Θα ήθελα ένα όμορφο Πάσχα, με όλους τους ανθρώπους να έχουν τα απαραίτητα, τουλάχιστον αυτό. Μα η ζωή των περισσοτέρων είναι δύσκολη. Διακοπές πασχαλινές, ακόμα και σε συγγενείς ή γονείς, όπως και να έχει κοστίζουν.

Γιατί όχι εισιτήρια έκπτωσης, πείτε μου γιατί; Θα πω μπράβο στην πλοιοκτήτρια εταιρεία του φέρι-μποτ στο νησί μας που σε πολλές περιπτώσεις η διαδρομή από τη μια πόλη στην άλλη γίνεται δωρεάν σε όλους τους επιβάτες. Οι ακόμη μεγαλύτερες εταιρείες “δυσκολεύονται”να το κάνουν; Γιατί, θα φτωχύνουν;

Τραπέζι φαγητού με τ’ απαραίτητα σαλατικά, που την Σαρακοστή… εκτοξεύονται, πείτε μου γιατί; Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο φθηνά, αφού η ζήτηση αυξάνεται; Κρέας για τις δύο γιορτινές μέρες, με τις τιμές στα ύψη, χωρίς απαραίτητα να ευθύνονται οι κρεοπώλες αλλά η διαμεσολάβηση. Έχει ακριβύνει τόσο, που τα περιθώρια στενεύουν. Στήριξη θεσμική από την παραγωγή στην κατανάλωση υπάρχει;

Να πούμε για τα γλυκά, τα σπιτικά ή τ’ αγοραστά; Δεν αγοράζουμε χρυσάφι οι νοικοκυρές,  δεν αντέχουμε. Αγοράζουμε τ’ απαραίτητα, αυτά που χρειάζονται για διατηρηθούν τα ήθη και τα έθιμα. Το θέμα της λαμπάδας δεν θα τ’ αγγίξω καθόλου, θα το αφήσω εντελώς ασχολίαστο όπως και την αισχροκέρδεια στα είδη δώρων! Πείτε μου γιατί;

Βενζίνη μου και πετρέλαιο δεν σας εκτιμάει κανείς, μικρά μου και πολύτιμα. Σπέρνετε φόβο, θερίζετε πίκρες. Καύσιμα, διόδια γονατίζετε τις φαμίλιες. Τα τραπέζια μικραίνουν, οι οικογένειες νιώθουν ανήμπορες.

Όχι, δεν υπάρχει καταναλωτική μανία, υπάρχει καταναλωτική ανάγκη, που την υπογράφετε με την σφραγίδα της εκμετάλλευσης. Μια εκμετάλλευση που σ’ αναγκάζει να θυμώνεις. Γιατί δεν θα ενοχληθείς που δεν χόρτασες, θα ενοχληθείς που οι μέρες σου δεν γίνονται καλύτερες, αλλά χειρότερες. Θα ενοχληθείς που η πλειοψηφία του κόσμου δεν θα γιορτάσει με τα παιδιά του, που ένα ζευγάρι παπούτσια για ένα παιδί κοστίζει δύο μεροκάματα μπορεί και τρία, που η ακρίβεια της Ελλάδας έχει φτάσει πρώτο θέμα μέχρι τις ειδήσεις στο εξωτερικό. Μα και οι συγκρούσεις των πολιτικών “μετωπικές”, αλλά για τα μάτια του λαού. Κάτι σαν τα τρακαρίσματα, αυτά που κάποιος πεθαίνει, αλλά ο φταίχτης δικάζεται… με αναστολή. Έτσι είναι η δικαιοσύνη ενίοτε. Τυφλή η καημένη. Αν είσαι και του τζακιού, κάνεις Πάσχα στο χωριό, όχι στον Κορυδαλλό.

Η “οικονομία” δεν είναι οικονομία. Η λέξη οικονομία προέρχεται από την αρχαία ελληνική, είναι η διαχείριση της οικίας, του νοικοκυριού. Η οικονομία έχει συνήθως κάποιο θετικό αποτέλεσμα, είναι η εξοικονόμηση χρημάτων ˙ αστείο και τραγελαφικό. Ως μαθηματική ακρίβεια η οικονομία είναι μία σπουδαία επιστήμη, με σκοπό να συντελέσει σε κάτι πιο σημαντικό και αξιόλογο. Μα εδώ συζητάμε για την άλλη οικονομία, την παραγωγή, το εμπόριο, την δύναμη των αγαθών, σε πλήρη αποδιοργάνωση και ευτελισμό των πολιτών. Πείτε μου γιατί;

Η οικονομία ακούγεται ως μία λέξη φοβιστική, με απαξίωση. Βυθισμένη άγκυρα στα πλοία. Πείτε μου απλά γιατί;

Σας εύχομαι να ανταπεξέλθετε όλοι κι εγώ μαζί σας, σε μια σωρεία “γιατί”. Περιμένω τα δικά σας “γιατί” στο e-mail του site, kefaloniastatus@gmail.com  .

   Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση σε όλους.