Ενεργοί πολίτες και συλλογικότητες της οικολογίας είχαν εντοπίσει έγκαιρα και είχαν εκφράσει τις προτάσεις τους για το τι έπρεπε να γίνει σχετικά με τις τις πάπιες του Κουτάβου. Το πρόβλημα ήταν (και δυστυχώς είναι ακόμη) ότι οι πάπιες διέσχιζαν το δρόμο προς το κλειστό γυμναστήριο “Αντώνης Τρίτσης” με αποτέλεσμα συχνά να θανατώνονται απ’ τα διερχόμενα οχήματα είτε λόγω ατυχήματος είτε λόγω επιτηδευμένης αμέλειας…

Ορθά λοιπόν διατυπώθηκε δημόσια το αίτημα για την περίφραξη του Κουτάβου. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι μία σωστή περίφραξη δε θα βοηθούσε μόνο την πανίδα του υγροβιότοπου, αλλά και τους περιπατητές της λιμνοθάλασσας οι οποίοι ενίοτε κινδυνεύουν απ’ τους “σουμάχερ” που περνούν ανάμεσα απ’ τα γήπεδα και τον Κούταβο με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.

Στην ανάγκη αυτής της παρέμβασης, ο Δήμος Αργοστολίου απάντησε τοποθετώντας το πλέγμα που φαίνεται παρακάτω :

Για να λέμε και του “στραβού το δίκιο”, ο Δήμος θα μπορούσε να μην είχε απαντήσει καν… όχι ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παραδεκτό, αλλά έχουμε δυστυχώς συνηθίσει σε κρατικές δομές που περιφρονούν πλήρως τα αιτήματα και τις αληθινές ανάγκες των πολιτών. Ωστόσο, η απάντηση αυτή όπως δόθηκε έδωσε λύση στο πρόβλημα; Προσέγγισε το πρόβλημα ολιστικά ή αποσπασματικά; Δόθηκε η απαραίτητη σημασία ή απλώς επιλέχθηκε μία λύση του “ποδαριού” για να σταματήσουν οι “ενοχλητικές φωνές”;

Κατ’ αρχάς και σε πρώτη ανάγνωση, υπήρξαν αρκετοί συμπολίτες μας οι οποίοι αρχικά είδαν με ανακούφιση την τοποθέτηση αυτού του πλέγματος καθώς είχε “μαλλιάσει η γλώσσα” τους να το ζητάνε. Στη δεύτερη όμως ανάγνωση, λίγο μετά τη γεύση της νίκης, διαπιστώθηκαν αρκετά νέα προβλήματα που ήρθαν να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα…

Η πρώτη ένσταση έχει να κάνει με το αισθητικό κομμάτι της παρέμβασης. Πράγματι η επιλογή του υλικού δεν ταιριάζει με την αισθητική του υγροβιότοπου του Κουτάβου και αποτελεί μία χτυπητή παραφωνία για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης μας.

Η αισθητική διάσταση δεν είναι αμελητέα. Ακόμη και στο χώρο των κατασκευών προσπαθούμε να καταφέρουμε να παντρέψουμε την οικονομία με την ασφάλεια και πάντα σε συνδυασμό με την αισθητική! Ωστόσο, η δεύτερη ένσταση έχει να κάνει με κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Αυτό που θα πρέπει να μας ανησυχήσει είναι ότι μετά από το προσεχές καλοκαίρι και κατά τη διάρκειά του, ο ήλιος θα αλλοιώσει το πλαστικό και αυτό θα αρχίσει να “δίνει” τα κομμάτια του στο περιβάλλον. Στην αρχή μικρά και αόρατα, και στη συνέχεια μεγάλα και ορατά. Αυτά τα κομμάτια πλαστικού θα πάνε, το δίχως άλλο, μέσα στη λιμνοθάλασσα και θα τα καταπιεί η πανίδα που ζει εκεί.

Έτσι λοιπόν βραχυπρόθεσμα μπορεί να έγινε μία απόπειρα να προστατευθούν τα ζώα απ’ τ’ αυτοκίνητα, αλλά μακροπρόθεσμα τα ζώα τέθηκαν σε κίνδυνο απ’ το πλαστικό. Προφανώς δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτή απ’ όλους η τεράστια ζημιά που γίνεται παγκοσμίως από το πλαστικό.

Τελικά όμως και μετά από λίγες μέρες της εφαρμογής του εν λόγω πλέγματος, διαπιστώθηκε ότι ούτε η προστασία των ζώων δε συντελέστηκε! Οι πάπιες βρίσκουν τρόπο και περνούν το πλέγμα – καθώς αυτό είναι περιορισμένης έκτασης – με αποτέλεσμα να παγιδεύονται έξω απ’ το πλέγμα και να μένουν εκτεθιμένες στο οδόστρωμα.

Συμπερασματικά, αυτό που εντοπίζουμε είναι ότι δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και καμία σοβαρή προσέγγιση σ’ ένα απλό μεν αλλά σημαντικό ζήτημα σαν κι αυτό. Δε φαίνεται να έχουμε ξεπεράσει τους καιρούς που “δυο μέτρα άσφαλτος” ήταν το αντίτιμο της “στήριξης” για την επόμενη εκλογική διαδικασία… Αυτές οι λογικές καταστρέφουν την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητά μας καθώς λειτουργούν αποσπασματικά δημιουργώντας εκτρώματα, παρενέργειες και διχασμούς.

Οι παρεμβάσεις που γίνονται στη φύση και στην πόλη μας θα πρέπει να διέπονται από κριτήρια ασφάλειας, οικονομίας, οικολογίας, χρηστικότητας και καλαισθησίας. Αν οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Δημοτικής Αρχής του Αργοστολίου θεωρούν ότι με το “κοτετσόπλεγμα” έδωσαν λύση στο πρόβλημα, ας τους ενημερώσει κάποιος ότι αντί το πρόβλημα να θεραπευτεί, μάλλον οξύνθηκε…

Δείτε μερικά από τα σχόλια που αλλιεύσαμε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης :

“Αυτό το πράσινο κοτετσόπλεγμα εκεί στον Κούταβο είναι έργο πνοής για την προστασία της πάπιας από αυτούς που κάνουν ράλι στην παραλιακή πάνω στη διάβαση; Δύο καημένες πάπιες πέρασαν από το πράσινο οχυρό και τώρα δεν ξέρουν πώς να γυρίσουν πίσω στα πάτρια εδάφη …..”

“Το πράσινο πλαστικό που τοποθετήθηκε τι σχέση έχει με τον περιβάλλοντα χώρο;;;;Ελπίζω να αντικατασταθεί από ένα “πλέγμα” από φυσικά υλικά όπως ξύλο που και αισθητικά δεν θα μοιάζει με κοτέτσι, αλλά θα είναι και φιλικό προς το περιβάλλον.”