 Μαΐου 2013). Φωτογραφία: Ειρήνη Ποδηματά.