Εικόνα: Ο πατέρας Ξενοφώντας Ζαρκάδας με τα βάγια στον Αρχάγγελο στα Βαλσαμάτα. © Φωτεινή Μαραβέγια.

Έγινε λοιπόν το Νομοσχέδιο περί Τεκνοθεσίας ομοφυλοφίλων Νόμος του κράτους. Ήταν κάτι που προσωπικά το περίμενα από ΑΥΤΗ την Κυβέρνηση, καθώς αυτή η ρημαδο-ατζέντα της  «woke» κουλτούρας, ο καταχρηστικός δικαιωματισμός, η «ετεροφοβία» θα μπορούσε να περάσει μόνο από ένα συντηρητικό χώρο προδίδοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας. Και άρχισαν οι φωνές Ιεραρχών και κληρικών, οργισμένες από το αποτέλεσμα να ομνήουν και να αναθεματίζουν… Όχι εναντίων των ομοφυλοφίλων. Οι φωνές είναι φωνές πικρίας προς κάθε καρεκλοκένταυρο της εξουσίας που με το μανδύα του “νοικοκύρη”, του καλού κυρ Παντελή, του Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια ανάβαν το κεράκι τους και εν μία νυκτί (νύχτα ψηφίστηκε το Νομοέκτρωμα*) βάλαν ρόζ περούκες και υψώσαν πλερέζες.

Βέβαια, ακραίες στάσεις και λόγια, ρητορική και πρακτική αποκλεισμού κάποιων κληρικών και λαϊκών μελών της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, δεν αντιπροσωπεύουν τη θέση της Εκκλησίας στο θέμα αυτό, αλλά είναι προσωπικές τους απόψεις που εκφράζονται από, αλλά και με δική τους εμπάθεια και είναι μεγάλη αδικία να αποδίδονται στην Εκκλησία… Αυτές τις φωνές λοιπόν βρίσκει ευκαιρία ο κάθε αλληλεγγυοφιλλελέ, ο κάθε  “προοδευτικός” να χαμογελάσει σατανικά και να κουνάει το δάχτυλο λέγοντας  “γιατί φωνάζετε, δεν έχει η εκκλησία γκέη παπάδες;”.

Ιερωσύνη λοιπόν κι ομοφυλοφιλία…

“Ἡ ομοφυλοφιλία εἶναι τό πιό βαρύ ἁμάρτημα, τό ὁποῖο κωλύει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα τήν Ἱερωσύνη”. Τέλος. Copy-paste από το επίσημο site Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας Αμαρουσίου Ωρωπού και Μαραθωνος. Αρα, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ιερέας που είναι ομοφυλόφιλος, ΔΕΝ έχει θέση στην Εκκλησία. Πρόσφατα, ένας πολύ δημοφιλής ιερομόναχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και επί Αμβωνος, αποχώρησε και “κρέμασε το ράσο” σε εκπομπή που ονομάτισε  “φτού ξελεφτερία”  δηλώνοντας  ομοφυλόφιλος… Να θυμίσω το τότε  άρθρο μου  “γιατί παπά Αντρέα;;;”. Πριν από αυτόν, άλλος νεαρός Ιερομόναχος (Επτανήσιος), αφού ξυρίστηκε και γέμισε τατουάζ, έκανε κανάλι στο γιου τούμπ δηλώνοντας την επι τέλους ελευθερία του, λες κι η ιεροσύνη δεν είναι επιλογή αλλά επιβολή.

Θεωρώ τα άνω λιγοστές εξαιρέσεις. Δεν μπορώ παρά να μιλήσω για τη Μητρόπολη που υπηρετώ, μπήκα πλέον στον Δέκατο Πέμπτο χρόνο ήδη Ιεροσύνης και πραγματικά αδερφοί μου Κεφαλλήνες, η Κεφαλονιά έχει καλούς και σεμνούς Ιερείς. Ποτέ δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάτι εκτός της ηθικής μου και της ηθικής της Εκκλησίας και αισθάνομαι περήφανος που αποτελώ σώμα της. Βέβαια το πιπεράτο που μοιραίως κινεί το ράσο και η διάθεση του κόσμου στην σπορά ειδήσεων δημιουργούν ένα μύθο, διόλου κολακευτικό ιδιαίτερα για τους άγαμους ιερείς. Το σύνηθες “μωρέ ξερω εγώ”, σε σπορά μας φήμης συνήθως ακολουθείτε από το αόριστο… ένας φίλος είδε… μου είπε κάποιος… Αφες αυτοίς…

 Πριν τουλάχιστον μια δεκαετία,  σ’ ένα μνημόσυνο στα Τραυλιάτα και στον καφέ που είχε ακολουθήσει, ο Μακαριστός Δεσπότης μας κ.κ. Γεράσιμος Φωκάς, τότε Πρωτοσύγκελος, κι ενώ η κουβέντα είχε χαλαρώσει όπως σε κάθε μνημόσυνο, μου έκανε νόημα με το τόσο εκφραστικό του βλέμμα κοιτάζοντας προς το φλυτζάνι που κρατούσα. Εγώ δεν είχα καταλάβει στην αρχή, μέχρι που μου είπε με το απαράμιλλο χιούμορ του  “Παπά μου παπά μου μάζεψ’ το δαχτυλάκι σου, θα μας κρεμάσουν κουδούνια”! Τότε συνειδητοποίησα ότι έπινα τον καφέ μου και είχα “πετάξει χαριτωμενούλικα” το μικρό μου δαχτυλάκι!    

“Γέροντα, δυο παιδιά έχω,  λες επειδή πετάω το δάχτυλο να μου κρεμάσουν κουδούνια;;;” είπα με απορία.

“Μαζεψ’ το εσύ παιδάκι μου παιδάκι μου για καλό και για κακό, άκου που σου λέω”!

Από τοτε κρατάω το φλυτζανάκι μου μπουνίτσα…

σ.σ. Νομοέκτρωμα (*) λέγοντας μιλάω για την τεκνοθεσία .