Είμαι στο καράβι και φυσικά κάνω ένα λάθος˙ πηδάω στον καταπέλτη για να μπω μέσα.
Θα ταξίδευα, κάπου θα πήγαινα… αλλά δεν θα μάθετε ποτέ τι είχα στο μυαλό μου.
Για δευτερόλεπτα σας προλαβαίνω και μπαίνω!
Συναντώ τους δήμιους μου.
Με σπρώχνετε.
Δε σας ακουμπώ… τι σας έκανα αναρωτιέμαι!
Από δω που βρίσκομαι πείτε μου!
Θα μου δώσετε εξηγήσεις;
Με διώξατε.
Δε με ρωτήσατε αν θέλω κάτι ή τι θέλω!
Θα σας το εξηγούσα!
Εσείς με σκοτώσατε.
Σας βλέπω όλους να με σπρώχνετε.
Δεν ξέρω ποιοι είστε ούτε θα μάθω, ούτε θέλω να μάθω.
Εσείς θα επιστρέψετε στην καθημερινότητά σας.
Εγώ θα είμαι στα σύννεφα.
Εκεί που ήθελα να πάω δε θα φτάσω ποτέ, αλλά θα σας βλέπω από ψηλά.
Ήσασταν απερίσκεπτοι, ήσασταν αδιάφοροι, ήσασταν ανεύθυνοι.
Δε με ξέρατε!
Είμαι φτωχός, αλλά όχι εγκληματίας!
Έχετε τη συνείδησή σας καθαρή τώρα;
Τραμπουκισμός για δύο βήματα παραπάνω.
Η αδελφοσύνη που είναι;
Είμαι κι εγώ ένα μαύρο πρόβατο της σάπιας κοινωνίας σας.
Κατέρρευσα.
Ο πόνος αβάσταχτος στο σώμα μου.
Το κεφάλι μου πονάει.
Σαν παγωτό με λιώσατε.
Γκρεμίστηκα.
Δεν είστε όλοι ίδιοι, αλλιώς θα ήμασταν εκατομμύρια εδώ ψηλά.
Είστε και κάποιοι καλοί, είστε και κακοί, είστε και συμπονετικοί.
Μου προσφέρατε τον θάνατο.
Λυτρωτής του πόνου μου.
Ο θάνατος μου, η ζωή σας.
Θα πάρετε τις ενοχές σας, τι θα τις κάνετε;
Δε μου δώσατε καν χέρι βοηθείας.
Με λιθοβολήσατε.
Δεν γνωρίζετε ότι η ζωή είναι δώρο ανεκτίμητο του Θεού;
Λέτε ψέματα!!
Σας ακούω από ψηλά να λέτε ψέματα για τη ζωή μου, ψέματα για να σωθείτε!
Μάλιστα κάποια, έμαθα πως είπε «ας με πλακώνατε στις κλωτσιές».
Γιατί τι έκανα ώστε να φάω ακόμα και κλωτσιές;
Δεν θέλω όμως τον κόσμο σας, είναι της ντροπής.
Της εξευτελιστικής κοινωνίας που παραπατάει.
Να ζήσετε χωρίς εμένα.
Γράψατε το δικό μου βιβλίο.
Γράψατε τη δική μου ιστορία με κόκκινο στυλό, από το αίμα μου.
Όχι δεν ήμουν άτυχος.
Το τέλος μου δεν ήταν η τύχη μου.
Εσείς με τελειώσατε, οι λίγοι, οι ανεύθυνοι, οι σπουδαίοι, οι κουρασμένοι, οι ανεγκέφαλοι.
Ούτε θέλω να με θυμάστε .
Συμμαχήστε τώρα να σωθείτε από τη δικαιοσύνη!
Να ξέρετε, περήφανοι δεν θα είστε ποτέ.
Κοσμογονικές αλλαγές δε θα υπάρχουν ποτέ στην κοινωνία.
Μα δεν σας μισώ.
Σας λυπάμαι απλά.

Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Συγγραφέας-Ποιήτρια-Αρθρογράφος
Μόνιμη συνεργάτης του anamniseis.net, ομογενειακού ιστότοπου της Νέας Υόρκης.
Συντάκτης Λογοτεχνικού Περιοδικού του Συλλόγου “Θρυαλλίδα”.
Μέλος του Φ.Ο.Ε.
Μέλος του Πανελλήνιου Σωματείου Λογοτεχνών PEN GREECE.
Η Ποιητική της Συλλογή “Παγίδα Ονείρων” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ”.
Προσωπικό ιστολόγιο: alivizatou-creative-writing.blogspot.com