Να που φτάσαμε και στα Χριστούγεννα από τα μέσα του Νοέμβρη και στολίσαμε…

Να προλάβουμε να μπούμε στο πνεύμα, λένε μερικοί, να ξορκίσουμε το κακό…

Αναρωτιέμαι αν πραγματικά υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι οι κακόγουστες γιρλάντες με τα φωτάκια έχουν σχέση με το πνεύμα των Χριστουγέννων και αν το «κακό» ξορκίζεται με τα κάθε είδους κιτς κινέζικα στολίδια.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι πόλεις και τα χωριά περιβάλλονται από μια άνευ προηγουμένου φωτορύπανση και κυρίως κακογουστιά.

Θα επισημάνω δύο σημεία που με αφορούν ως πολίτη τις γιορτές των Χριστουγέννων που έρχονται:

-Το πρώτο είναι να δαπανώνται τόσα πολλά χρήματα κάθε χρόνο για να «στολίζονται» οι δημόσιοι χώροι (δρόμοι, πλατείες, κτίρια) με πολύχρωμα λαμπιόνια και με μέτρια έως πολύ κακή αισθητική. Π.χ. Τα φωτάκια πάνω στους κορμούς και γενικά πάνω στα δέντρα ποτέ δεν κατάλαβα πώς συνάδουν με το πνεύμα των Χριστουγέννων,  όσο για τα φωτεινά σχέδια στους φανοστάτες και στις κολόνες δεν είναι και η επιτομή της καλογουστιάς.   Τα φωτεινά υπερυψωμένα διαζώματα των δρόμων  με τα κόκκινα «Χρόνια Πολλά» φαντάζουν απειλητικά στα μάτια των διερχόμενων δημοτών να τους πέσουν στο κεφάλι από κανέναν αέρα και καμιά ζέση ευχής χριστουγεννιάτικης δεν εμπνέουν.

Το μόνο του στολίζεται ωραία είναι το θέατρο, ευτυχώς!

Ο Δήμος μας ξοδεύει τόσα χρήματα κάθε χρόνο (πόσα άραγε; δεν γνωρίζω) από τους  πόρους  του για να ομορφύνει την πόλη. Αλήθεια πού είναι τα περσινά και τα παλιότερα πανάκριβα στολίδια;  Γιατί χρειαζόμαστε συνεχώς νέα; Και μάλιστα το ίδιο εμπορευματοποιημένα και κιτς;

Θα μπορούσε ο Δήμος να  δώσει αυτά τα χρήματα σε καλλιτέχνες ντόπιους ή όχι, να φτιάξουν κάτι αισθητικά και τεχνικά ωραίο, το οποίο να θαυμάζουμε και όχι απλά να προσπερνάμε, π.χ. μια φάτνη, μια χριστουγεννιάτικη σκηνή, η οποία θα ήταν κάτι που πραγματικά θα τράβαγε τα βλέμματα θαυμασμού και θα έμενε ως περιουσία του Δήμου για τα επόμενα χρόνια να στηθεί κάπου αλλού. Ένα έργο τέχνης με ονοματεπώνυμο, αντί κινέζικες γιρλάντες να καίνε τσάμπα το ρεύμα, όπου γυρίσεις τα μάτια σου.

-Το δεύτερο που επισημαίνω είναι ο Δήμος θα’ πρεπε να συνάδει με το πνεύμα των Χριστουγέννων με το να είναι πιο κοντά στους ανθρώπους, στις ευάλωτες ομάδες δημοτών.  Ξέρουμε σε κάθε χωριό ποιος και από τι έχει ανάγκη, ας προσπαθήσουμε να του καλύψουμε αυτή την ανάγκη. Να δώσουμε λίγη χαρά στους μοναχικούς γέροντες.

Να κάνουμε κάτι περισσότερο για τα παιδιά, τα οποία δεν έχουν πού να πάνε έξω από τα σπίτια τους. Φέτος είναι ο κορονοϊός, αλλά και να μην ήταν αυτά πάλι κλεισμένα σαν σε καραντίνα θα ήταν. Με λίγα έξοδα και αρκετό μεράκι θα μπορούσαν να γίνουν μερικές όμορφες γωνιές δραστηριοτήτων όπως:

Ένα οργανωμένο εργαστήριο του Αη Βασίλη, με πολλές και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες. Ένα παραμυθένιο χωριό με αφηγήσεις – αναγνώσεις παραμυθιών, δραματοποιήσεις, θεατρικό παιχνίδι.

 Ένα παιδικό εργαστήριο ζαχαροπλαστικής.

Παιδικά θεματικά πάρτυ με παράλληλη διδασκαλία ενός χορού ή είδους μουσικής ή τραγουδιών – χορωδίας.

Υπάρχουν οι υποδομές και οι κατάλληλοι άνθρωποι για όλ’ αυτά. Μόνο η οργάνωση χρειάζεται. Να το βάλει στο μυαλό του ένας αιρετός και να το δουλέψει…

Έτσι και τα χρήματα του Δήμου θα μείνουν στον τόπο μας, θα μοιραστούν σε επαγγελματίες και καλλιτέχνες που θα εργαστούν και οι άνθρωποί μας – κυρίως τα παιδιά – θα είναι ευχαριστημένοι γιατί θα νιώσουν, θα βιώσουν κάτι διαφορετικό, από τις άλλες μέρες.

ΥΓ: Ευτυχώς εκεί που μένω ο Δήμος δεν κρεμάει στολίδια, βλέπω τα αληθινά αστέρια στο μαύρο στερέωμα όλο το χρόνο. Είναι υπέροχα!