Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι στην κοινωνία έχουμε μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις.
Η κοινωνία είναι ένα πλαίσιο που ο άνθρωπος αρχίζει να αποκτά τη δική του συνείδηση.
Ξεδιπλώνει τον εαυτό του και προσπαθεί να συμβαδίζει με τον κόσμο γύρω του.
Προσπαθούμε να συμβιώσουμε και να εναρμονιστούμε με το κοινωνικό περιβάλλον.
Καθημερινά όμως αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και απαιτήσεις.
Δεν έχουμε όλοι την ίδια νοοτροπία, τον ίδιο χαρακτήρα, ούτε ανήκουμε στις ίδιες κοινωνικές ομάδες.
Τίποτα δεν είναι εφικτό εάν δεν παλέψουμε, μεμονωμένα αλλά και ομαδικά.
Πρώτο μέλημα η ανιδιοτέλεια και το φιλότιμο, για κάθε τι που θα καταπιαστούμε.
Η εργασία, η προσφορά είναι αυτή που μας εξελίσσει και αναπτύσσει τις μεταξύ μας σχέσεις.
Καμία κοινωνία δεν προοδεύει χωρίς την αγάπη την ηρεμία και την κατανόηση ανάμεσα μας.
Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τις φιλικές σχέσεις, να αγωνιζόμαστε για τη διατήρηση της ελευθερίας και της ισότητας να εργαζόμαστε με καλή διάθεση, να μπορούμε με περηφάνια να μιλούμε για ό,τι χτίζουμε.
Για την πάταξη της αδικίας, της αυθαιρεσίας, της προστασίας του δίκαιου.
Δικό μας καθήκον είναι να μαθαίνουμε στους μικρότερους από εμάς την πορεία της κοινωνίας.
Της σωστής κοινωνίας και να μπορούμε να διαφωτίσουμε τους συνανθρώπους μας.
Οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να βασίζονται στο σεβασμό στην αμοιβαιότητα και στο διάλογο.
Οταν υπολογίζει ο ένας τον άλλον οι σχέσεις είναι αρμονικές.
Οταν οι αγωνίες και οι λύπες μοιράζονται ο πόνος είναι ελαφρύτερος.
Οταν το χέρι του ενός αγγίξει τον άλλον, η ανθρωπιά πρεσβεύει.
Η καταξίωση λοιπόν για ειρηνική κοινωνία σε κοινωνικό πλαίσιο πραγματοποιείται μόνο με τη θέληση.
Η ζωή μας δεν είναι μόνο μία ρόδα που γυρίζει με τα δικά μας θέλω, είναι ένας μεγάλος κύκλος που έχει τη δύναμη να κλείσει έχοντας μέσα τόσα θέλω όσα και πρέπει για το καλύτερο πέρασμα που λέγεται κοινωνική συμβίωση.
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
